🌿🌿🌿🌿🌿🌿

شرح جامع مثنوی معنوی - دفتر اول - داستانِ آن پادشاهِ جُهود که نصرانیان می کُشت از بهرِ تعصّب

قسمت قبلی

(538) خویشتن را مسخ کردی زین سُفول
ز آن وجـــــودی که بُد آن، رَشـــــک عُقول

تو خود را به جهت گرایش به مرتبۀ نازل و پست مادیّت مسخ کرده ای در حالی که وجود تو از حیث شرافت و والایی چنان است که موجب حسد و حسرت صاحبان عقول (فرشتگان و مجرّدات) شده است.

(539) پس ببین کین مسخ کردن چون بُوَد
پیشِ آن مـــسخ، ایـــــن بـــــغایت دُون بود

پس بنگر که این مسخ کردن چگونه است؟! بی گمان این نوع مسخ، یعنی مسخ باطن بسی پست تر از مسخ ظاهر است، زیرا اگر آن زن بدکار به جهت کردار بدش مسخ شد، در عوض به ستاره ای نورانی مبدل گشت و بر اوج آسمان جای گرفت. و حال آنکه مسخ باطن انسان به سبب گرایش به مادیات و شهوات بسیار پست تر از آن نوع مسخ است.

(540) اسبِ همّت، سویِ اختر تاختی
آدمِ مســـــجــود را نشـــــناخـــــتی

ای منجم ظاهری! تو اسب همت و تلاش خود را به سوی ستارگان و اختران آسمان به تاختن آورده ای و با تکیه بر علم هیأت و نجوم، آن کواکب را در اوج آسمان رصد میکنی، ولی هنوز حقیقت انسان را که مورد عزّت و احترام فرشتگان است در روی کره زمین نشناخته ای!

(541) آخِر آدم زاده ای ای ناخَلَف
چند پنداری تـــــو پستی را شَرَف

ای فرومایه، آخر تو زادۀ آدمی و فرزند انسان. چگونه فرومایگی را شرافت میپنداری؟!

(542) چند گویی من بگیرم عاَلمی
این جــهان را پُر کُنم از خود، همی؟

آخر چقدر میگویی که من عالم را تصرف میکنم و این جهان را از قدرت وصیت و صوتم پر خواهم کرد؟

(543) گر جهان، پُر برف گردد سَر به سَر
تـــــابِ خـــــور بگدازَدَش بـــــا یک نــظر

به عنوان مثال، اگر سراسر جهان از برف پوشیده گردد، خورشید با یک تابش، همه آنها را می گُدازد و از میان می برد.

(544) وِزْرِ او و صد وزیر و صد هزار
نیست گـــــردانَد خـــــدا از یـک شَرار

خداوند مهربان اگر اراده میفرمود میتوانست به یک شراره از رحمت واسعه خود، همه گناهان کبیره و صغیرۀ آن وزیر بدگوهر و گناه صدها هزار شخص دیگر را محو کند.

(545) عينِ آن تخییل را حکمت کند
عينِ آن زهـــــر آب را شـــــربت کند

خداوند میتوانست نفسِ آن خیالات فاسده را به حکمتِ عالیه مبدل کند و نفس آن زهر را به شربت گوارا دگر سازد.

(546) آن گمان انگیز را سازد یقین
مِـــــهرها رویـــــانَد از اسبابِ کین

خداوند اگر اراده فرماید آنرا که هماره اسیر و هم و گمان است، به زمرۀ اهل یقین اندر سازد و از مبادی کینه و دشمنی، مهر و دوستی پدید آورد.

🌿🌿🌿🌿🌿🌿

‌ربودن آزادی برای جان


شرط لازم برای آزادی حقیقی، این است که تصمیم بگیرید دیگر نمی خواهید رنج ببرید. شما بایـد تـصـمـيـم بگیرید که می خواهید از زندگی تـان لـذت ببرید و دلیلی برای فشار روحی، درد درونی یا ترس وجـود نـدارد. مـا هـر روز باری را بر دوش می کشیم که نباید بر دوش بکشیم. می ترسیم به اندازه کافی خوب نباشـیـم یـا ناموفق باشیم. ما ناامنی، اضطراب و خجالتی بودن را تجربه می کنیم. می ترسیم آدم ها از ما رو برگرداننـد، از مـا سـوء استفاده کنند یا دیگر دوستمان نداشته باشند. همه این عواطـف بـه شـدت بـر مـا سنگینی می کنند. در حالی که می کوشیم روابط پذیرا و پر مهری داشته باشیم و در تلاشیم موفق شویم و خودمان را ابراز کنیم، همزمان باری درونی را بر دوش می کشیم. این بار، ترس از تجربه درد، نگرانی یا غم است. ما هر روز یـا ایـن بـار را حس می کنیم یـا خـود را از حس کردن آن حفظ می کنیم. این بار، چنـان عامل اصلی و مؤثری ست که ما حتی از دامنه نفوذ آن آگاه نیستیم.
وقتـی بـودا می گوید «زندگی سراسر رنج است»، به همین نکته اشاره دارد. مردم نمی دانند چه اندازه رنج می کشند، زیرا هرگز رنج نکشیدن را تجربه نکرده اند. برای درک بهتر این موضوع، وضعیتی را مجسم کنیـد کـه نـه شـما و نه هیچ یک از آشنایانتان هرگز سلامت نبوده اید. هر کسی همواره چنان بیماری های شدیدی داشته است که به سختی توان بیرون آمدن از تخت را دارد. در چنین جهانی، فقط کارهایی انجام می شوند که در نزدیکی تخـت ممكـن باشند و کسی وضعیتی جز ایـن را نمی شناسد. هـمـه آدم هـا باید کل انرژی شـان را فقط صرف به این سو و آن سـو کشیدن بدنشـان کـنـنـد و هیـچ درک و مفهومی از سلامت و سرزندگی وجود ندارد.
ایـن شـرايط دقيقـاً وضعیت انرژی های ذهنی و عاطفی سازنده روان شماست. حساسیت های درونی، شما را در رویارویی لحظه به لحظه و مداومی از رنج کشیدن قرار می دهند. شما یا می کوشید به رنج کشیدن پایان دهید و پیرامونتان را بـه منظـور دوری از رنج کنترل کنید یا نگران رنج کشیدن آتی هستید. این وضعیت چـنـان رایج و گسترده است که آن را نمی بینید، همان گونه که ماهی، آب را نمی بیند.
شما فقط هنگامی متوجـه رنـج کشیدن خود می شوید که وضعیت بدتر از شرایط عادی شـود. هنگامی به مسأله داشتن اعتراف می کنید که وضعیت چنان به هم می ریزد که تأثیری ملمـوس بـر رفـتـار روزانه تان می گذارد. در حالی که در حقیقت، شما طی زندگی عادی تان، پیوسته با روان خود مسأله دارید. برای درک بهتـر ایـن نکته، رابطه خود با ذهنتان را با رابطه خود با بدنتان مقایسه کنید. شما در شرایط عادی و سالم، بـه بـدنـتـان فکر نمی کنید. بدون آن کـه بـر بـدن متمركز باشید، در پی کارهای خود راه می روید، رانندگی می کنید، به شغلتان می پردازید و بازی می کنید.
شما فقط هنگامـی بـه بـدنـتـان فـکـر می کنیـد کـه مسـأله ای وجـود داشته باشد. در حالی که پیوسته در باره سلامت روانی تـان فـکـر می کنیـد. مـردم مـدام چنین فکرهایی در سر دارند: «اگر غافلگیر شوم، چه می شود؟ چه باید بگویم؟ اگـر آمـاده نباشم، خیلی دستپاچه می شوم.» این وضعیت، رنج کشیدن است. این گفت و گوی درونی اضطراب آور که بی وقفه است، نوعی رنج کشیدن است: «آیا به راستی می توانم به او اعتماد کنـم؟ اگر سپر دفاعی ام را زمین بگذارم و از من سوء استفاده شود، چه کنم؟ هرگز نمی خواهم ایـن تجربه را تکرار کنم». این درد اجبـار بـه فـکـر کـردن مـداوم در باره خودتان است.


مایکل سینگر
رها از بند
ص 123 و 124

🆔 @Khodshenasivo
🆑 عرفان و خودشناسی

ماجرای دل

حالتون دلتون شاد❤️

🌿 موسیقی بیکلام Seven Dreams اثری از Music World Of Osho 🌿

‌🔈 فایل صوتی

📁 شرح غزل «نی‌ام ز کار تو فارغ، همیشه در کارم»

👤 دکتر محمدجواد اعتمادی

⏱ مدت زمان 17 دقیقه

@Khodshenasivo
@hozoormolana
🆑 کانال عرفان و خودشناسی

🌿🌿🌿🌿🌿🌿

شرح جامع مثنوی معنوی - دفتر اول - داستانِ آن پادشاهِ جُهود که نصرانیان می کُشت از بهرِ تعصّب

قسمت قبلی

(547) پَروَرَد در آتش، ابراهیم را
ايـــــمنیّ روح ســـــازه بــــیم را

به عنوان، مثال ابراهیم خلیل (ع) را در میان آتش نگه میدارد و می پرورد. و بیم و هراس را سبب ایمنی روح ها و روان ها می کند.

(548) از سبب سوزيش، من سَوْدایی ام
در خـــــیالاتش چـــــو سُــــوفِسطایی ام

من از سیب سوزی خدا دچار حیرت و گیجی شده ام، و در این باره به حکم عقل اعتماد نتوانم کرد. و در اندیشه مربوط به افعال خداوند مانند سوفسطائیان نمیتوانم حکمی جزمی و قطعی دهم.

مَکرِ دیگر انگیختنِ وزیر در اِضلالِ قوم

(549) مکرِ دیگر آن وزیر از خود ببست
وعـــــظ را بگذاشت و در خلوت نشست

آن وزیر پُر تزویر، مکر و نیرنگی دیگر بکار بست. بدین معنی که وعظ و اندرز به پیروان خود را ترک کرد و خلوت نشینی اختیار نمود.

(550) در مریدان در فکند از شوق، سوز
بـــــود در خـــــلوت، چـــــهل پنجاه روز

آن وزیر پُر تزویر در میان مریدان خود شور و شوقی افکند. بدین ترتیب که چهل یا پنجاه روز از مریدان خود فاصله گرفت و در گوشه ای تنها نشست و همین به خلوت رفتن، آتش اشتیاق مریدان را تیز تر کرد.

(551) خلق، دیوانه شدند از شوقِ او
از فــــراقِ حــــال و قــــال و ذوقِ او

مریدان از فرط اشتیاق دیدار وزیر و از فراق حال و قال و ذوق او دیوانه و بی تاب شدند.

(552) لابه و زاری همی کردند و او
از ریاضت گشته در خـــــلوت دو تُو

مریدان گریه و زاری سر میدادند و آن وزیر از شدت ریاضت، کمرش خمیده شده بود.

(553) گفته ایشان: نیست ما را بی تو نور
بی عصا کَش، چـــــون بُوَد احـــــوالِ کور؟

مریدان به وزیر می گفتند: بدون تو ما از نور معرفت محرومیم. مثلاً اگر نابینایی، عصاکش و راهنما نداشته باشد چه حالی پیدا می کند؟

(554) از ســـرِ اِکرام و از بهرِ خدا
بیش از این ما را مدار از خود جُدا

بزرگواری کن و محض رضای خدا بیش از این ما را از خود جدا مکن.

(555) ما چو طفلانیم، ما را دایه تو
بر ســـــرِ ما گـــــستران آن ســـایه تو

ما همچون کودکانیم و تو برای ما همچون دایه ای، پس سایه لطف خود را برسر ما بگستران.



🌿🌿🌿🌿🌿🌿

الگوی رفتاری «جنگ و گریز» مناسب حال نیاکان نخستین ما و انسـان هـای غارنشین بود. هنگامی که آنها با حیوانی وحشی رو به رو می شدند، باید یکی از این دو گزینه را انتخاب می کردند: اگر آن حیوان مهارشدنی بود، مانـدن و جنگیدن؛ وگرنه فرار به منظور حفظ جان.
وقتی کینه ای را مدام در دل می پرورانیم، در موقعیت قدیمی «جنگ و گریز» قرار می گیریم. ما پیوسته در وضعیتی قرار داریم که وادارمان می سازد یا حمله کنیم، یعنی خشـم خـود را بیرون بریزیم یا فقط از آن موقعیـت تـوان فرسا بگریزیم. این شیوه می تواند برای سیستم عصبی ما بسیار زیانبار باشد. در ایـن شرایط، انرژی های فیزیکی، عاطفی، روانی و معنوی مان چنان تحت فشـار قـرار می گیرند که ما را به سوی یک وضعیت خـواب زدگی شدید می راننـد. ایـن وضعیت به فرایند پیر شدن سرعت می بخشد. به این معنا، خشم در تضاد کامـل با سرچشمه جـوانی قرار دارد. خوانده ام که یک روان پزشک، آن را «قایق شکسته کهنسالی» نامیده است.



جی. پی‌. وسوانی
باران بخشایش
ص 50 و 51

🌿 موسیقی بیکلام Canon in D Major اثری از Steven Halpern 🌿

🌿🌿🌿🌿🌿🌿

شرح جامع مثنوی معنوی - دفتر اول - داستانِ آن پادشاهِ جُهود که نصرانیان می کُشت از بهرِ تعصّب

قسمت قبلی

(556) گفت: جانم از محبّان دور نیست
لـــیک بـــــیرون آمـــــدن، دستور نیست

وزیر پُر تزویر گفت: جان من از دوستداران و مریدانم جدا نیست. یعنی گرچه جسماً از آنان دورم، روحاً با آنان همراهم. ولی اجازه ندارم که از خلوتِ خویش بیرون آیم.

(557) آن امیران در شَفاعت آمدند
و آن مـــــریدان در شَناعـــت آمدند

پیشوایان دوازده گانه مسیحی برای شفاعت نزد وزیر آمدند و آن مریدان نیز به نکوهش و بدگویی خود پرداختند

(558) کین چه بدبختی است ما را ای کریم؟
از دل و دیـــــن مـــــانده ما بی تـــــو یتیم

مریدان گفتند: ای بزرگوار! این چه بدبختی و شقاوتی است که ما را فرا گرفته؟! ما بدون تو از اینکه دل و دین را از دست داده ایم یتیم و بی سرپرست مانده ایم.

(559) تو بهانه می کُنیّ و ما ز درد
میزنیم از ســـــوزِ دل، دَم هایِ سرد

تو برای آنکه از خلوتگاه خود بیرون نیایی دائماً بهانه می آوری، و ما از سوز دل و از
درد و اندوه، آه های سرد میکشیم.

(560) ما به گفتارِ خوشت، خُو کرده ایم
مـــــا ز شیر حـــــکمتِ تو خـــــورده ایم

ما به سخنان لطیف و دلنشین تو عادت کرده ایم و از حکمت و معرفتِ تو شیر نوشیده ایم. از اینرو نمی توانیم از تو جُدا بمانیم.

(561) الله الله، این جفا با ما مکن
خیر کــن، امـــــروز را فـــــردا مکن

تو را به خدا چنین ستمی بر ما روا مدار. و همین اکنون کار خیر به جا آر و کار امروز را به فردا میفکن.

(562) می دهد دل، مر تو راکین بی دلان
بی تو گـــــردند آخـــر از بی حـــــاصلان؟؟

آیا دلت رضا میدهد که این مریدان عاشق در فراق تو بیهوده و بی حاصل بمانند و تعلیم و تربیتی نگیرند و به مقام کمال روحی نرسند؟

(573) جمله در خشکی چو ماهی می طپند
آب را بـــــگشا، ز جُـــــو بـــــردار، بـــــند

مریدان بی قرارت، همگی مانند ماهی در خشکی مضطرب و پرتاب هستند. گویا که بی تو از ادامه زندگی قطع امید کرده اند. پس اینک بند جدایی و فراق را بگسل و آب دیدارت را به روی ما باز کن.

(564) ای که چون تو در زمانه نیست کس
اللَّـــــه اللَّـــــه، خـــــلق را فـــــریادرس

ای کسی که مانند تو در این روزگار پیدا نمیشود، تو را به خدا به فریاد این مردم عاشق برس.

🌿🌿🌿🌿🌿🌿

‌هیچ بودن یعنی چه؟


تمام رازی هستی و معنای زندگی در حالت "هیچ بودن" است. همه چیز در آن حالت است بی آنکه بشود آن را "چیزی" دانست یا بتوان آن را توصیف کرد. توجه به این نکته بسیار مـهـم اسـت کـه مـا نباید به آن "حالت“ بیندیشیم و آن را جست وجو کنیم. فقط باید به آنچه هستیم نگاه کنیم، بی آنکه تجسمی از آنچه نیستیم پیدا کنیم. فقط به ترس نگاه کن بی آنکه به شجاعت فکر کنی. تا زمانی که به شجاعت می اندیشی به آن نخـواهی رسید. زیرا هر تصوری درباره شجاعت داشـته باشـی بـه وسـيله فكـر است، و فکر نمی توانـد مـحـتـوای شجاعت را که یک کیفیت ناشناخته است بشناسد، هر حالت معنوی وقتی به وسیله فکر ترسیم شـود حـكـم سرآب را پیدا می کند.
منشای سرآب فکر خود ما است ـ اگرچـه تصـور میکنیم آب را دیده ایم. و هرقدر شما به دنبال چنین آبی حرکت کنید به آن نخواهید رسید. چنین "آب"ی همیشـه صـدقدم بـا شـمـا فاصـله خواهد داشت. و هرچه جلو برویم یک قدم از صد قدم کم نمی شود. در هر جست وجـوی روانی، در هـر هـدف و آرزوی روانی بطـور اجتناب ناپذیری زمان آینده مطرح می شود، و زمان دقیقاً حكـم صـدقدم فاصله شما و "آب" را دارد. تنها راه رهایی از حصار و قالبی که پندار به دور ذهن ما تنيـده اسـت، نگاه کردن بـه خـود حصـار اسـت، بـدون اندیشیدن به خارج حصـار. زیـرا هـر تصویری درباره خـارج حصـار داشته باشیم، اگرچه فکر میکنیم تصویری است متفـاوت بـا تصـویر داخل حصار، ولی اساسا ماهیت و رنگ خود حصـار را دارد. امیدوارم این نکته دقیق و اساسی را درک کنیم که حصـار مـا فـكـر است، و هر حرکت فکر برای خروج از حصار به منزله محکم تر شدن حصار است.


محمد جعفر مصفا
تفکر زائد
ص 125 و 126

🆔 @Khodshenasivo
🆑 عرفان و خودشناسی

🌿 موسیقی بیکلام Riding the Current اثری از Omar Akram 🌿

عالیه گوش کنید حتما🌿❤️

این آهنگ برای پاورپوینت هم خوبه👌

‌🔈 فایل صوتی

📁 حکمت‌های زندگی (دفتر چهارم مثنوی)

📂 1) نعل‌های وارونه و عادت‌شکنی (آبادی در ویرانی) 2) بازتاب و قیاس به نفس (بخش نخست)

👤 دكتر ایرج شهبازی

7️⃣1️⃣ قسمت هفدهم

↪️ قسمت قبلی اینجا

⏱ مدت زمان 80 دقیقه

@Khodshenasivo
@irajshahbazi
🆑 کانال عرفان و خودشناسی