🟡 بیوگرافی امانوئل لاسکر (Emanuel Lasker)2️⃣بخش دوم☯️زندگی و دوران حرفه‌ای⬇️سال‌های اولیه ۱۸۶۸-۱۸۹۴🟠لاسکر، زیگبرت تاراش را که سه تورنمنت بین‌المللی قدرتمند متوالی را برده بود (برسلاو ۱۸۸۹، منچستر ۱۸۹۰، و درسدن ۱۸۹۲)، به یک مسابقه چالش کشید. تاراش با غرور این درخواست را رد کرد و اظهار داشت که لاسکر ابتدا باید توانایی خود را با تلاش برای بردن یک یا دو رویداد بین‌المللی مهم اثبات کند.
☯️مسابقات شطرنج ۱۸۹۴-۱۹۱۸⬇️تقابل با اشتاینیتس🟡پس از رد شدن توسط تاراش، لاسکر قهرمان وقت جهان، ویلهلم اشتاینیتس را به مبارزه برای کسب عنوان به چالش کشید. در ابتدا لاسکر می‌خواست برای ۵،۰۰۰ دلار آمریکا بازی کند، و مسابقه‌ای با سهم ۳،۰۰۰ دلار برای هر طرف توافق شد، اما اشتاینیتس با یک سری کاهش‌ها موافقت کرد زمانی که لاسکر در جمع‌آوری پول با مشکل مواجه شد. رقم نهایی ۲،۰۰۰ دلار بود، که کمتر از برخی مسابقات قبلی اشتاینیتس بود (سهم نهایی ترکیبی ۴،۰۰۰ دلار در ارزش سال ۲۰۰۶ بیش از ۴۹۵،۰۰۰ دلار می‌شد). این مسابقه در سال ۱۸۹۴ در مکان‌هایی در نیویورک، فیلادلفیا و مونترال برگزار شد. اشتاینیتس قبلاً اعلام کرده بود که بدون شک پیروز خواهد شد، بنابراین برد لاسکر در بازی اول شوک‌آور بود. اشتاینیتس بازی دوم را برد و تعادل را تا بازی ششم حفظ کرد. با این حال، لاسکر تمام بازی‌ها را از هفتم تا یازدهم برد، و اشتاینیتس درخواست یک هفته استراحت کرد. وقتی مسابقه از سر گرفته شد، اشتاینیتس در شرایط بهتری به نظر می‌رسید و بازی‌های ۱۳ و ۱۴ را برد. لاسکر در بازی‌های ۱۵ و ۱۶ ضربه متقابل زد، و اشتاینیتس نتوانست باخت‌های خود را در میانه مسابقه جبران کند. بنابراین لاسکر با ده پیروزی، پنج شکست و چهار تساوی به طور قاطع پیروز شد. در ۲۶ مه، لاسکر دومین قهرمان شطرنج جهان رسمی شناخته شده شد و عنوان خود را با شکست حتی قاطع‌تر اشتاینیتس در مسابقه مجدد آنها در سال‌های ۱۸۹۶-۱۸۹۷ (ده پیروزی، دو شکست و پنج تساوی) تأیید کرد.
☯️موفقیت در مسابقات🔵بازیکنان و روزنامه‌نگاران تأثیرگذاری مسابقه سال ۱۸۹۴ را هم قبل و هم بعد از برگزاری آن کوچک شمردند. مشکل لاسکر در جلب حمایت ممکن است ناشی از اظهارات خصمانه پیش از مسابقه از سوی گونسبرگ و لئوپولد هافر بوده باشد، که مدت‌ها دشمن سرسخت اشتاینیتس بود. یکی از شکایت‌ها این بود که لاسکر هرگز با دو عضو دیگر از چهار نفر برتر، زیگبرت تاراش و میخائیل چیگورین بازی نکرده بود - اگرچه تاراش در سال ۱۸۹۲ چالشی از لاسکر را رد کرده و به طور علنی به او گفته بود ابتدا برود و یک تورنمنت بین‌المللی را ببرد. پس از مسابقه، برخی از مفسران، به ویژه تاراش، گفتند لاسکر عمدتاً به این دلیل برنده شده بود که اشتاینیتس پیر بود (۵۸ ساله در سال ۱۸۹۴).
🟢امانوئل لاسکر به این انتقادات با ایجاد یک سابقه بازی حتی تأثیرگذارتر پاسخ داد. او در هیستینگز ۱۸۹۵ سوم شد (جایی که احتمالا از عوارض بعدی تب تیفوئید رنج می‌برد)، پشت سر پیلزبری و چیگورین اما جلوتر از تاراش و اشتاینیتس، و سپس جوایز اول را در تورنمنت‌های بسیار قدرتمند در سن پترزبورگ ۱۸۹۵-۱۸۹۶ (یک تورنمنت ۴ نفره، جلوتر از اشتاینیتس، پیلزبری و چیگورین)، نورنبرگ (۱۸۹۶)، لندن (۱۸۹۹) و پاریس (۱۹۰۰) به دست آورد؛ در کمبریج اسپرینگز ۱۹۰۴ مقام دوم مشترک را کسب کرد، و در یادبود چیگورین در سن پترزبورگ ۱۹۰۹ مقام اول مشترک را به دست آورد.
🔴بعدها، در سن پترزبورگ (۱۹۱۴)، او موفق شد با فاصله ۱.۵ امتیازی جلوتر از ستاره‌های در حال ظهور، کاپابلانکا و الکساندر آلخین، که بعداً دو قهرمان جهان بعدی شدند، قرار گیرد. برای دهه‌ها نویسندگان شطرنج گزارش داده‌اند که تزار نیکلای دوم روسیه عنوان استاد بزرگ شطرنج را به هر یک از پنج فینالیست در
سن پترزبورگ ۱۹۱۴ (لاسکر، کاپابلانکا، آلخین، تاراش و مارشال) اعطا کرد، اما
ادوارد وینتر، مورخ شطرنج، این موضوع را زیر سؤال برده و بیان کرده که قدیمی‌ترین منابع شناخته شده که از این داستان حمایت می‌کنند در سال‌های ۱۹۴۰ و ۱۹۴۲ منتشر شده‌اند.
✍️ مترجم : محمد فتاحی ادامه دارد...
✅@irchess✅@irchessgroup✅https://irchess.com✅https://shop.irchess.com📸 طرح‌واره‌ای از لاسکر در سال ۱۸۹۴
