درمانگران پذیرش و تعهد (ACT) می توانند شفقت را به روش های مختلفی در رابطه روان درمانی بگنجانند. شفقت در ACT شامل پرورش نگرش گرم و بدون قضاوت نسبت به مشتریان، ترویج یک محیط درمانی ایمن و حمایتی، و پرورش شفقت به خود و شفقت برای دیگران است. ادغام شفقت در درمان پذیرش و تعهد (ACT) می تواند مزایای قابل توجهی هم برای رابطه درمانی و هم برای نتایج درمانجو داشته باشد. با گنجاندن شفقت در رابطه درمانی، درمانگران ACTمبنایی را برای همدلی، درک و پذیرش ایجاد می کنند. این اقدام محیطی امن و حمایتی را ایجاد و تقویت می کند که در آن مراجعان این توانایی را به دست می‌آورند که در تجربه‌های خود کاوش کشف کنند، شفقت به خود را توسعه دهند، با احساسات خود ارتباطی مشفقانه برقرار کنند و در روابط بین‌فردی هم موثرتر عمل کنند.

درمانگران ACT چگونه می‌توانند از شفقت در رابطه روان درمانی استفاده کنند؟ چند پیشنهاد

1. ایجاد یک محیط امن و حمایتی: پزشکان ACT می توانند یک محیط درمانی ایجاد کنند که شاخصه‌های آن همدلی، درک و پذیرش است. آنها می توانند به طور فعال به مشتریان خود گوش دهند، تجربیات آنها را تأیید کنند، و احساس مراقبت و حمایت را منتقل کنند.
2. پرورش شفقت به خود: درمانگر ACT مراجع را تشویق می کند تا شفقت به خود را توسعه دهد، که شامل رفتار با مهربانی، درک و صبر در مواقع سخت است. درمانگران می توانند با کمک به آنها در گسلش از انتقاد از خود، تمرین مراقبت از خود و پذیرش انسانیت خود، درمانجویان را در ایجاد شفقت به خود راهنمایی کنند..
3. تمرین بهوشیاری:بهوشیاری بخشی جدایی ناپذیر از ACT است و می توان از آن برای پرورش شفقت استفاده کرد. درمانگران می‌توانند با نگرشی حاکی از کنجکاوی و عدم قضاوت، مراجع را در آگاهی از افکار، عواطف و احساسات بدنشان راهنمایی کنند. این آگاهی می تواند پایه ای برای شفقت به خود و شفقت نسبت به دیگران ایجاد کند.
4. تشویق شفقت به دیگران: درمانگران ACT همچنین می‌توانند به درمانجویان کمک کنند تا نسبت به دیگران شفقت بورزند. درمانگران می‌توانند از طریق تمرین‌های چشم‌اندازگزینی، تمرین‌های همدلی، و تشویق به اعمال محبت آمیز، از رشد شفقت نسبت به دیگران به عنوان راهی برای تقویت روابط بین فردی و پرورش حس پیوند حمایت کنند.
5. پرورش اتحاد درمانی: استفاده از شفقت به درمانگران ACT اجازه می دهد تا یک اتحاد درمانی قوی ایجاد کنند که ویژگی‌های اصلی آن  اعتماد متقابل و احساس ایمنی است. با اتخاذ موضعی مشفققانه، درمانگران همدلی و درک را منتقل می‌کنند و به درمانجو این امکان را می‌دهند که احساس شنیده شدن، پذیرش و حمایت کنند. هنگامی که مراجع احساس امنیت و ارزشمندی می کند، احتمال بیشتری دارد که سر صحبت خود را باز کنند، در احساسات دشوار خود کاوش و در فرآیند درمانی، فعالانه و همیارانه شرکت کنند.

6. پرورش پذیرش: شفقت به پرورش پذیرش در ACT کمک می کند. درمانگران، درمانجویان  را تشویق می کنند تا با مهربانی و نگرش بدون قضاوت به تجربیات، افکار و احساسات خود روی بیاورند شوند. این پذیرش مشفقانه  تجربه‌های خود، حتی تجربه‌های دشوار، با کاهش دادن اجتناب و تشویق به تمایل به روی آوردن با افکار و احساسات چالش برانگیز، انعطاف پذیری روانی و تاب‌آوری را افزایش می دهد.

7. ترویج شفقت به خود: شفقت به خود  شامل رفتار مهربانانه با خود و درک خود در اوقات سخت و دشوار است. با پرورش شفقت به خود، افراد می توانند انتقاد از خود را کاهش دهند، شیوه‌های مراقبت از خود سالم را توسعه دهند، و احساس ارزشمندی را در خود پرورش دهند. درمانگران ACT می‌توانند درمانجویان را برای تمرین شفقت با خود از طریق آموزش تکنیک‌های مختلف راهنمایی کنند. تکنیک‌هایی مانند مانند روزنگاری مشفقانه یا تمرین‌های خود تسکین‌دهی.
منابع:
Yadavaia, J. E., Hayes, S. C., & Vilardaga, R. (2014). Using acceptance and commitment therapy to increase self-compassion: A randomized controlled trial. Journal of contextual behavioral science, 3(4), 248-257.

Gilbert, H. (2022). The therapeutic relationship in compassion focused therapy. In Compassion Focused Therapy (pp. 385-400). Routledge.

Tirch, D., Schoendorff, B., & Silberstein, L. R. (2014). The ACT practitioner's guide to the science of compassion: Tools for fostering psychological flexibility. New Harbinger Publications.

کانال تخصصی موج سوم رفتاردرمانی

درمانگران پذیرش و تعهد (ACT) می توانند شفقت را به روش های مختلفی در رابطه روان درمانی بگنجانند. شفقت در ACT شامل پرورش نگرش گرم و بدون قضاوت نسبت به مشتریان، ترویج یک محیط درمانی ایمن و حمایتی، و پرورش شفقت به خود و شفقت برای دیگران است. ادغام شفقت در درمان پذیرش و تعهد (ACT) می تواند مزایای قابل توجهی هم برای رابطه درمانی و هم برای نتایج درمانجو داشته باشد. با گنجاندن شفقت در رابطه درمانی، درمانگران ACTمبنایی را برای همدلی، درک و پذیرش ایجاد می کنند. این اقدام محیطی امن و حمایتی را ایجاد و تقویت می کند که در آن مراجعان این توانایی را به دست می‌آورند که در تجربه‌های خود کاوش کشف کنند، شفقت به خود را توسعه دهند، با احساسات خود ارتباطی مشفقانه برقرار کنند و در روابط بین‌فردی هم موثرتر عمل کنند.

درمانگران ACT چگونه می‌توانند از شفقت در رابطه روان درمانی استفاده کنند؟ چند پیشنهاد

1. ایجاد یک محیط امن و حمایتی: پزشکان ACT می توانند یک محیط درمانی ایجاد کنند که شاخصه‌های آن همدلی، درک و پذیرش است. آنها می توانند به طور فعال به مشتریان خود گوش دهند، تجربیات آنها را تأیید کنند، و احساس مراقبت و حمایت را منتقل کنند.
2. پرورش شفقت به خود: درمانگر ACT مراجع را تشویق می کند تا شفقت به خود را توسعه دهد، که شامل رفتار با مهربانی، درک و صبر در مواقع سخت است. درمانگران می توانند با کمک به آنها در گسلش از انتقاد از خود، تمرین مراقبت از خود و پذیرش انسانیت خود، درمانجویان را در ایجاد شفقت به خود راهنمایی کنند..
3. تمرین بهوشیاری:بهوشیاری بخشی جدایی ناپذیر از ACT است و می توان از آن برای پرورش شفقت استفاده کرد. درمانگران می‌توانند با نگرشی حاکی از کنجکاوی و عدم قضاوت، مراجع را در آگاهی از افکار، عواطف و احساسات بدنشان راهنمایی کنند. این آگاهی می تواند پایه ای برای شفقت به خود و شفقت نسبت به دیگران ایجاد کند.
4. تشویق شفقت به دیگران: درمانگران ACT همچنین می‌توانند به درمانجویان کمک کنند تا نسبت به دیگران شفقت بورزند. درمانگران می‌توانند از طریق تمرین‌های چشم‌اندازگزینی، تمرین‌های همدلی، و تشویق به اعمال محبت آمیز، از رشد شفقت نسبت به دیگران به عنوان راهی برای تقویت روابط بین فردی و پرورش حس پیوند حمایت کنند.
5. پرورش اتحاد درمانی: استفاده از شفقت به درمانگران ACT اجازه می دهد تا یک اتحاد درمانی قوی ایجاد کنند که ویژگی‌های اصلی آن  اعتماد متقابل و احساس ایمنی است. با اتخاذ موضعی مشفققانه، درمانگران همدلی و درک را منتقل می‌کنند و به درمانجو این امکان را می‌دهند که احساس شنیده شدن، پذیرش و حمایت کنند. هنگامی که مراجع احساس امنیت و ارزشمندی می کند، احتمال بیشتری دارد که سر صحبت خود را باز کنند، در احساسات دشوار خود کاوش و در فرآیند درمانی، فعالانه و همیارانه شرکت کنند.

6. پرورش پذیرش: شفقت به پرورش پذیرش در ACT کمک می کند. درمانگران، درمانجویان  را تشویق می کنند تا با مهربانی و نگرش بدون قضاوت به تجربیات، افکار و احساسات خود روی بیاورند شوند. این پذیرش مشفقانه  تجربه‌های خود، حتی تجربه‌های دشوار، با کاهش دادن اجتناب و تشویق به تمایل به روی آوردن با افکار و احساسات چالش برانگیز، انعطاف پذیری روانی و تاب‌آوری را افزایش می دهد.

7. ترویج شفقت به خود: شفقت به خود  شامل رفتار مهربانانه با خود و درک خود در اوقات سخت و دشوار است. با پرورش شفقت به خود، افراد می توانند انتقاد از خود را کاهش دهند، شیوه‌های مراقبت از خود سالم را توسعه دهند، و احساس ارزشمندی را در خود پرورش دهند. درمانگران ACT می‌توانند درمانجویان را برای تمرین شفقت با خود از طریق آموزش تکنیک‌های مختلف راهنمایی کنند. تکنیک‌هایی مانند مانند روزنگاری مشفقانه یا تمرین‌های خود تسکین‌دهی.
منابع:
Yadavaia, J. E., Hayes, S. C., & Vilardaga, R. (2014). Using acceptance and commitment therapy to increase self-compassion: A randomized controlled trial. Journal of contextual behavioral science, 3(4), 248-257.

Gilbert, H. (2022). The therapeutic relationship in compassion focused therapy. In Compassion Focused Therapy (pp. 385-400). Routledge.

Tirch, D., Schoendorff, B., & Silberstein, L. R. (2014). The ACT practitioner's guide to the science of compassion: Tools for fostering psychological flexibility. New Harbinger Publications.

hottg.com/thirdwaveofBehaviorTherapy/1519

1.5K viewsA. F, Oct 31, 2024 at 13:42