سلام روزتون به خیر وپرازنگاه قشنگ خدای مهربون،خداروشکر برای امروزم،وخداروشکربرای سلامتی امروزم، جواب سوال 40،، بله اجازه دادم خیلی،چون زندگی کردن با بیمار به مروررفتارهای بیمارگونه اش درمن تاثیر گذاشته بودواعتماد به نفسم کاملا صفر بود،اصلاتوجمع دوست نداشتم باشم ،حرف نمیتونستم بزنم جای بهم توهین میشد نمیتونستمازخودم دفاع کنم،ویا حتی مدرسه بچه ها نمیتونستم با مدیر یا معلمشون صحبت کنم ،خجالت میکشیدم ،سرخ وسفید میشدم،خودمو دستکم میگرفتم،تنهایی قدرت اونو نداشتم تا دم بغالی برم،گوشه گیر وخجالتی بودم،چون فک میکردم همسرم بیماره باعث سرافکنده گی منه،خودمو اصلا دوست نداشتم،به خودم وسلامتی ام اهمیت نمیدادم،چون دائم تمام دل مشغولی ام بیمارم ومصرفش بودوکنترلش میکردم، خداروشکر ازوقتی که روی خودم کارمیکنم وبا قدمها واصول برنامه پیش میرم،اعتماد به نفسم بهم برگشته،خودم ودوست دارم وبه خودم احترام میزارم،به وقت وبه موقع ،حرف میزم تواجتماع میرم ،خیلی راحت وبدون استرس صحبت. میکنم، ،سرکارمیرم دستم توجیب خودمه،دیگه برام مهم نیست دیگران درمورد من وزندگیم چطور فک میکن وچی میگن خداروشکر وابسته به بیمارم نیستم ،نه مادی ونه احساسی،وامروز میتونم با جرت بگم،اجازه نمیدم اعتماد به نفسم تحت تاثیررفتار بیمارگونه بیمارم قرا بگیره ،چون من امروز فقط میتونم مراقب خودم ورفتارهای خودم باشم ،ممنون ازنگاه قشنگتون،،،،
>>Click here to continue<<