این اشکها، این بغضها ، این ایستادن قلبی که برای آزادی ایران میتپید. قلبی که دوست داشت ایران به دور از جهل و نخبه کشی باشد، با ارزش آزادی زیست کند و مثل چراغی روشن در منطقه ای از خون و آتش برای والاترین ارزشهای انسانی بدرخشد.
رویای ایران آزاد، ایران شهروند مدار که تاج و تختاش از آن شهروندان منتقد و جستوجو گر باشد هنوز زنده است.
قلب رضاقلی ایستاد اما چه بسیار قلبهایی که به عشق وطن میتپد. وطنی به دور از جهل، با حاکمیت ملی و رها از هر گونه سلطه.
ایران شهروندان آزاد، شکّاک، پرسش.گر، توسعه محور. ایران آزاد یعنی حاکمیت ملی شهروندان بر سرنوشتشان. بدون رویا و تخیل هیچ کنش جمعی پیشرویی به ثمر نمینشیند. رویای "ایران مدنی" را باید زنده نگاه داشت.
به یاد قلبهایی که برای آزادی ایران قلم زدند. قلمهایی که بر زمین افتادند و قلم هایی که خلق می شوند تا مسیر جهل ستیزی تداوم یابد.
✍ مجتبی نجفی
@solati_mehran
>>Click here to continue<<