هر نوتیفیکیشن، یه شلیک به مغزته.
یه صدای بمب، یه تصویر خون، یه تحلیل ترسناک…
ذهن ما برای این حجم از دادههای ترسناک ساخته نشده.
وقتی مغز ما تو این شرایطه واکنش طبیعیش چیه؟ اضطراب، بیخوابی، کابوس، فلج شدن.
ولی این یعنی باید بیتفاوت شیم؟ نه. یعنی باید هوشمندانه مصرف کنیم.
خب چیکار کنیم ؟
📅 زمانبندیِ اطلاعیابی:
فقط دو بازه مشخص در روز رو برای گرفتن خبر تعیین کن.
مثال: ساعت ۱۱ صبح و ۷ عصر.
نه قبل از خواب، نه اول صبح.
📲 قانون «یک منبع کافیست»:
فقط یک منبع خبری رو دنبال کن.
نه اینکه بخوای اینترنشنال و من وتو و بی بی سی و هزار تا منبع خبری رو همزمان دنبال کنی ، این کار روانت رونابود میکنه
🔕 خاموش کردن نوتیفیکیشنها:
هر صدای خبر، ذهنتو از واقعیت پرت میکنه.
نوتیفیکیشنها رو خاموش کن. خودت سراغ خبر برو، نذار خبر بیاد سراغت.
🧘🏻♂️ جایگزینی با چیز واقعی:
بهجای چک کردن لحظهبهلحظه اخبار، هر بار دست میره سمت گوشی،
مدیتیشن کن ، یک دقیقه نفس عمیق بکش یا یک لیوان آب بخور .
«این خبر قراره چه کاری برای من انجام بده؟
قراره بهم کمک کنه یا فقط مضطربترم میکنه؟»
🧠 یادت باشه:
مغز ما دلش میخواد اخبار رو دنبال کنه تا بتونه موقعیت رو کنترل کنه و ابهام ها رو از خودش دورکنه . ولی با چککردن مداوم، نه تنها احساس ناتوانی بیشتری میکنه بلکه بیشتر و بیشتر توی ابهام فرو میره و این چرخه همینطور ادامه پیدا میکنه ...
در شرایط بحرانی، حفظ آرامش یه نوع مسئولیت اجتماعیه.
>>Click here to continue<<
