پیوستن کرمان و یکپارچگی سرزمینی ایرانشهر
در سال ۳۴۶ خورشیدی، سده چهارم، فرمانروایی کرمان به دست “پناهخسرو دیلمی”، فناخسرو فتح شد و به قلمرو “عضدالدوله” از امیران آلبویه پیوست. این پیروزی نقطه عطفی در تاریخ ایران به شمار میرود، زیرا با این رویداد، تمامی سرزمینهای ایران یکپارچه زیر فرمانروایی دودمانهای ایرانی قرار گرفت. سامانیان در شمالشرق و آلبویه در جنوب و مرکز، دو قدرت بزرگ ایرانی بودند که بیشترین سهم را در این وحدت داشتند. قلمرو عضدالدوله، که اکنون شامل کرمان نیز میشد، گسترهای از جنوب تا مرکز ایران را در بر میگرفت و بدین ترتیب، یکپارچگی سیاسی و فرهنگی ایران را تقویت کرد. این دوران، دورانی بود که ایرانیان با استقلال و هویت ملی خود، بار دیگر بر صحنه تاریخ نمایان شدند و فصل جدیدی از عظمت و پیشرفت را رقم زدند و همچنین استقلال سیاسی کشور از حکمرانی خارجی، اهمیت تاریخی دارد. در زمان آل بویه، ایده «ایرانشهر» (ایران) در آثار جغرافیایی که همگی از سوی نویسندگان بیشتر ایرانی به زبان عربی نوشته شده بود، دیده میشود.
بوئيان خود را از فرزندان بهرام گور و ساسانيان میدانستند كه در زمان ساسانيان نيز آيين زرتشت ستون بنیادین ملیگرایی ايراني بود و امپراتوري ايران 8 سده به صورت يكي از دو اَبَرقدرت جهان و پیش از آن ـ سدهها تنها اَبَرقدرت بودند.
🔥
🏆
🆔 @payammehrzartosht
>>Click here to continue<<
