@indianstudies

پاکستان پروژه چند میلیارد دلاری خط لوله واردات گاز از ایران را متوقف کرد

دولت پاکستان با صدور اطلاعیه‌ای ناتوانی خود را برای پیگیری پروژه واردات گاز ابراز کرده است.

در این اطلاعیه آمده در صورتی می‌تواند پروژه را ادامه دهد که تحریم‌های آمریکا علیه ایران رفع شود یا واشنگتن به اسلام‌آباد چراغ سبز نشان دهد.

۵ ماه پیش رسانه‌های دولت مدعی بودند با تهدید ایران برای «خسارت ١٨میلیارد دلاری»، پاکستان آماده اجرای تعهدات خود است.

بر اساس نامه‌ای که مصدق مالک، وزیر نفت پاکستان به مجلس این کشور داده، پاکستان تحت قرارداد خرید و فروش گاز، یک اخطاریه فورس ماژور به ایران صادر کرده است که در نتیجه، تعهدات پاکستان تحت این قرارداد را به حال تعلیق در می‌آورد. البته ایران به اعلام وضعیت فورس ماژور اعتراض کرده است. 

اعلام تعلیق تکمیل این پروژه از سوی پاکستان در حالی است که دو روز پیش از آن، حسین امیرعبداللهیان، وزیرخارجه در اسلام‌آباد، قرارداد تجاری پنج‌ساله‌ای را به ارزش بیش از پنج میلیارد دلار با پاکستان کشور امضا کرد و علنا از پاکستان خواسته بود تا پروژه خط لوله انتقال گاز ایران به پاکستان را در بخش پاکستانی تکمیل کند.

در پروژه خط لوله انتقال گاز ایران به پاکستان که از ۱۰ سال پیش در حال ساخت بوده، پاکستان باید بخشی از این پروژه را در خاک خویش عملیاتی و اجرا کند.

این کار طبق قرارداد سال ۲۰۰۹، باید تا پایان سال ۲۰۱۴ انجام می‌شد اما پروژه متوقف شد و ایران به این ماجرا اعتراض کرد. گفته می شود ایران تاکنون دو میلیارد دلار در سهم خویش برای این خط لوله هزینه کرده است.

‏بر اساس توافق‌نامه دو کشور، پاکستان موظف است از اول ژانویه ۲۰۱۵ روزانه یک میلیون دلار به‌دلیل تکمیل نشدن خط لوله گاز در خاک این کشور به ایران جریمه پرداخت کند. چنانچه ایران این پرونده را به دادگاه بین‌المللی ببرد و پیروز شود، پاکستان احتمالا باید میلیاردها دلار جریمه بپردازد.

@indianstudies

وزیرخارجه پاکستان رد کرد

بلاول بوتو زرداری گمانه‌زنی‌ها درباره هرگونه تعلیق در پیگیری توافقات میان دو کشور درخصوص پروژه گاز آی.پی، را رد کرد.

وی گفت تکمیل خط لوله انتقال گاز ایران به پاکستان همچنان در دستورکار دولت اسلام‌آباد است و ما تعهد قوی برای عمل به وعده‌های خود داریم و اطمینان داریم این پروژه با همکاری و تعامل ایران و پاکستان به مرحله تکمیل خواهد رسید.

بلاول بوتو زرداری در کنفرانسی مطبوعاتی در اسلام‌آباد در آستانه پایان کار دولت و نزدیک شدن به زمان انحلال پارلمان ملی پاکستان، گفت: آینده انرژی پاکستان و نیاز مردم ما به خط لوله انتقال گاز ایران بستگی دارد.

وی با رد گمانه‌زنی‌ها درباره هرگونه تعلیق در پیگیری توافقات میان دو کشور درخصوص پروژه گاز آی.پی، تاکید کرد: همکاری و تعامل ما با کشور دوست و برادر جمهوری اسلامی ایران ادامه دارد و ما شاهد رشد چشمگیر در روابط دو کشور طی یک سال و نیم هستیم.

@indianstudies

جشنواره کتابخانه‌ها در دهلی نو

جشنواره کتابخانه‌ها که هرساله در دهلی نو، پایتخت هند، برگزار می‌شود، در تاریخ پنجم و ششم اوت امسال با حضور رئیس‌جمهور هند در محل برگزاری نمایشگاه‌ها در دهلی نو برگزار شد.

شعار «یک ملت، یک کتابخانه الکترونیکی» پیام نریندرا مودی، نخست‌وزیر هند، خطاب به دست‌اندرکاران جشنواره کتابخانه‌ها در سال ۲۰۲۳ بود.

در مراسم افتتاحیه این جشنواره خانم دروپادی مورمو، رئیس‌جمهور هند، با تأکید بر اهمیت توسعه کتابخانه‌ها برای استفاده نسل جوان، کتابخانه را پل ارتباطی گذشته با آینده هند توصیف کرد و بر سرعت بخشیدن به فراهم آمدن امکانات برای دسترسی همگان به منابع علمی و پژوهشی تأکید کرد.

بر اساس خبر رسیده، مرکز بین‌المللی میکروفیلم نور سفارت جمهوری اسلامی ایران نیز با معرفی فعالیت‌های خود در بخش دیجیتال‌سازی، حفاظت و مرمت، همانندسازی، کارگاه خوشنویسی و به ویژه نمایشگاه «میراث مشترک ایران و هند از درگاه زبان فارسی» در این جشنواره حضور داشته است.

این مرکز در قالب بازنمایی ۱۱ نسخه جدید به صورت چاپ، کارگاه آشنایی مخاطبین با خوشنویسی ایرانی و ارائه دو مستند درباره مرمت و احیای نسخه‌های خطی به ضرورت توجه به میراث مشترک ایران و هند تأکید کرده است. از مهم‌ترین رویدادهای این جشنواره می‌توان به برپایی نمایشگاه کتاب، کارگاه‌های آموزشی، کارگاه مرمت نسخ خطی، کارگاه خوشنویسی و نشست‌ها و نمایش فیلم اشاره کرد

https://www.ibna.ir/fa/tolidi/344119/%D8%AC%D8%B4%D9%86%D9%88%D8%A7%D8%B1%D9%87-%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8%D8%AE%D8%A7%D9%86%D9%87-%D9%87%D8%A7-%D8%AF%D9%87%D9%84%DB%8C-%D9%86%D9%88-%D8%A8%D8%B1%DA%AF%D8%B2%D8%A7%D8%B1

@indianstudies

خوشحالی هند و اولین تصویر فتح ماه

در حالی که نارندرا مودی در کنار رهبران کشورهای بریکس در آفریقای جنوبی حضور دارد این کشور موفقیت دیگری را در حوزه فضا جشن گرفت.

کاوشگر فضایی هند به نام "چندرایان-۳" عصر امروز با موفقیت بر سطح کره ماه فرود آمد.

بدین ترتیب هند اکنون اولین کشوری است که با کمک این ماه‌نورد، در بخش جنوب (تاریک) ماه مستقر شده است. ماموریت اکتشافی و پژوهشی این ماه‌نورد دو هفته طول خواهد کشید.

یکی از اهداف اصلی ماموریت چاندرایان-۳، کشف آب در ماه است که به گفته دانشمندان می‌تواند در آینده به سکونت انسان در ماه کمک کند.

با موفقیت چاندرایان-۳، اکنون هند چهارمین کشوری است که به «فرود ملایم» روی ماه دست یافته است.

India becomes the fourth country to achieve a moon landing, and the first to land spacecraft near moon’s south pole.

The Indian Space Research Organisation (ISRO) shared the first picture taken by the Chandrayaan-3 Landing Imager Camera after the lander module touched down on the surface of the Moon.

The picture shows the landing site of Chandrayaan-3 with a leg and its accompanying shadow visible in the image.

@indianstudies

بهارات؛ تلاش دولت راستگرای هند برای نام زدایی از کشور هند

دهلی نو در حالی برای پذیرایی از رهبران گروه ۲۰ آماده می‌شود که تغییر نام این کشور در دعوت‌‌نامه ضیافت شام رئیس جمهور هند به «بهارات»، عملا حاشیه مهم‌تر از متن این اجلاس شده است.

یک رسانه هندی هم گزارش داده است که احتمالاً دولت قصد دارد در جلسه ویژه پارلمان هند لایحه تغییر نام رسمی این کشور به «بهارات» را ارائه کند.

شبکه خبری «تایمز نو» در گزارشش آورده که نارندرا مودی قصد دارد در جلسه ویژه پارلمان هند که از ۱۸ تا ۲۲ ماه میلادی جاری برگزار می‌شود، نام رسمی کشور هند را به «بهارات» تغییر دهد.

دولت راست‌گرای ناراندرا مودی از زمان به قدرت رسیدن تلاش می‌کند آثار فرهنگ‌های غیرمحلی، از اسلام گرفته تا دوران استعمار بریتانیا را از این کشور بزداید.

تغییر قانون اساسی در رابطه با کشمیر، حمایت از آیین هندو در برابر مسلمانان، تغییر نام‌های دوران تمدن اسلامی به نام‌های هندی و دست آخر تغییر نام کشور از هند (India) به بهارات، مهم‌ترین گام‌های حزب بهاراتیا جاناتا بوده است.

اما دلیل این تغییر چیست؟

اول آنکه نام هندی کشور هند بهارات است. در عربی به ادویه که خاستگاه آن هند است بهارات می گویند و از همه مهتر «بهاراتیا جاناتا» نام حزب حاکم در هند است که مخالفان آن‌را به تبعیض‌های قومی و مذهبی متهم می‌کنند. شبیه آنکه یک حزب کشور را ملک شخصی خودش بداند.

دوم اینکه این رویه ادامه مسیر آر اس اس که در واقع منبع اساسی الهیاتی و معرفتی این حزب است محسوب می شود. آنها از ایجاد "آخاند بهارات " صحبت کرده اند و به دنبال هندی بزرگ هستند که در آن دهلی‌نو بر افغانستان، بنگلادش، بوتان، میانمار، نپال، پاکستان، سریلانکا و تبت حکومت کند. شبیه آنکه عده ای درباره امپراتوری اردوغان در ترکیه از آن صحبت می کنند و یا ایران را متهم به تلاش برای احیای تمدن پارس می کنند.

برخلاف موارد گفته شده، غرب به دلیل ترس فزاینده اش از قدرت گرفتن چین از چنین ایده استقبال خواهد کرد چرا که در عمل آن را رقابت منطقه ای هند و چین می داند. اما باتوجه به روندهای داخلی هند مثل حرکت های ملی گرایانه  و جهت سیاست خارجی مثلا در عدم هم‌سویی با غرب در جنگ اوکراین چنین تحلیلی کم‌مایه است.

برای ایران این موضوع همچنان ادامه یک زنگ خطر تمدنی است. چرا که نه فقط در دوره چند صدساله تفوق اسلام در شبه قاره، که زبان فارسی و تمدن ایرانی در هند حضور و نمو داشت، بلکه حتی در دوران استعمار و استقلال، همچنان تمدن اسلامی با درون‌مایه های روایت ایرانی در هند اندک وجود بالفعلی داشته است که اینگونه طی مسیر برای آن‌ دهشتناک خواهد بود.

@indianstudies

گروه ۲۰، هند و ابتکار یک ائتلاف نوپا

در حالی که حاشیه و تفسیرهای تغییر نام ادامه دارد و گفته می شود چنین تحولی برای هند هزار کرور روپیه (۱۷۲ میلیون دلار) آب می خورد، سخنگوی ریاست‌جمهوری روسیه خبر داده که پوتین حتی به‌صورت ویدئوکنفرانسی هم در نشست ۹ تا ۱۱ سپتامبر سران گروه ۲۰ در هند شرکت نخواهد کرد، و همینطور هیچ ملاقاتی میان جو بایدن و شی جین پینگ، رئیس‌جمهوری چین هم برنامه‌ریزی نشده است، و البته کشورهای گروه ۲۰ با اعطای عضویت دائمی به اتحادیه آفریقا موافقت ضمنی کرده‌اند، یک ائتلاف عجیب و واقعی هم خزنده‌وار فعال می شود تا آرایش ائتلاف‌های جهانی شکل تازه‌ای به خود بگیرد.

‏اکسیوس گزارش داده است روز شنبه کشورهای هند، آمریکا، عربستان سعودی و امارات متحده از آغاز یک ابر پروژه راه آهن خبر خواهند داد.

این طرح ابتدا با پیشنهاد اسرائیل در نشست گروه I2U2 (آمریکا و امارات و هند و اسرائیل) کلید خورد و با عادی‌سازی احتمالی روابط عربستان و اسرائیل، از بنادر اسرائیل به اروپا گسترش خواهد یافت.

با هماهنگ‎سازی تیم سیاست خارجی بایدن، طرح ویژه خطوط ریلی خلیج فارس نهایی خواهد شد که با همراهی سعودی، شاهراه بزرگ ریلی سراسری خاورمیانه را ایجاد خواهد کرد و با اتّصال بنادر کلیدی به این خطوط ریلی فوق مدرن، هند به این شبکه متّصل می‎شود.

دولت قبلی اسرائیل، طرح خطوط ریلی در داخل سرزمینهای تحت کنترل این دولت را اجرایی کرده است و دولت فعلی، برای اتّصال به خطوط بزرگ در دست احداث، آماده است.

در این رابطه، جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی آمریکا که همراه با جو بایدن، رئیس‌جمهوری این کشور عازم هند شده‌اند تا در اجلاس سران گروه ۲۰ با حضور شاهزاده محمد بن سلمان شرکت کنند، به خبرنگاران گفت که هنوز تا «عادی‌سازی روابط اسرائیل و عربستان سعودی» کار باقی‌ مانده است. او گفت که «هنوز چارچوب و شرایط آماده امضا نداریم و همچنان کار باقی مانده است».

در هفته‌های اخیر گزارش‌های متعددی درباره شتاب گرفتن تلاش‌های دولت بایدن برای تحقق این هدف منتشر شده است.

@indianstudies

کریدور جدید هند خاور میانه اروپا
۱/

همانگونه که انتظار می‌رفت این کریدور جدید حرف و حدیث‌های زیادی را به همراه خود آورده است. در فضای داخل ایران برخی عمدتا از سیاستمداران تلاش می‌کنند تا این اتفاق را کم اهمیت یا غیر موثر در بازیگری ایران در ژئوپلیتیک منطقه توصیف کنند. به عنوان مثال گفته شده است که این کریدور مغایرتی با کریدور شمال جنوب قبلی میان هند ایران و روسیه ندارد.

در مقابل عده دیگری هم تلاش می‌کنند تا این رخداد را در ادامه روندی معرفی کنند که در آن ایران مرتباً از کریدورهای محتمل کنار گذاشته شده می شود.

واقعیت این است که ‏پیرامون ایران چند کریدور مهم در حال تکمیل است و ده ها میلیارد دلار سرمایه گذاری شده است.

- کریدور چین به اروپا از طریق کاسپین در شمال ایران
-کریدور هند به اروپا در جنوب ایران
-کریدور آسیا به اروپا از طرق فاو عراق به ترکیه در غرب ایران
- کریدور بندر گوار پاکستان به چین در شرق ایران

علاوه بر این‌ها باید این کریدور جدید و همینطور کریدور زنگزور را هم در نظر گرفت.

جالب است که بانی برخی از این کریدورها، لیدرهای اصلی شانگهای و بریکس هستند.

عبدالله باباخانی می گوید با این همه، تمایل اندکی به دعوت ایران وجود دارد. شاید حتی بتوان گفت دعوت به گروه های منطقه ای هم برای تضمین امنیت همین کریدورها است.

المانیتور نوشته که کریدورهند-خاورمیانه-اروپا (IMEC) یک کریدور حمل و نقل است که بیش از 3000 مایل را در بر می‌گیرد و از دو گذرگاه تشکیل شده است. کریدور شرقی هند را به خلیج فارس متصل می‌کند در حالی که کریدور شمالی خلیج فارس را به اروپا متصل خواهد کرد.

همانطور که در تفاهم‌نامه کاخ سفید نوشته شده پس از تکمیل شدن، این پروژه یک شبکه حمل‌و‌نقل بین مرزی ریلی و کشتیرانی مقرون به صرفه و قابل اعتماد ایجاد خواهد کرد.

بیژن اشتری در نوشته ای تند با عنوان ایران، سیاه‌چالهٔ ژئوپلیتیک می گوید ناگفته پیداست که ایران هیچ جایگاهی در این پروژه ترانزیتی ندارد و جالب اینکه پنج کشور عضو بریکس (هند، روسیه، برزیل، چین و آفریقای جنوبی) هم مهر تأیید خود را پای این پروژهٔ ضد ایرانی زده‌اند و ما دلخوش کرده‌ایم که به‌زودی عضو این اتحادیه می‌شویم. و از آنسو افتخار می‌کنیم که پنجاه کشور جهان با ما دشمنند. ما به یک سیاهچالهٔ ژئوپلیتیک تبدیل شده ایم.

او اضافه می کند ایران به طور طبیعی می‌توانست چهارراه جهانی باشد و شرق آسیا را به اروپا وصل کند. ما می‌توانستیم بهترین مسیر تجاری بین شرق و غرب و بین شمال و جنوب جهان باشیم. می‌توانستیم سالیانه صدها میلیارد دلار از همین طریق کسب درآمد کنیم و کشورمان را از حیث اقتصادی شکوفا کنیم.

همینطور می گوید ایران آسان‌ترین مسیر برای وصل کردن ترکیه به افغانستان و پاکستان و چین است اما ترکیه ترجیح داده با احداث کریدور لاجورد، از طریق آسیای میانه به این مقاصد برسد. یا نگاه کنید به کریدور زنگزور ترکیه که آشکارا ایران را نادیده گرفته. چینی‌ها هم پروژهٔ عظیم «کمربند، راه» خود را بدون در نظر گرفتن ایران دارند پیش می‌برند. چابهار با آن مزیت‌های بالقوه‌اش جای خود را به بندر گوادر پاکستان داده است.

یدالله کریمی پور هم در ایران رقابت کریدوری را باخت می نویسد:  مانند چین- اروپا، یا هند- اروپا. ایران به اعتبار موقعیت جغرافیای اش در اوراسیا، تنها کشور تک جداره بین آسیای مرکزی، قفقاز، روسیه و دریای آزاد و نیز کوتاهترین و ایضا با صرفه ترین مسیر در پیوند شبه قاره- اروپا است. در واقع با تحقق قابلیت های گذرگاهی ایران، کمترین درآمد  تخمینی ملی در درازمدت 6 تا 9 برابر فروش نفت در ۱۴۰۱ برآورد شده است.

او مدعی است با قرارداد عظیم هند- عربستان- اروپا و قطبیت اقیانوس هند در اتصال کریدور  محور خاوری- باختری، با گذر از عربستان و دیگر اعضای شورای همکاری، اسرائیل، اردن، ترکیه و مصر،‌ ترانزیت کلان مقیاس کالا بین دو بازار جهانی اروپا- هند انجام شده و ۱۱ کشور واسطه ای دیگر در این مسیر، به درآمدهای کلان باد آورده دست خواهند یافت؛ تنها تکیه گاه تخیلی و موهوم کوچک مقیاس ایران چشمداشت به تامین مالی تکمیل خطوط ریلی رشت- آستارا بود که روسیه به خاطر تحریم ها، جایگاه ترانزیتی اش را از دست داده. این سخن در خصوص کریدور شمال جنوب مصداق معتبری دارد.

او می گوید تا وقتی ایران در تحریم جهانی است، امکان مشارکت استراتژیک در هیچ طرح و برنامه کلان مقیاسی ممکن الوقوع نیست.

۲/

در مقابل برای دیگران واقعاً عایدی بزرگی دارد. مثلاً رکسانا نیکنامی می گوید امارات تا سال ۲۰۳۱ تجارت غیر نفتی خود را دو برابر می‌کند و اسرائیل هم مسیر ساده‌ای برای صادرات هیدروژن پاک خود به اروپا پیدا می‌کند.

بررسی بهره هند در این میان می تواند کار سترگی باشد. یک بررسی اولیه می گوید هند بسیار مهمتر از بقیه است؛ چرا که در ابتدا این کشور بود که ایده را داد و بررسی منافع آن برای هند از هر کشور دیگری مقدم‌تر و اساسی‌تر بوده است. در درجه دوم باید توجه کرد که چنین ایده‌ای در گروه ۲۰ اما عمدتاً برای کشورهای جنوب جهانی اتفاق افتاده است. چنین قدرت اقناع کنندگی کم‌نظیر و حاصل تبدیل همه ذینفعان به برندگان بالقوه است. نکته دیگر که در رابطه با چین مطرح است حذف معنادار هند از کلیه مسیرهای ارتباطی ابتکار کمربند است که واکنش طبیعی آن البته در کنار وجود سایر منابع کافی منجر به این قدرت‌نمایی شده است.

جالب توجه که ترکیه رجب طیب اردوغان از طرح اعلام شده توسط سران هند، عربستان سعودی و اتحادیه اروپا برای ایجاد دالان تجاری که جنوب آسیا را به اروپا وصل می‌کند، انتقاد کرد. این کنار گذاشته شدن نشانه روشنی از نارضایتی غرب از سیاست استقلال استراتژیک این کشور در دوران اردوغان است.

این موضوع به همراه تحرکات ترکیه و جمهوری آذربایجان برای تغییر مرزهای منطقه قفقاز‌ برنامه دیگری است که در این میان برای تحقق چالش های زیادی را دارد.

در جمع‌بندی می‌توان گفت که امروز موضوعات اقتصادی کلان مانند تکمیل هر یک از این مسیرهای کریدوری و همه منافع مالی و معنوی حاصل آن برای دولت‌های درگیر، عامل اساسی در تحولات جهانی و تعاملات دو یا چند جانبه سیاسی آینده در منطقه خواهد بود.

@indianstudies

نخست وزیر هند مجدد در صدر رتبه بندی مقبولیت، در میان رهبران جهان، قرار گرفت.

Prime Minister NarendraModi retained his position at the top of an approval ratings list of global leaders, with 76%, according to a survey by Morning Consult.

@indianstudies

اینفوسیس، که یکی از بنیانگذاران آن پدر همسر ریشی سوناک است، و مرکز آن در بنگلور هند می‌باشد، حالا تنها بنگاه هندی است که جزو ۱۰۰ شرکت برتر جهان قرار گرفته است.

Infosys, the Bengaluru-headquartered IT services provider, has found a place in TIME's ‘The World’s Best Companies of 2023' list, and is the only Indian firm to be ranked in top 100.

@indianstudies

جنگ بزرگ هند علیه "بهشت تروریست‌ها"

چند روزی است که لفاظی های اخیر دو کشور هند و کانادا در خصوص مرگ یک فعال سیک به سطح جدیدی رسیده است.

در کانادا تعداد زیادی سیک ساکن هستند و حالا قتل وی، که به جدایی طلبی شهره بوده است، در داخل خاک کانادا و اتهامات وارده مبنی بر دست داشتن دولت هند در این فقره، تنش‌های دیپلماتیک بین دو کشور را شعله‌ور کرده است.

جاستین ترودو، نخست وزیر کانادا اعلام کرد که سازمان اطلاعاتی این کشور به «شواهد معتبری» دست یافته‌ که نشان می‌دهد هند در قتل آقای «هاردیپ سینگ نجار» ۴۵ ساله دست داشته است.

سینگ نجار سه ماه پیش در بیرون یک معبد در بریتیش کلمبیا کانادا به ضرب گلوله کشته شد.

ترودو تلاش کرده تصویر یک رهبر مدعی حقوق بشر را بازی کند و گفته که اتاوا شواهد را دنبال خواهد کرد و قول می‌دهد که تا زمان پاسخگو کردن مسببان، به پیگیری ادامه دهد.

این شواهد که تا به حال خبری نشده‌اند احتمالا  مکالمات مقامات هندی و دیپلمات‌های هندی مستقر در هند است. برخی از آن‌ها را متحدی با هویت محرمانه از گروه اطلاعاتی «پنج چشم» جمع‌آوری کرده است

هند هرگونه دست داشتن در قتل رهبر برجسته سیک‌ها در کانادا را به شدت تکذیب کرده و آن را «پوچ و مغرضانه» خواند و بعد از ممنوعیت صدور ویزا برای اتباع کانادایی، این کشور را "بهشت امن برای تروریست‌ها" نامید.

هند و کانادا روابطی تاریخی و نزدیک دارند و شرایط ایجاد شده می‌تواند طیف وسیعی از منافع دو طرف را به مخاطره بیاندازد. طبق سرشماری سال ۲۰۲۱، جمعیت کانادا شامل ۱.۴ میلیون شهروند هندی تبار است، بیش از نیمی از این عده پیرو آیین سیک هستند.

هندی ها همچنین بیشترین سهم را در میان دانشجوهای خارجی را در دانشگاه‌های کانادا دارند. در سال ۲۰۲۲، تعداد دانشجویان هندی به ۳۲۰۰۰۰ نفر رسید که معادل ۴۰٪ از کل دانشجویان خارجی در کانادا است.

@indianstudies

استمرار اختلافات پاکستان و طالبان

وزیر خارجه طالبان در دیدار با هیات پاکستانی گفته است «افغانستان و پاکستان به عنوان دو همسایه و کشور اسلامی باید از اظهارنظرعلیه یکدیگر خودداری کنند تا باعث افزایش فاصله میان دو طرف نشود.»

وزیر خارجه دولت سرپرست پاکستان در حاشیه مجمع عمومی سازمان ملل گفت مایه تأسف است که حملات در داخل پاکستان از افغانستان و تی تی پی ادامه دارد و از مقامات افغان خواست تا به تعهدات خود در قبال پاکستان و سایر کشورها عمل کنند.

دادگاه عالی پاکستان به دولت فدرال این کشور دستور داده تا شهروندان خارجی را که از سوی کمیساری عالی پناهندگان سازمان ملل تایید شده‌‌اند، زندانی نکند. اخیراً پلیس پاکستان پناهجویان افغانستانی را به طور گسترده بازداشت کرده بود.

سرکنسول افغانستان در کراچی هم تاکید کرد که امارت اسلامی نمی‌تواند از افغان‌هایی که به علت همکاری با احزاب و گروه‌های سیاسی پاکستان مورد انتقاد حکومت آن کشور قرار بگیرند، پشتیبانی و یا دفاع کند.

@indianstudies

تب‌و‌تاب حضور افغانستانی‌ها در ایران

برخی معتقدند که این روزها به عمد موضوع مهاجرانی افغانستانی مطرح شده و به شکل غیرمنصفانه‌ای مباحث مهاجر هراسی در شبکه ها به جریان افتاده است. گروهی هم در مقابل معتقدند که حضور غیرقانونی این مهاجران سبب‌ساز مشکلات اقتصادی و اجتماعی شده و نمی‌توان به راحتی از این موضوع گذشت.

حشمت‌الله فلاحت‌پیشه، رئیس سابق کمیسیون امنیت ملی مجلس شورای اسلامی به خبرآنلاین گفت: «من با مسئله پناهندگان افغانستانی به ایران مخالف نیستم، حتی بعد از جنگ ایران و عراق بخش عمده بازسازی ایران به دوش همین مردم افغانستان بود که ما با همزیستی مسالمت‌آمیز دارند، اما آن چیزی که خطرناک است عدم حضور اظهارنامه‌ای و ثبت شده پناهندگان و مهاجران افغانستانی است.»

شرق با این فرض که ایران‌ گرفتار انبوهی از شکاف ها است نوشته است: "... این شکاف یا گسل جدید را می‌توان «شکاف ایرانی-افغانستانی» نام نهاد. این گسل حول گفتمانی مهاجرستیز یا به عبارت دیگر افغانستانی‌ستیز شکل گرفته است؛ گفتمانی که مجموعه‌ای از ادعاهایی کلیشه‌ای دارد: «مهاجران افغانستانی عامل جرم و جنایت‌اند»، «مهاجران افغانستانی مشاغل را از ایرانیان دزدیده‌اند»، «مهاجران افغانستانی حق و سهم ایرانیان را خورده‌اند» و چندین و چند گزاره کلیشه‌ای دیگر. این کلیشه‌ها همواره در اذهان بخشی از جامعه ایرانی حضور داشته است، اما به نظر می‌رسد اکنون بیشتر از همیشه رواج یافته."

محمدحسین بنی‌اسدی از دیپلمات‌های سابق وزارت خارجه می گوید باید کار به دست کاردان بیافتد و وزارت خارجه که یک نهاد تخصصی است می‌تواند امر مهاجران را مدیریت کند. او برای جماران نوشته "... این خطر زمانی مضاعف می‌شود که برخی در ایران خواهان اعطای شناسنامه ایرانی به این خیل عظیم برای شرکت در انتخابات پیش رو هستند. خبرهایی دائر بر دادن کد یکتا به افغان‌ها، اعطای تابعیت به افغانستانی‌ها و خانواده آنها، اعطای تابعیت به کودکان حاصل از ازدواج زن‌های ایرانی و مردان افغان و تبادل هیئت با طالبان، هجوم افغان‌ها را به ایران بیشتر کرده است.

در همه کشورهای دنیا تا جایی‌که به اتباع بیگانه مربوط می‌شود، وزارت خارجه نقش اصلی در مدیریت آن ایفا می‌کند ولی ظاهراً در ایران این اختیار از وزارت خارجه گرفته شده و این وزارتخانه به مجری صرف دستورات بدل شده است.

معضل حضور افغانستانی‌ها تحت هر عنوان اعم از پناهنده، مهاجر، مهاجم، معاند، نفوذی، نیروی کار با برنامه یا بی‌برنامه... و هرگونه برنامه‌ریزی برای کنترل، نظارت و حل و فصل معضل، مستلزم یک اقدام ظریف و جامع با در نظر گرفتن جمیع جهات داخلی و منطقه‌ای و خارجی است که نمی‌توان آنها را نادیده گرفت."

روزنامه اطلاعات می نویسد "شدت گرفتن نشر مطالب منفی، تیترهای زرد جنجالی، آمارسازی های دروغ و بی مبنا، بزرگنمایی ها و مطالب خلاف واقع از یک سو و همگن و یک دست دانستن همه مهاجران و بی‌توجهی به تنوع و تخصص آنها و به تصویر کشیدن کلیت مهاجران افغانستانی به‌عنوان جمعیتی بی سواد و غیرمتخصص و سربار از سوی برخی رسانه ها و چهره ها و بازانتشار آنها توسط شبکه های اجتماعی و نگاه امنیتی دولتمردان به حوزه‌مهاجرت و بی برنامگی سیاستگذاران در ادغام و جذب و استفاده بهینه از نسل های مختلف مهاجرین که در ایران متولد شده و چندین دهه در ایران سکونت داشته اند، منجر به شکاف ایرانی- افغانی در جامعه شده است.

دامن زدن به نگرش منفی نسبت به مهاجران در جامعه میزبان که در موج جدید مهاجرتی دو سال گذشته و ورود مهاجران تازه به عینه مشهود است، موجب تعمیم این نفرت پراکنی و هراس افکنی ها نسبت به کلیت جامعه مهاجران افغانستانی و تلقی آنها به‌عنوان معضلی امنیتی-اجتماعی و طرح مباحث بی پایه ای چون «ظهور اشرف افغان در آینده‌ای نه چندان دور» شده است."

یدالله کریمی‌پور می گوید " [گفته می شود] ایران خود کشور مهاجر فرستی شده و نرخ زادآوری ایرانیان رو به کاهش نهاده است. بنابراین طی سال های آتی، شاید تا یک دهه دیگر، اتباع افغانی بر ایران چیره شده و مقدرات مملکت را در دست گیرند. اما:

۱- چند درصد جمعیت کشور
با پذیرش شایعات و حدس و گمان های عوامانه، فرض می گیرم 10 میلیون افعانستانی در ایران مستقرند. در این صورت با احتساب جمعیت 87 میلیونی ایران و افزودن 10 میلیون پناهنده، نسبت آنان در کل جمعیت کشور به 10/3% می رسد؛

۲- دیگر کشورهای تسخیر شده
از جمعیت 9/2 میلیونی امارات متحده عربی، 8/7 میلیون خارجی و تنها 1/4 میلیون تن اماراتی هستند یعنی ۸۸ درصد جمعیت این کشور. امارات مهاجر پذیر ترین کشور  جهان دانسته می شود. همچنین از 2/6 میلیون جمعیت قطر، 2/3 میلیون، مهاجرند. در برخی منابع رقم اتباع خارجی قطر، 88% تخمين زده شده است. هم چنین درصد مهاجران در بحرین، کویت، عربستان و عمان به ترتیب 45%، 65%، 38% و 55% می باشند.

بر این پایه، هر 6 کشور حوزه جنوبی خلیج فارس با وجود درصد اندک شهروندان بومی، باید تسخیر شده پنداشته شوند. نه؟! ولی چرا در این کشورها بحث مهاجران،‌ مقوله ای عمده، اصلی و پر خطر برای یکپارچگی ملی محسوب نمی شود؟ پاسخ در گزاره ای کوتاه نهفته است: این ملت-دولت ها سازماندهی شده اند. ملتی که سازمان دهی شد، حتی چنان چه 95% باشندگانش را مهاجرین تشکیل دهند، مصون خواهد ماند؛ بر عکس ملت بی سامان و بی سازمان، با 95% بومی هم، آشفته و درهم و برهم است؛

۳-بسترهای تکوین پناهندگی
چرا افغانستانی ها به ایران، پاکستان، کشورهای جنوب خلیج فارس و دهها کشور دیگر پناهنده می شوند؟ چرا امواج مستمر مهاجرت از افغانستان به فضاهای پیرامونی در جریان است؟ فارغ از غرق شدن در گرداب سناریوهای توطئه که مرا بدان راه نیست، بستر تکوین کوچ از مبدا به مقصد، مبتنی بر سه انگیزه موقت بنا شده است:
- جستجوی فضایی مناسب تر برای یافتن کار و درآمد بیشتر در مقصد؛
- جستجوی فضایی مناسب تر برای دسترسی به امنیت و آرامش در مقصد؛
- فرار از خانه و کاشانه به دلیل نداشتن امنیت شغلی- درآمدی، بسته تر بودن فضای زندگی در مبدأ.
در واقع دو عامل گریزاننده و جذب کننده مبدا و مقصد در این مسیر دخیلند. ببینید در حال حاضر وضعیت امنیت کسب و کار و زندگی در افغانستان چقدر تحمل ناپذیر شده که مردمش ناگزیر به کوچیدن به جمهوری های اسلامی ایران و پاکستان می شوند؟!!! چنان چه فضای درونی افغانستان به دلیل رشد بالای اقتصادی متحول شده و آرامش و امنیتی نسبی بر فضاهای زندگی مستولی شود، به گمانتان موج پناهندگی کمتر و حتی ایستا نخواهد شد؟ از کجا معلوم تا دهه آینده، افغانستان مانند امارات و عمان و ترکیه، به مقصدی برای ایرانیان جستجوگر کسب و کار و امنیت تبدیل نشود؟

۴- افغانیش آرزوست
ایران 15 همسایه دارد؛تا کنون چند تن عرب کویتی، اماراتی، مسقطی، بحرینی، اماراتی و سعودی دیده اید که به عنوان نیروی کار در ایران بیل بزنند، یا با مته در خیابان گودبرداری کنند؟ چند تن ترک، ترکمنستانی، آذربایجانی، ارمنی، روس و قزاق را دیده اید که در گاوداری، مرغداری، جاده و تونل سازی کار کنند؟چرا کارفرمایان در بدر در پی نیروی افِغانی هستند؟ حتی گاه با مزد بیشتر. مگر نه این که بخشی از دلایل جذب افغان ها در بازار، وجدان کاری، امانتداری، سخت کوشی و اطاعت پذیری است؟

۵- همزبانی
یکی دیگر از دلایل جذب سریع نیروی کار افغانی در بازار کسب و کار ایران تشابه و دیرپایی گسترده فرهنگی- زبانی دو کشور است. چرا بازار کسب و کار ایران، در پی جذب بنگلادشی ها، خمرها، هندی ها، پاکستانی ها و...که 80% نیروی کار کشورهای جنوب خلیج فارس را در دست دارند، نیست؟ به گمانتان پاسخ این پرسش در دیرنگی قرابت گسترده فرهنگی بین دو کشور نیست؟"

بنگاه خبرپراکنی بریتانیا یا بی بی سی رصد کرده که "... دو گروه بیش و پیش از سایر کاربران این موضوع را «داغ» کرده‌اند؛ گروهی از مخالفان حکومت که با تکیه بر احساسات ملی‌گرایانه به مخاطبان خود درباره آنچه «تغییر بافت جمعیت» و «چراغ سبز جمهوری اسلامی برای فرزندآوری و سربازپروری با مهاجران افغان» می‌دانند، هشدار می‌دهند و گروهی از هواداران دولت رئیسی که تلاش می‌کنند بخشی از نقصان‌ها و ناکارآمدی‌ها را به حضور مهاجران افغان در ایران نسبت دهند."

احمد وحیدی که وزیر کشور است اما گفت " ... [تعدادی که] ما می توانیم به صورت غیررسمی از اتباع افغانستانی حاضر در ایران اعلام کنیم، حدود پنج میلیون نفر و به طور رسمی کمتر است. و وضعیت مهاجرین و اتباع خارجی به موضوع مهمی تبدیل شده است که در دستور همه دستگاه‌ها از جمله وزارت کشور قرار دارد.

بر اساس برنامه طراحی شده نسبت به ساماندهی اتباع خارجی اقدام خواهد شد و در دستور کار است."

هم‌‌میهن نوشته " در این میان موضوعی که باعث افزایش دلواپسی بیشتر در ایران می‌شود خبر اخراج یک میلیون افغانستانی از پاکستان است؛ دستور اخراجی که ایران را با چالش حتمی روبه‌رو می‌کند و بیم آن می‌رود که این یک میلیون نفر نیز از ایران سر در بیاورند."

@indianstudies

نگاهی به حضور افغانستانی هادر ایران/ اعتماد