یه قاعده ی فلسفی هست اینکه ‹فاقد الشیء لایعطیه› کسی که یه چیزی رو نداره، نمیتونه اون چیز رو ببخشه! ولی روایت ِکربلا رو مرور میکنیم و میبینیم که امام حسین علیه السلام بااینکه تشنه بود ولی الان، همه رو داره بامحبتش سیراب میکنه، غریب بود، ولی الان مثل وطن، پناهگاه هر دلشکستهایه، مظلوم بود ولی درعین حال، ناصر همهی اوناییه که تو موقعیت سخت قرار میگیرن، تنها بود ولی باهمهی ما رفاقت میکنه، تنش پراز زخم بود، ولی همهی مریضارو شفامیده و در آخر پیامبر فرمودن: اگه سخاوت قابل تجسم بود،امام حسین می شد..!
>>Click here to continue<<