از زمانی که فعالیتهای سیاسیام را به عنوان فعال حقوق مدنی در دانشگاه شیکاگو، فعال صلح در دوره جنگ ویتنام، و حامی اتحادیههای کارگری و مبارزات مردمی شروع کردم، آنچه بیش از همه درخصوص سیاستهای انتخاباتی مرا آزردهخاطر میکرد، فرومایگی بود. به نظر میرسید که رسانهها و احزاب سیاسی رأیدهندگان را تشویق میکنند تا بر این اساس که فلان نامزد لبخند جذابی دارد یا با نیش و کنایه نامزد دیگر را تحقیر میکند تصمیم بگیرند، نه براساس خرد، آگاهی و آرمانگرایی. من هرگز نمیخواستم عضوی از این سیاست بیرحم باشم و به نظرم کار خوبی کردهام که در طول سالها فعالیت برای دستیابی به اهداف و مشاغل انتخاباتی از این رویه اجتناب داشتهام.
چاپ نخست این کتاب، با عنوان بیگانه در مجلس، دو دهه پیش، پس از این که من از ایالت و رمانت برای مجلس نمایندگان آمریکا انتخاب شدم، منتشر شد؛ مدتها پیش از آنکه تصور شرکت در مبارزات انتخابات ریاست جمهوری را داشته باشم. این مسأله حکایت از این دارد که ما چگونه یک سیاست ترقیخواهانه مستقل در یک شهر و سپس در یک ایالت ایجاد کردیم. این حکایتِ عصیانی است که ابتدا به تصاحب شهرداری برلینگتون، بزرگترین شهر و رمانت، و سپس به تصاحب یک کرسی از کنگره انجامید. از همه مهمتر بیانگر این است که ما چگونه از اعتبار حاصل از پیروزیها بهره بردیم تا تغییراتی برای بهبود زندگی افرادی که متحدان زیادی در مسند قدرت ندارند، ایجاد کنیم.
بیگانهای در کاخ سفید
(زندگینامۀ سیاسی برنی سندرز در گفتوگو با هاک گاتمن)
مجموعۀ یک زندگی سیاسی - ۱
ترجمۀ حیدر نصیرنژاد
@NashrAfkar
>>Click here to continue<<