پارسی، دومین زبان کلاسیک و باستانی.
زبانشناسان و ادیبان اروپایی در پایان نشست سه روزه خود در شهر برلین که در نیمه سپتامبر 1872 برگزار شده بود، زبان پارسی را در ردیف زبانهای یونانی، لاتین و سانسکریت، یکی از چهار زبان کلاسیک اعلام کردند.
در این اجلاس، زبانهای هند ـ اروپایی مورد بررسی قرار گرفته بود.
این نشست، زبان پارسی را از لحاظ کلاسیک بودن، زبان شماره ۲ پس از زبان یونانی قرار داد. زبان پارسی از این لحاظ یک قرن از لاتین و ۱۲ قرن از زبان انگلیسی جلوتر است.
در همین اجلاس، زبان اوستایی شاخه بدون متکلم زبان پارسی اعلام شد و گفته شد که ریشه اوستایی از خراسان شرقی (بخش شمالی افغانستان امروز، تاجیکستان و فرارود) بوده و بنابراین، به احتمال زیاد #زرتشت در این منطقه به دنیا آمده و از آنجا به آذربایجان رفته است.
در تعریف، زبانی را کلاسیک گویند که نخست اینکه باستانی باشد، دوم اینکه ادبیات غنی داشته باشد و سوم اینکه در آخرین هزاره عمر خود، تغییراتی اندک کرده باشد.
بنابراین، قضاوت بر پایه ادبیات زبان و درصد دگرگونی آن در هزار سال پیش از زمان به قضاوت نشستن است. هیچ زبانی در طول زمان مصون از تغییر نبوده است ولی هرچه که این تغییرات کمتر باشد، آن زبان کلاسیکتر است و استحکام بیشتری دارد.
زبان ایرانیان و پارسی زبان اینک همان است که فردوسی و حافظ به آن شعر گفتهاند، همان واژهها، عبارات و دستور زبان.
در اجلاس برلین، زبانشناسان و ادیبان پذیرفتند که ادبیات پارسی در قرون وسطا در صدر ادبیات سایر ملل قرار داشته و ایران در آن قرون بیش از هر ملت دیگر شاعر، نویسنده و اندیشمند و فیلسوف بوجود آورده که سخنان و افکارشان تا ابدیت شنیدنی و پندآموز است.
در نشستهای سالهای 1922 و 1936 مقام زبان پارسی مقام دوم در میان زبانهای باستانی و کلاسیک هند و اروپایی بار دیگر تایید شد.
🔥
🏆
🆔 @payammehrzartosht
>>Click here to continue<<