حجم عظیمی از پژوهشها نشان میدهد از این حقیقت حمایت میکند که آدمی به اجتناب از تجربههای درونی آزارنده گرایش دارد؛ و چنین اجتنابی را از طریق راهبردهای شناختی و عاطفی نظیر سرکوبی افکار، سرکوبی هیجانها، مقابلۀ اجتنابی، ارزیابی مجدد معنای تجربههای مذکور و خود فریبی انجام میدهد.
با این حال فرض ما در ACT این است که چنان تلاشهایی برای اجتناب یا فرار از این تجربهها (اجتناب از تجربه) به دلیل کارکردهای واقعنما و ارزیابانۀ زبان انسانی، میتواند به صورت افراطی و گسترده انجام شود و مشکل بیافریند. به همین دلیل اجتناب از تجربه تبدیل به فرایندی آسیبزا میشود که در گسترش و ابقای انواع آسیبهای روانی نقش دارد. ACT به دنبال تغییر دادن این رویکرد غریزی در رفتار انسان است و راهی نو برای سر و کار داشتن با تجربههای درونی فراهم میکند. ره پیمودن در این راه نو از طریق به کار بستن شش فرایند تغییر میسر میشود:
1. پذیرش (اجازه دادن به روی دادن تجربههای درونی)
2. گسلش (تجربه کردن رویدادهای درونی آنچنان که هستند و نه چنان که شناخت آدمی آنها را مینمایاند).
3. توجه منعطف (مهارت تنظیم توجه آنطور که موقعیت میطلبد)
4. خود به عنوان بافتار (دیدن خود به عنوان بافتاری که رویدادهای درونی در آن رخ میدهند و نه چیزی که توسط این رویدادها ساخته شده است).
5. وضوح ارزشها (دانستن این که چه چیزی مهم است) و
6. تعهد رفتاری (مشغول شدن به اقداماتی که با ارزشهای منتخب فرد سازگار و هماهنگ است)
منبع:
Twohig, M. P., Ong, C. W., Krafft, J., Barney, J. L., & Levin, M. E. (2019). Starting off on the right foot in acceptance and commitment therapy. Psychotherapy, 56(1), 16.
https://hottg.com/thirdwaveofBehaviorTherapy
>>Click here to continue<<
