#تلنگر
" نیاز مهمی که ما باید بدان توجه کنیم این است که باید #استعداد_لذت_بردن را در خود شکوفا کنیم. لذت بردن امری است که نیاز به آموزش و تمرین دارد و نباید گمان کرد که در زندگی هر چه تعداد اشیاء لذت‌بخش بیشتر شود زندگی ما نیز عموماً خوش‌تر خواهد شد.
🔹تعدادی از نیازهای معنوی ما در ارتباط با دیگران شکل می‌گیرد؛ مانند نیاز به #مصون_بودن_از_فریب‌کاری وخشونت دیگران نسبت به ما. هر فرد در ارتباط با دیگران نیاز دارد که از فریب‌کاری آن‌ها در ساحت نظر و خشونت آن‌ها در ساحت عمل در امان باشد و گمان به فریب‌کاری و خشونت از جانب دیگران کیفیت زندگی ما را پایین می‌آورد و زندگی را برای ما تلخ می‌کند؛ بنابراین ما نیاز داریم تا در این زمینه از دیگران مصونیت داشته باشیم.
🔹نیاز معنوی دیگری که در ارتباط با دیگران مطرح می‌شود #نیاز_به_آزادی_اجتماعی است. ما نیاز داریم تا هنگامی که به آزادی دیگران خدشه‌ای وارد نمی‌کنیم، از جانب آن‌ها لطمه‌ای را متوجه خود نبینیم و اضطراب لطمه خوردن از دیگران و تعدی به حریم آزادی اجتماعی از جانب دیگران، زندگی را تلخ می‌کند.
🔹دسته‌ای دیگر از نیازها مربوط به #ارتباط_ما_با_طبیعت می‌شود، یکی از نیازهایی که ما داریم این است که با درد و رنج کمتر و لذت و نزدیکی بیشتر با طبیعت ارتباط برقرار کنیم؛ درواقع ما نیاز داریم که زندگی خود را تا حدی که امکان دارد با رنج کمتر در محیط طبیعت بگذرانیم و از این ارتباط لذت بیشتری ببریم. نیاز مهمی که ما باید بدان توجه کنیم این است که باید استعداد لذت بردن را در خود شکوفا کنیم. لذت بردن امری است که نیاز به آموزش و تمرین دارد و نباید گمان کرد که در زندگی هر چه تعداد اشیاء لذت‌بخش بیشتر شود زندگی ما نیز عموماً خوش‌تر خواهد شد. باید توجه کنیم بجای اینکه بر تعداد چیزهای لذت‌بخش در زندگی بیافزاییم باید راه لذت بردن از چیزها را بیاموزیم.
🔹 مثلاً ممکن است ما در مقابل زیباترین تابلوی نقاشی عالم بایستیم، اما به دلیل این که چشمان ما آموزش هنری و زیبایی‌شناختی ندیده است از تماشای تابلو لذت نبریم، این امر در باب سایر مصادیق لذت بردن نیز صادق است. ما نیاز داریم که استعداد لذت بردن از چیزها را در خود به فعلیت برسانیم و باید یاد بگیریم چگونه می‌شود همه هستی را زیبا دید و چگونه می‌شود از همه هستی لذت برد و درنتیجه ما نیاز داریم که زندگی را بی‌معنا نبینیم.
🔹برای اینکه زندگی را پوچ و بی‌معنا نبینیم باید یاد بگیریم چگونه به زندگی نگاه کنیم تا بی‌معنا به نظر نرسد. هر چه استعداد لذت بردن در ما بیشتر شکوفا شود، لذت‌های ما افزون می‌شود. نیاز به یادگیری لذت بردن، نیاز معنوی‌ای است که برآورده نشدن آن دو عارضه دارد. یک عارضه این است که زندگی کم‌کم به پوچی و بی‌معنایی می‌رسد و دوم اینکه ملال در زندگی حاصل می‌شود. ملال یعنی استعداد لذت بردن از دارایی‌های زندگی به صفر برسد.
🔹وقتی انسان دچار ملال می‌شود دارایی هایی دارد که می‌تواند از آن‌ها لذت برد اما دیگر از آن‌ها لذت نمی‌برد و فرد توانایی لذت بردن از دارایی‌های خود را از دست داده است. باید توجه کرد که نیازهای معنوی اگر برآورد نشوند کیفیت زندگی را پایین می‌آورند و سبب می‌شوند که یک متفکر و یا روان شناس بزرگی به این تلقی برسد که زندگی، یک بیماری لاعلاج است که از طریق ارتباط زن و مرد انتقال می‌یابد و همه کسانی که به این بیماری مبتلا شوند، می‌میرند. درواقع این متفکر، استعداد لذت بردن از زندگی را از دست داده است و نه تنها زندگی را زیبا نمی‌بیند؛ بلکه آن را یک بیماری تلقی می‌کند
🔅سخنرانی استاد مصطفی ملکیان در دانشگاه کردستان تحت عنوان "عقلانیت و معنویت"
>>Click here to continue<<