هیچ بودن یعنی چه؟
تمام رازی هستی و معنای زندگی در حالت "هیچ بودن" است. همه چیز در آن حالت است بی آنکه بشود آن را "چیزی" دانست یا بتوان آن را توصیف کرد. توجه به این نکته بسیار مـهـم اسـت کـه مـا نباید به آن "حالت“ بیندیشیم و آن را جست وجو کنیم. فقط باید به آنچه هستیم نگاه کنیم، بی آنکه تجسمی از آنچه نیستیم پیدا کنیم. فقط به ترس نگاه کن بی آنکه به شجاعت فکر کنی. تا زمانی که به شجاعت می اندیشی به آن نخـواهی رسید. زیرا هر تصوری درباره شجاعت داشـته باشـی بـه وسـيله فكـر است، و فکر نمی توانـد مـحـتـوای شجاعت را که یک کیفیت ناشناخته است بشناسد، هر حالت معنوی وقتی به وسیله فکر ترسیم شـود حـكـم سرآب را پیدا می کند.
منشای سرآب فکر خود ما است ـ اگرچـه تصـور میکنیم آب را دیده ایم. و هرقدر شما به دنبال چنین آبی حرکت کنید به آن نخواهید رسید. چنین "آب"ی همیشـه صـدقدم بـا شـمـا فاصـله خواهد داشت. و هرچه جلو برویم یک قدم از صد قدم کم نمی شود. در هر جست وجـوی روانی، در هـر هـدف و آرزوی روانی بطـور اجتناب ناپذیری زمان آینده مطرح می شود، و زمان دقیقاً حكـم صـدقدم فاصله شما و "آب" را دارد. تنها راه رهایی از حصار و قالبی که پندار به دور ذهن ما تنيـده اسـت، نگاه کردن بـه خـود حصـار اسـت، بـدون اندیشیدن به خارج حصـار. زیـرا هـر تصویری درباره خـارج حصـار داشته باشیم، اگرچه فکر میکنیم تصویری است متفـاوت بـا تصـویر داخل حصار، ولی اساسا ماهیت و رنگ خود حصـار را دارد. امیدوارم این نکته دقیق و اساسی را درک کنیم که حصـار مـا فـكـر است، و هر حرکت فکر برای خروج از حصار به منزله محکم تر شدن حصار است.
محمد جعفر مصفا
تفکر زائد
ص 125 و 126
🆔 @Khodshenasivo
🆑 عرفان و خودشناسی
>>Click here to continue<<