TG Telegram Group & Channel
اميد به فردا( ياد داشتهاي دكتر اميد رضائی) | United States America (US)
Create: Update:

🔰 بازگشت پیکر استاد محمدعلی اسلامی ندوشن به خاک ایران، بارش نور است بر دیدگان

📝 دکتر نغمه رضائی، استاد ادبیات انگلیسی دانشگاه دلور آمریکا

بازگشت پیکر استاد محمدعلی اسلامی ندوشن به خاک ایران، بارش نور است بر دیدگان. یاخته‌های سلول‌های این عاشق‌ترین به ایران از خاک غربت برخاسته و رقص‌کنان از اقیانوس گذشته و بر شانه‌های مردم شهر به شهر در هوای دیار گشته‌اند، هم‌چون حافظ به بوی زلف معشوق، تا باور بی‌بدیل ایشان به ایران را در روح ایرانی جاری کنند. بازگشت ایشان آخرین پیغام امضا شده‌ی ایشان است و اشارتی‌ست به فصل زایش دوباره‌ی ققنوس ایران از خاکستر خویش، که به آن ایمان داشت. تک‌درخت صد ساله‌ی کویر یزد، آذین به فیروزه‌ی نیشابور، در دیار هم‌نشین جانش فردوسی و خیام و عطار، جواهری می‌شود، دفینه‌ای، که شفای قرن‌ها زخم تتاران با اوست. سعدی می‌خواند:
در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم
بدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم.
و باز می‌گوید:
هزار سال پس از مرگ من چو باز آیی
ز خاک نعره بر آرم که مرحبا ای دوست
شما این بازگشتن را معنا بخشیدید. دمیدن جانی، به تن خسته‌ی ایرانی.  و ما با چشم گریان از این تماشا و دلی پر امید، در این وداع و سلام دوباره، باز پیمان می‌بندیم که ایرانِ شما را از یاد نبریم، ایران و‌ تنهایی‌اش. به قلب ایران خویش خوش آمدید، ای سفر کرده‌ی ماندگار.
این صدای آخرین تهمتن است
شب پر از ستاره‌های روشن است

دکتر نغمه رضائی
شاعر، پژوهشگر و استاد ادبیات انگلیسی،
دانشگاه دلور آمریکا
----------
کانال دکتر اسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan

🔰 بازگشت پیکر استاد محمدعلی اسلامی ندوشن به خاک ایران، بارش نور است بر دیدگان

📝 دکتر نغمه رضائی، استاد ادبیات انگلیسی دانشگاه دلور آمریکا

بازگشت پیکر استاد محمدعلی اسلامی ندوشن به خاک ایران، بارش نور است بر دیدگان. یاخته‌های سلول‌های این عاشق‌ترین به ایران از خاک غربت برخاسته و رقص‌کنان از اقیانوس گذشته و بر شانه‌های مردم شهر به شهر در هوای دیار گشته‌اند، هم‌چون حافظ به بوی زلف معشوق، تا باور بی‌بدیل ایشان به ایران را در روح ایرانی جاری کنند. بازگشت ایشان آخرین پیغام امضا شده‌ی ایشان است و اشارتی‌ست به فصل زایش دوباره‌ی ققنوس ایران از خاکستر خویش، که به آن ایمان داشت. تک‌درخت صد ساله‌ی کویر یزد، آذین به فیروزه‌ی نیشابور، در دیار هم‌نشین جانش فردوسی و خیام و عطار، جواهری می‌شود، دفینه‌ای، که شفای قرن‌ها زخم تتاران با اوست. سعدی می‌خواند:
در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم
بدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم.
و باز می‌گوید:
هزار سال پس از مرگ من چو باز آیی
ز خاک نعره بر آرم که مرحبا ای دوست
شما این بازگشتن را معنا بخشیدید. دمیدن جانی، به تن خسته‌ی ایرانی.  و ما با چشم گریان از این تماشا و دلی پر امید، در این وداع و سلام دوباره، باز پیمان می‌بندیم که ایرانِ شما را از یاد نبریم، ایران و‌ تنهایی‌اش. به قلب ایران خویش خوش آمدید، ای سفر کرده‌ی ماندگار.
این صدای آخرین تهمتن است
شب پر از ستاره‌های روشن است

دکتر نغمه رضائی
شاعر، پژوهشگر و استاد ادبیات انگلیسی،
دانشگاه دلور آمریکا
----------
کانال دکتر اسلامی نُدوشن
@dr_eslaminodoushan


>>Click here to continue<<

اميد به فردا( ياد داشتهاي دكتر اميد رضائی)




Share with your best friend
VIEW MORE

United States America Popular Telegram Group (US)