یه زمانی اینجا رو میخوندی اما خیلی وقته نمیخونی و یحتمل دیگه نخونی. شاید هیچوقت هم این پیام رو نبینی. به هر حال، هیچوقت مال من نشدی (با اینکه دوستم داشتی) و هیچوقت مال من نبودی (با اینکه دوستت داشتم) و هیچوقت هم قرار نیست مال من بشی (چون یکی دیگه رو داری). حتی الان که داشتیم تلفنی حرف میزدیم هم چیزی نگفتم چون هم خودت میدونی، هم من. زندگیم رو ادامه میدم و میپذیرم حقیقت و واقعیت زندگی رو؛ آدم تو زندگی قرار نیست تمام چیزهایی که میخواد رو به دست بیاره. ولی خب یه بخشی از قلمروی وجودم همیشه تحت سلطه تو خواهد بود. و در نهایت، فکر نکنم هیچکی رو جوری که تو رو دوست داشتم، دوست داشته باشم یه روز. ولی خب، زندگی غیرقابل پیشبینیه؛ امیدوارم یه روز یکی بیاد که باعث بشه حسم نسبت بهت رنگ ببازه و به مرور محو بشه و از این زنجیرها آزاد بشم.
>>Click here to continue<<