رابطه مستقیم انسانی مهارتهای خود را میطلبد و عادت به سرگرمیهای فردی و حتی فعالیتهای فردی باعث شده انسانها روز به روز از تعامل با هم دورتر شوند و ترجیح دهند از خلوت خود به دیگران پیامهای یک طرفه ارسال کنند. شاید متوجه شده باشید که بسیاری از ما به اختیار خود به مجازی تبعید شدهایم و به گمان «فعالیت» در مجازی اثرمان را در جهان واقع از دست دادهایم. خطر این نوع فعالیت این است که به انسان حس «مؤثر» بودن میدهد اما همین شخص خود مؤثر پندار در دنیای واقعی شاید حرفهایش روی خودش هم اثر نگذاشته باشه... چه شد که به این تبعید خودخواسته رفتیم؟ این دوری از واقعیت چقدر زیانبار است و چگونه میتوانیم میان فعالیت آنلاین و روی زمین تعادل ایجاد کنیم؟
>>Click here to continue<<
