📒#متن_۱۹۰_ترجمه_پارت_دوم

📍Relevant cognitive, health, behavioral, and risk factors were extracted from the data provided by the final 10,996 participants. Statistical analysis revealed several notable findings.

عوامل شناختی، سلامتی، رفتاری و خطر مربوطه از داده های ارائه شده توسط 10996 شرکت کننده نهایی استخراج شد. تجزیه و تحلیل آماری چندین یافته قابل توجه را نشان داد.
📍The first supported the hypothesis that the higher one’s IQ, the better their health. For those with high scores on cognitive measures, rates of chronic illness and symptoms decreased.

اولی این فرضیه را تایید کرد که هر چه ضریب هوشی افراد بالاتر باشد، سلامت آنها بهتر است. برای کسانی که نمرات بالایی در معیارهای شناختی داشتند، میزان بیماری مزمن و علائم کاهش یافت.

📍Factors like smoking, alcohol intake, BMI, and work environment, which one would expect may be causal factors in better health, were found to be unrelated.Physical inactivity was the only variable that was connected to both IQ and health. These findings were consistent across countries and cultures.

عواملی مانند سیگار کشیدن، مصرف الکل، BMI و محیط کار، که انتظار می رود ممکن است عواملی در سلامت بهتر باشند، مشخص شد که ارتباطی ندارند. عدم تحرک بدنی تنها متغیری بود که به ضریب هوشی و سلامتی مرتبط بود. این یافته ها در بین کشورها و فرهنگ‌ها سازگار بود.

📍Fries and Pietschnig had this to say about their findings: “These results suggest that the intelligence-health association cannot be sufficiently explained by environmental and behavioral risk factors. Thus a different mechanism is required to understand the relationship.” Some propose genetics as that mechanism. If this is the case, Fries and Pietschnig encourage future research to consider that the same genes may affect health and IQ.

فرایز و پیتسنیگ در مورد یافته‌های خود گفته‌اند: «این نتایج نشان می‌دهد که ارتباط هوش و سلامت نمی‌تواند به اندازه کافی با عوامل خطر محیطی و رفتاری توضیح داده شود. بنابراین مکانیسم متفاوتی برای درک رابطه مورد نیاز است.» برخی ژنتیک را به عنوان مکانیسم پیشنهاد می کنند. اگر چنین باشد، فرایز و پیشنیگ تحقیقات آینده را تشویق می کنند تا در نظر بگیرند که همان ژن ها ممکن است بر سلامت و ضریب هوشی تأثیر بگذارند.

@psych_language

زبان روانشناسی

📒#متن_۱۹۰_ترجمه_پارت_دوم

📍Relevant cognitive, health, behavioral, and risk factors were extracted from the data provided by the final 10,996 participants. Statistical analysis revealed several notable findings.

عوامل شناختی، سلامتی، رفتاری و خطر مربوطه از داده های ارائه شده توسط 10996 شرکت کننده نهایی استخراج شد. تجزیه و تحلیل آماری چندین یافته قابل توجه را نشان داد.
📍The first supported the hypothesis that the higher one’s IQ, the better their health. For those with high scores on cognitive measures, rates of chronic illness and symptoms decreased.

اولی این فرضیه را تایید کرد که هر چه ضریب هوشی افراد بالاتر باشد، سلامت آنها بهتر است. برای کسانی که نمرات بالایی در معیارهای شناختی داشتند، میزان بیماری مزمن و علائم کاهش یافت.

📍Factors like smoking, alcohol intake, BMI, and work environment, which one would expect may be causal factors in better health, were found to be unrelated.Physical inactivity was the only variable that was connected to both IQ and health. These findings were consistent across countries and cultures.

عواملی مانند سیگار کشیدن، مصرف الکل، BMI و محیط کار، که انتظار می رود ممکن است عواملی در سلامت بهتر باشند، مشخص شد که ارتباطی ندارند. عدم تحرک بدنی تنها متغیری بود که به ضریب هوشی و سلامتی مرتبط بود. این یافته ها در بین کشورها و فرهنگ‌ها سازگار بود.

📍Fries and Pietschnig had this to say about their findings: “These results suggest that the intelligence-health association cannot be sufficiently explained by environmental and behavioral risk factors. Thus a different mechanism is required to understand the relationship.” Some propose genetics as that mechanism. If this is the case, Fries and Pietschnig encourage future research to consider that the same genes may affect health and IQ.

فرایز و پیتسنیگ در مورد یافته‌های خود گفته‌اند: «این نتایج نشان می‌دهد که ارتباط هوش و سلامت نمی‌تواند به اندازه کافی با عوامل خطر محیطی و رفتاری توضیح داده شود. بنابراین مکانیسم متفاوتی برای درک رابطه مورد نیاز است.» برخی ژنتیک را به عنوان مکانیسم پیشنهاد می کنند. اگر چنین باشد، فرایز و پیشنیگ تحقیقات آینده را تشویق می کنند تا در نظر بگیرند که همان ژن ها ممکن است بر سلامت و ضریب هوشی تأثیر بگذارند.

@psych_language

hottg.com/psych_language/3048

61.5K viewsDec 16, 2022 at 06:49