💢چرا هیچ‌وقت به اندازۀ کافی وقت نداریم؟

🔴 این روزها شاید شلوغ‌ترین روزهایی باشد که آدم‌ها در تاریخ تجربه می‌کنند. همزمان باید اضافه‌کاری کنیم، درس و دانشگاهمان را پیش ببریم، به تربیت فرزندمان برسیم و برای همسر خود وقت بگذاریم. قبل‌ترها، این‌همه نقش یکجا بر دوش آدم‌ها گذاشته نمی‌شد، یا اینکه انتظار نمی‌رفت همزمان در همۀ آن نقش‌ها نمرۀ بیست بگیرند. در نهایت نیز، با دلهرۀ دَه‌ها کارِ نکرده سر روی بالشت می‌گذاریم. کارها را فهرست می‌کنیم و هیچ‌وقت موفق نمی‌شویم تعداد آن‌ها را صفر کنیم.

🔴 لیانا سیِر، مدیر آزمایشگاه بهره‌وری زمان در دانشگاه مریلند، می‌گوید امروزه آدم‌های خیلی بیشتری «نقش‌های اجتماعی ترکیبی» دارند، یعنی هم‌زمان همسر، والد و کارمندند و شبانه‌روز می‌کوشند تا از پس آن‌ها برآیند.

🔴 سرشلوغی بی‌انتهای امروز ما منبع دیگری هم دارد: مشغله‌های جدیدی که دائم با آن‌ها سر و کار داریم اما اساساً «کار» به شمار نمی‌رود. مثلاً جواب‌دادن به آدم‌ها در شبکه‌های اجتماعی، سرچ‌کردن دربارۀ همه‌چیز، یا سروکله‌زدن با بخش ثبت‌نام در اپلیکیشن‌ها. گریک لمبرت در کتاب کار پنهان می‌نویسد: «این کارها یک دقیقه از زمانتان را اینجا و پنج دقیقه از وقت فراغتتان را آنجا می‌مکند و، تا به خودتان می‌آیید، می‌بینید یک ساعت از روزتان را از دست داده‌اید».

🔴 خرید اینترنتی در بسیاری از موارد مصداق کاملی از این «کار پنهان» است. مثلاً می‌خواهید یک چراغ مطالعه بخرید. به‌جای اینکه به مغازه بروید و کار را تمام کنید، ساعت‌ها بین مدل‌های مختلف می‌چرخید، نظرات بقیه را می‌خوانید و بعید نیست بعد از خرید هم کلی وقت صرف تعویض یا پس‌دادن آن کنید.

🔴 علاوه بر زمانی که باید صرف انجام‌دادن کارها کنیم، «فضای ذهنی‌ای» که مشغله‌ها از ما می‌گیرند هم شدیداً بیشتر شده است. شبانه‌روز به کارهایمان فکر می‌کنیم، درباره‌شان می‌خوانیم و حالت‌های مختلف را بالا و پایین می‌کنیم. وضعیتی که هلر پیترسون در مقالۀ مهم خود آن را «کارزدگی» می‌نامد: کارزدگی نوعی خستگی و فرسودگی عمیق و بازدارنده میان نسل جدید است که مدام زیر فشار این احساس هستند که باید کارکنانی بی‌عیب‌ونقص باشند.

🔴 پیترسون می‌گوید کارهایی با اولویت متوسط که «پرزحمت و کم‌سود» هستند، بیشترین قابلیت را برای درمانده‌کردن ما دارند. آن‌ها در فهرست کارهایمان برای ماه‌ها می‌مانند و هر بار نگاهشان می‌کنیم، حالمان بد می‌شود.

🔴 کال نیوپورت، نویسندۀ کتاب کار عمیق، معتقد است «افزایش تعداد مشغله‌های روزمره» نقش اصلی را در احساس فرسودگی و سرشلوغی ما دارد. راه‌حل او ساده اما مؤثر است: کارهایتان را اولویت‌بندی کنید. آن‌ها که فوری، ضروری و مهم‌اند را طبق برنامه انجام دهید، و بقیه را بگذارید برای هر وقت که حال و حوصله‌اش را داشتید. کافی است هر روز نگاهی به فهرست‌تان بیاندازید و بگویید «خب، امروز این یکی را انجام می‌دهم، ولی فقط همین یکی.»


B2n.ir/ku5183

@planing_tm

آکادمی اقتصاد ایران

Forwarded from برنامه ریزی و مدیریت زمان

💢چرا هیچ‌وقت به اندازۀ کافی وقت نداریم؟

🔴 این روزها شاید شلوغ‌ترین روزهایی باشد که آدم‌ها در تاریخ تجربه می‌کنند. همزمان باید اضافه‌کاری کنیم، درس و دانشگاهمان را پیش ببریم، به تربیت فرزندمان برسیم و برای همسر خود وقت بگذاریم. قبل‌ترها، این‌همه نقش یکجا بر دوش آدم‌ها گذاشته نمی‌شد، یا اینکه انتظار نمی‌رفت همزمان در همۀ آن نقش‌ها نمرۀ بیست بگیرند. در نهایت نیز، با دلهرۀ دَه‌ها کارِ نکرده سر روی بالشت می‌گذاریم. کارها را فهرست می‌کنیم و هیچ‌وقت موفق نمی‌شویم تعداد آن‌ها را صفر کنیم.

🔴 لیانا سیِر، مدیر آزمایشگاه بهره‌وری زمان در دانشگاه مریلند، می‌گوید امروزه آدم‌های خیلی بیشتری «نقش‌های اجتماعی ترکیبی» دارند، یعنی هم‌زمان همسر، والد و کارمندند و شبانه‌روز می‌کوشند تا از پس آن‌ها برآیند.

🔴 سرشلوغی بی‌انتهای امروز ما منبع دیگری هم دارد: مشغله‌های جدیدی که دائم با آن‌ها سر و کار داریم اما اساساً «کار» به شمار نمی‌رود. مثلاً جواب‌دادن به آدم‌ها در شبکه‌های اجتماعی، سرچ‌کردن دربارۀ همه‌چیز، یا سروکله‌زدن با بخش ثبت‌نام در اپلیکیشن‌ها. گریک لمبرت در کتاب کار پنهان می‌نویسد: «این کارها یک دقیقه از زمانتان را اینجا و پنج دقیقه از وقت فراغتتان را آنجا می‌مکند و، تا به خودتان می‌آیید، می‌بینید یک ساعت از روزتان را از دست داده‌اید».

🔴 خرید اینترنتی در بسیاری از موارد مصداق کاملی از این «کار پنهان» است. مثلاً می‌خواهید یک چراغ مطالعه بخرید. به‌جای اینکه به مغازه بروید و کار را تمام کنید، ساعت‌ها بین مدل‌های مختلف می‌چرخید، نظرات بقیه را می‌خوانید و بعید نیست بعد از خرید هم کلی وقت صرف تعویض یا پس‌دادن آن کنید.

🔴 علاوه بر زمانی که باید صرف انجام‌دادن کارها کنیم، «فضای ذهنی‌ای» که مشغله‌ها از ما می‌گیرند هم شدیداً بیشتر شده است. شبانه‌روز به کارهایمان فکر می‌کنیم، درباره‌شان می‌خوانیم و حالت‌های مختلف را بالا و پایین می‌کنیم. وضعیتی که هلر پیترسون در مقالۀ مهم خود آن را «کارزدگی» می‌نامد: کارزدگی نوعی خستگی و فرسودگی عمیق و بازدارنده میان نسل جدید است که مدام زیر فشار این احساس هستند که باید کارکنانی بی‌عیب‌ونقص باشند.

🔴 پیترسون می‌گوید کارهایی با اولویت متوسط که «پرزحمت و کم‌سود» هستند، بیشترین قابلیت را برای درمانده‌کردن ما دارند. آن‌ها در فهرست کارهایمان برای ماه‌ها می‌مانند و هر بار نگاهشان می‌کنیم، حالمان بد می‌شود.

🔴 کال نیوپورت، نویسندۀ کتاب کار عمیق، معتقد است «افزایش تعداد مشغله‌های روزمره» نقش اصلی را در احساس فرسودگی و سرشلوغی ما دارد. راه‌حل او ساده اما مؤثر است: کارهایتان را اولویت‌بندی کنید. آن‌ها که فوری، ضروری و مهم‌اند را طبق برنامه انجام دهید، و بقیه را بگذارید برای هر وقت که حال و حوصله‌اش را داشتید. کافی است هر روز نگاهی به فهرست‌تان بیاندازید و بگویید «خب، امروز این یکی را انجام می‌دهم، ولی فقط همین یکی.»


B2n.ir/ku5183

@planing_tm

hottg.com/monetary_academy/306

396 viewsMay 23 at 19:59