Шуфай Асбаҳий айтади: Мадинага кирдим, қарасам, бир кишининг олдида одамлар йиғилган экан. “Бу киши ким?” деб сўрадим.
“Абу Ҳурайра”, дедилар. Сўнг унга яқинлашдим, у одамларга гапирар эди ва бир оздан кейин гапини тўхтатди, сўнг одамлар тарқалиб, ёлғиз ўзи қолганда: “Аллоҳ таоло сизни эсласин, менга Расулаллоҳ саллаллоҳу алайҳи васалламдан эшитган, ёдлаган, ўрганган ва билган ҳадисларингизни айтинг”, дедим.
Абу Ҳурайра: “Ўтир, сенга Расулаллоҳ саллаллоҳу алайҳи васалламдан эшитган ҳадисларимни айтаман”, деди. Мен билан Абу Ҳурайрадан бошқа ҳеч ким йўқ эди, кейин хўрсиниб йиғлаб юборди ва ҳиқиллаган, юзлари қизарган ҳолда бир оз вақт туриб қолди, ўзига келганидан сўнг юзларини артди.
“Расулуллоҳдан эшитган ҳадисни сенга албатта айтаман”, деди, сўнг яна хўрсиниб йиғлаб юборди ва озроқ туриб қолди, кейин ўзига келиб, кўз ёшлларини артди-да, айтиб берди: “Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васаллам менга айтдиларки: “Албатта, Аллоҳ таборак ва таоло қиёмат кунида Ўзининг яратганллари орасида бутун итоатли умматга ҳукм қилади.
Биринчи, Қуръонни ёд олдим деб даъво қилган кишига, Аллоҳ йўлида ўлдирилган кишига ва моли кўп кишига ҳукм қилади. Аллоҳ таоло (Қуръон ёдлаган) қорига айтадики: “Расулимга туширган нарсани сенга ўргатмадимми?”
“Ўргатдинг, ё Парвардигор”, дейди.
“Ўргатган нарсаларимдан нималарга амал қилдинг?” дейди Аллоҳ.
“Кеча ва кундузларда Қуръон ўқишда қоим бўлдим” дейди.
“Ёлғон айтдинг!” дейди. Аллоҳ таоло ва малоикалар ҳам:
“Ёлғон айтдинг!” дейдилар.
“Балки сен, фалончи қори, дейишларини хоҳлаган эдинг ва албатта шундоқ дейишди ҳам”, дегай ва дўзахга олиб боришларини амр этгай.
Дунё эгасига: “Мен сенга молу дунё бердим, сен Мен учун нима амаллар қилдинг?” дейди.
Шунда у : “Молимни силаи раҳмга сарфладим ва садақаларга ишлатдим”, дейди.
“Ёлғон айтдинг!” дейди Аллоҳ таоло ва малоикалар ҳам:
“Ёлғон айтдинг!” дейдилар.
“Балки, фалончи сахий киши экан, дейишларини хоҳлаган эдинг ва шундоқ дедилар ҳам”, дегай ҳамда дўзахга олиб боришларини буюргай.
Сўнг Аллоҳ таоло йўлида ўлдирилган кишини келтирадилар.
Унга: “Нима учун ўлдирилдинг?” дейди.
“Сеннинг йўлингда жанг қилдим, ҳатто ўлдирилдим”, дейди.
“Ёлғон айтдинг!” дейди Аллоҳ таоло ва малоикалар ҳам:
“Ёлғон айтдинг!” дейдилар.
“Балки сени “Фалончи жасур” дейишларини хоҳлаган эдинг. Сўнг шун-дай дейишди ҳам”, дегай. Ва дўзахга олиб боришлари амр этгай...
“Кейин Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васаллам тиззамга қўллари билан уриб:
“Эй Абу Ҳурайра, бу уч турли кишилар улар билан қиёмат куни жаҳаннам қиздириладиган Аллоҳнинг илк махлуқлари”, дедилар.
Сўнг бу хабар Муовияга етгач, қаттиқ йиғлади. “Аллоҳ ва унинг расули тўғри айтади”, дедилар. Сўнг бу ояти каримани ўқиди:
“Ким (фақат) шу ҳаёти дунёни ва унинг зеб-зийнатларини истайдиган бўлса, уларга қилган амалларининг (ажр-мукофотини) шу дунёда комил қилиб берурмиз ва улар бу дунёда зиён крмайдилар. Ундай кимсалар учун охиратда дўзах ўтидан ўзга ҳеч қандай насиба йўқдир. Уларнинг бу дунёда қилган барча яхшиликлари беҳуда кетур ва қилиб ўтган амаллари бефойдадир”
(Худ, 15-16).
🍃 Самимият соғинганлар
https://hottg.com/odamlar_orasida2
>>Click here to continue<<
