@indianstudies
ترافیک دیپلماتیک در ابوظبی
در هفته گذشته کشورهای حاشیه خلیج فارس مقصد مقامات بلندپایه دیپلماتیک بودند. در این بین امارات پذیرای مقامات ژاپن و هند و رئیس جمهور ترکیه بود. بنظر می رسد امارات متحده عربی در صدد قرار گرفتن به عنوان نقطه وصل منافع منطقه‌ای و بین‌المللی قدرت‌ها است.
در این باره هدف اصلی از سفر نارندرا مودی نخست وزیر هندوستان به امارات، توافق در مورد مسائل اقتصادی و تسویه تجارت بین دو کشور با ارزهای ملی اعلام شده است.
هند توافقنامه‌ای را با امارات متحده عربی امضا کرد که به دهلی نو اجازه می‌دهد پول کالاهای خریداری شده را به جای دلار با روپیه تسویه و تلاش‌های هند برای کاهش هزینه‌های مبادلات را با حذف تبدیل دلار تقویت کند. دو کشور همچنین توافق کردند که یک پیوند پرداخت سریع برای تسهیل نقل‌و‌انتقالات پولی برون‌مرزی ایجاد کنند.
تنوع‌بخشی به مبادی واردات منابع غذایی و تامین امنیت غذایی یکی از اهداف امارات است. در همین زمینه امارات متعهد شده 2 میلیارد دلار برای کمک به توسعه مجموعه‌ای از «پارک‌های غذایی» در هند برای مقابله با ناامنی غذایی در جنوب آسیا و خاورمیانه کمک کند.
فارغ از جنبه‌های پولی و اقتصادی این سفر، باید به ضلع سوم و پنهان این رابطه یعنی رژیم اسرائیل نیز اشاره کرد. همکاری سه‌جانبه هند، امارات و رژیم صهیونیستی ابعاد راهبردی بسیار مهمی دارد. این همکاری با محوریت پول امارات، فناوری رژیم اسرائیل و بازار و نیروی کار هند سازماندهی می‌شود و امنیت دریانوردی و امنیت سایبری از ابعاد مهم این همکاری است.
این رابطه، یک ویژگی مهم دیگر هم دارد و آن روابط نزدیک شخصی و صمیمی سران این سه ضلع است که به روابط عمق خاصی داده است.
البته همکاری‌های تجاری، اقتصادی و ترانزیتی قلب این شراکت است که منجر به برنامه‌های جدی و عملیاتی بسیار مهمی برای اتصال ترانزیتی هند به مدیترانه از طریق امارات و رژیم صهیونیستی شده است.
نکته مهم دیگر که این روابط سه‌جانبه را تقویت کرده (فارغ از عادی‌سازی روابط امارات با تل‌آویو)؛ عدم وجود یک بازیگر در این میان است: «چین».
وجود چین و روابط گسترده آن با هر کشوری، به ویژه در منطقه بسیار حساس خلیج فارس و تنگه هرمز، طبعا با مخالفت آمریکا و کارشکنی کاخ سفید روبرو می‌شود. اما از آنجا که هدف جدی آمریکا، محدود کردن پکن و کشیدن کمربند راهبردی دور چین است، روابط سه‌جانبه دهلی- ابوظبی- تل‌آویو، مورد حمایت آمریکا قرار دارد؛ به‌ویژه آنکه طرح‌های جهانی چین مانند کمربند و راه را نیز با حضور هند در مسیر مدیترانه خنثی می‌شود.
فارغ از این شراکت سه‌جانبه، اما همکاری دوجانبه هند و امارات هم بسیار پویا و روزافزون است.
تجارت دوجانبه بین دو کشور، از آوریل 2022 تا مارس 2023 میلادی، به رقم خیره‌کننده 84.5 میلیارد دلار رسیده است. در واقع امارات در حال حاضر اصلی‌ترین شریک هند در خلیج فارس و کشورهای عربی است (هدف‌گذاری تجارت دوجانبه غیرنفتی دو کشور این است که تا سال 2030 به 100 میلیارد دلار برسد).
قرارداد تجارت آزاد، برنامه همکاری‌های راهبردی، سرمایه‌گذاری گسترده امارات در هند، توافق تجارت به ارزهای محلی، قرارداد 15 ساله خرید گاز مایع و واردات گسترده نفت از امارات و ... بخشی از مشارکت گسترده هند و امارات است.
نباید فراموش کرد که هند، سومین واردکننده و مصرف‌کننده بزرگ نفت جهان است و پس از جنگ اوکراین، علیرغم فشارهای گسترده غرب به رهبری آمریکا، نه اقدامات روسیه را محکوم کرد و نه روابط انرژی‌پایه خود را با مسکو کاهش داد.
دهلی نو اکنون نیز با امارات، روابط جدی حول محور انرژی دارد و می‌خواهد منابع تامین انرژی خود را متنوع کند.
به این ویژگی‌ها باید حضور گسترده نیروی کار هندی در امارات را نیز اضافه کرد؛ نیرویی که آنقدر برای امارات ارزش دارد که حتی شبکه‌های مختلف رادیویی و تلویزیونی در امارات، برنامه‌های متنوع و فراوانی به زبان هندی پخش می‌کنند، خطوط هوایی امارات فیلم‌های هندی را در لیست پخش خود قرار داده است؛ پروازهای متعددی بین دو کشور برقرار است و البته این کارگران هندی، منبع مهمی برای تامین ارز برای کشور خود هستند و بخش عمده‌ای از درآمد خود را به کشورشان باز می‌گردانند.
هندی‌ها 35 درصد از جمعیت 10 میلیونی امارات را تشکیل می‌دهند که بزرگترین جامعه مهاجران هندی در جهان است.
تسنیم (با تلخیص)
>>Click here to continue<<
