زنان «کولی»: آزادِ ناآزاد
سرایل - یکی از آنان میگوید: «اصلاً زبونم رو باز نکردم، تا اومدم حرف بزنم و بگم این رسم ماست، شلاق خوردم!» کولی باشی و زن هم باشی در عمیقترین لایهی ستم غرقت میکنند.
🔸آنها در کودکی ازدواج میکنند و ازدواجشان نیز درونگروهی است. بهندرت پیش میآید خارج از افراد قبیله با کسی وصلت کنند. گاهی هم با دختران و پسران خانوادههای تنگدست در روستاها و مراتع اطرافشان ازدواج میکنند. در برخی موارد مثلاً اگر مردان در قبیله با افرادی خارج از قبیله درگیر میشدند و کسی خارج از قبیله کشته میشد مجبور به پیادهکردن این رسم میشدند؛ یعنی دختری را به خویشان مقتول میدادند و آن زن دیگر هرگز حق دیدن اقوام و گروه خود را نداشت. این رسم اکنون از میان رفته است.
زنان کولی در اغلب موارد از امکانات بهداشتی و پزشکی محروم بودند چرا که در خارج از شهر و در چادر زندگی میکردند. وسایل جلوگیری برای فرزندآوری (اگرچه خود نیز به دلیل اعتقاد به زاییدن فراوان نمیخواستند از ابزار پیشگیری بارداری استفاده کنند) چندان هم در دسترس آنان نبود. حتی خانههای بهداشت در مناطق حومهای و روستایی برای در اختیار گذاشتن امکانات بهداشتی، چندان روی خوشی به کولیها نشان نمیدادند. این را زنان کولی میگویند.
https://hottg.com/iv?url=https://www.radiozamaneh.com/815462/&rhash=0ceb6994783a68
>>Click here to continue<<