تردیدهای کاردینال!
واتیکان، کاتولیسیسم و پشتصحنهی ادارهی مهمترین نهاد مسیحی جهان همواره مورد توجه ادبیات و سینما بوده اما کمتر آثاری توانستهاند از سطح کلیشهها بگذرند و تصویری تأثیرگذار از مناسبات و فضای این نهاد باستانی که تا امروز پابرجا مانده و جنجالها و رسواییها و بحرانهای مختلف را از سر گذرانده، ارائه دهند. در این میان آثاری مانند سریال ناتمام خاندان بورژا و پاپ جوان و پاپ جدید، کارهای سینمایی شاخصی بودهاند که تصویر باورپذیر و گاه تکاندهندهای از روابط درونی واتیکان و ایدئولوژی کاتولیسیسم در مقابل چشمان مخاطب ساختهاند و حالا باید به این فهرست Conclave، فیلم تازهی ادوارد برگر، را نیز اضافه کرد. فیلم حول محور مرگ پاپ و آغاز نشست شورای کاردینالها برای انتخاب پاپ جدید شکل میگیرد اما در واقع در دو محور اساسی پیش میرود؛ یکی انتخاب پاپ تازه در جهانی که دیگر آن جهانِ دوران زعامت پاپ قبلی نیست و از جهات بسیاری زیرورو شده، و دوم حول محور شخصیت کاردینال لارنس که دورهای بحرانی را در ایمان شخصی و ایمان به کارکرد نهاد کلیسای کاتولیک از سر میگذراند. فیلم بر اساس ساختار کلاسیک کهنالگوی بازی تاج و تخت پیش میرود و یک به یک تمام گزینهها کنار میروند تا در نهایت نامحتملترین گزینه به جای پاپِ درگذشته بنشیند اما در این بازی پردسیسه آنچه در زیرلایهی جدال هیجانانگیز جانشینی میگذرد نمایاندن پوسیدگی نهاد کلیسا از بسیاری جهات از طریق پرداختن به تردیدهای کاردینال لارنس و نیز طرح این مسئله است که کلیسا در این جهانِ تازه اگر میخواهد موضوعیتی داشته باشد باید به گزینهای برای جانشینی پاپ برسد که سرنمونی باشد از انعکاس تمام مسائل حاد جهان امروز! از کشاکش اسلام و مسیحیت و به رسمیت شناختن دگرباشان جنسی گرفته تا مسائل حقوق زنان و بحران جهانی مهاجرت و نژادپرستی و راستگرایی افراطی و … . دستاورد اصلی ادوارد برگر در Conclave این بوده است که موفق شده تمام این مسائل غامض و جنجالبرانگیز و حساس جهان کنونی را به شکلی که باسمهای و تصنعی و تحمیلی و شعاری به نظر نرسد در دل داستانش تعبیه و روایت کند و در نهایت موضع مترقی خود را در قبال این بحرانها به کرسی بنشاند.
✍🏻 علیرضا اکبری
@moroor_gar
https://shorturl.at/kptby
>>Click here to continue<<
