Артиков танқиди кетидан цензурага йўл қўйишмоқчи бўлишганга ўхшайди
Аслида эса, “Сўз ва матбуот эркинлиги” давлат сиёсатининг асосий устувор йўналишларидан биридир. Бу фақат қонуний норма эмас, балки Президент томонидан халққа берилган кафолатли ҳуқуқдир.
Ҳар қандай жамиятда фикрлар хилма-хил бўлади. Танқид душманлик эмас, балки тараққиёт омилидир. Блогер давлат хизматчиси бўлиши мумкин, хизматчи эса ўз шахсий фикрини билдириши мумкин. Буни чеклаш Конституцияга қарши ҳаракатдир.
Блогернинг ҳокимликда ишлагани уни унга “оғиз тутиб” туришга мажбур қилмайди. Уни раҳбарияти орқали бошқариш, фикрларига цензура ўрнатиш сўз эркинлигига қарши жасоратсиз курашдир. Бу эркин жамиятга нисбатан ҳурматсизлик, халқ овозини ўчиришга уринган ожиз ҳаракатдир.
Ё танқидга чиданг, ёки чидашга ўрганинг. Бошқача йўл босим эмас, балки очиқ мулоқот ва ҳақиқатни тан олишдир.
>>Click here to continue<<