در طول قرن گذشته، رواندرمانگران نشان دادهاند که بسیاری از کم و کاستیهای مغز را میتوان با کاربرد ماهرانۀ تکنیکها در بافتار رابطهای مراقبتآمیز تعدیل کرد؛ بنابراین تکامل در توانایی ما برای برقراری ارتباط با مغز یکدیگر، هماهنگی با مغز یکدیگر و تنظیم مغز یکدیگر، راهی برای شفا بخشیدن به همدیگر برای ما فراهم کرده است. به این دلیل که میدانیم روابط میتوانند ساختارهای مغزی را بسازند و بازسازی کنند، رواندرمانی را میتوان به عنوان مداخلهای عصبزیستی فهمید که تاریخچۀ فرهنگی عمیقی دارد. در رواندرمانی، ما همان اصول و فرایندهای موجود در هر رابطه را به کار میگیریم که به ما اجازه میدهد با مغز همدیگر ارتباط گرفته و شفایش دهیم.
لوئیس کوزولینو
منبع:
Cozolino, L. (2017). The neuroscience of psychotherapy: Healing the social brain (3rd ed.). New York: Norton.
>>Click here to continue<<