🌴🕋🕌

پند مولانا

از آتش عشق در جهان گرمی‌ها 
وز شیر جفاش در وفا نرمی‌ها 


زان ماه که خورشید از او شرمنده‌ست 
بی‌شرم بود مرد چه بی‌شرمی‌ها 



خداوند به انسان می‌گوید: 
- «من با آتش عشقم به جهان (وجود تو) گرما بخشیده‌ام؛ این عشق، هستی تو را از نیستی به هستی کشانده و زنده نگه داشته است. 
- حتی جفاها و آزمایش‌هایم (شیر جفا) نیز از سر وفا و نرمی است؛ چون می‌خواهم تو را پخته‌تر کنم تا به کمال برسی.» 

خداوند، هم در گرمای محبتش و هم در سختی‌های ظاهری، هدفی جز رشد و تعالی انسان ندارد.

انسان (معشوق) با شرم به خداوند (عاشق) پاسخ می‌دهد: 
- «تو ماهِ وجود منی که حتی خورشیدِ آسمان از تابش جمالت شرمسار است! 
- اما من، این انسان ناسپاس و غافل، چگونه بی‌شرمانه از کنار عشق تو می‌گذرم؟ این بی‌شرمی مرا به چه روزی انداخته است!» 

نکته: 
انسان در اینجا از غفلت خود شرمنده است؛ زیرا عشق بی‌کران خداوند را نادیده می‌گیرد و در برابر جمال الهی، قدردان نیست

جمع‌بندی:

خداوند عاشقی است که پیوسته در حال ابراز عشق به انسان است: 
- با آفرینش، گرمای وجودش را به انسان هدیه می‌کند. 
- با آزمایش‌ها، وفای خود را ثابت می‌کند. 
- با فروتنی، جمالش را در وجود انسان پنهان می‌سازد. 

اما انسان، معشوقی است که گاه چنان غرق در خود می‌شود که عشق خدا را فراموش می‌کند و شرمِ این فراموشی، هستی‌اش را می‌سوزاند.


@siratalrasool

سيرة الرسول(مولوی عبدالرحمن خوافی)

🌴🕋🕌

پند مولانا

از آتش عشق در جهان گرمی‌ها 
وز شیر جفاش در وفا نرمی‌ها 


زان ماه که خورشید از او شرمنده‌ست 
بی‌شرم بود مرد چه بی‌شرمی‌ها 



خداوند به انسان می‌گوید: 
- «من با آتش عشقم به جهان (وجود تو) گرما بخشیده‌ام؛ این عشق، هستی تو را از نیستی به هستی کشانده و زنده نگه داشته است. 
- حتی جفاها و آزمایش‌هایم (شیر جفا) نیز از سر وفا و نرمی است؛ چون می‌خواهم تو را پخته‌تر کنم تا به کمال برسی.» 

خداوند، هم در گرمای محبتش و هم در سختی‌های ظاهری، هدفی جز رشد و تعالی انسان ندارد.

انسان (معشوق) با شرم به خداوند (عاشق) پاسخ می‌دهد: 
- «تو ماهِ وجود منی که حتی خورشیدِ آسمان از تابش جمالت شرمسار است! 
- اما من، این انسان ناسپاس و غافل، چگونه بی‌شرمانه از کنار عشق تو می‌گذرم؟ این بی‌شرمی مرا به چه روزی انداخته است!» 

نکته: 
انسان در اینجا از غفلت خود شرمنده است؛ زیرا عشق بی‌کران خداوند را نادیده می‌گیرد و در برابر جمال الهی، قدردان نیست

جمع‌بندی:

خداوند عاشقی است که پیوسته در حال ابراز عشق به انسان است: 
- با آفرینش، گرمای وجودش را به انسان هدیه می‌کند. 
- با آزمایش‌ها، وفای خود را ثابت می‌کند. 
- با فروتنی، جمالش را در وجود انسان پنهان می‌سازد. 

اما انسان، معشوقی است که گاه چنان غرق در خود می‌شود که عشق خدا را فراموش می‌کند و شرمِ این فراموشی، هستی‌اش را می‌سوزاند.


@siratalrasool

hottg.com/siratalrasool/14826

337 viewsJun 18 at 09:49