میدونی "حارصه" چیست؟
یک کلمه قدیمی عربی است، هم خانواده با حرص، حریص، احتراص و محترص. الان برایت توضیح می دهم.
میدونی که به شتر میگویند کشتی صحرا.
این حیوان مبارک می تواند سه هفته ی تمام، بی آنکه چیزی بخورد یا بیاشامد، تشنه و گرسنه، پیوسته در بیابان راهپیمایی کند. یعنی این قدر حیوان مقاومی است. اما یک جور خار بیابانی هست که شترها عاشق آنند. تا چشمشان به این خار می افتد، آن را با دندان می کنند و شروع میکنند به جویدن. خارها دهان شتر را زخمی میکنند و خون از زخمها جاری می شود. هرچه طعم تيغ و شوری خون بیشتر با هم قاطی میشود، شتر لذت بیشتری می برد. خلاصه هرچه بیشتر می بلعد، خون بیش تری می آید و هرچه خونریزی شدیدتر می شود، شتر ولع بیشتری پیدا میکند. از خون خودش سیر نمیشود و اگر جلویش را نگیرند، از فرط خونریزی می میرد. حارصه یعنی این. همان طور که گفتم، کلماتی مثل حرص و احتراص و حریص هم از همین ریشه است. داستان خاورمیانه هم همین است، پسرم. مردمانش در طول تاریخ یکدیگر را کشته اند، بی آنکه بدانند خون خود را می ریزند. آنها هم از خون خود سرمست می‌شوند.
بی‌قراری/ زلفی لیوانلی
>>Click here to continue<<
