#تو_با_نور_یکی_شده‌ای
انسان معمولا در تاریکی به سر می‌برد. تاریکی ابتدا یک ضرورت اساسی برای رشد است. درون رحم مادر تاریک است. این تاریکی لازم است، زیرا نور ممکن است رشد جنین را مختل کند. جنین بسیار حساس و ظریف است و به محیطی تاریک برای رشد نیازمند است.
او بیست و چهار ساعت شبانه روز را در شکم مادرش می‌خوابد. در آن ۹ ماهی که جنین در شکم مادرش به سر می‌برد، پیوسته در حال رشد است و نباید هیچ اخلالی در آن ایجاد کرد و گرنه انرژی او منحرف می‌شود.
همه چیز ابتدا در تاریکی رشد می‌کند: بذر را درون سوراخ تاریکی که قبلا کنده‌اند قرار می‌دهند. اگر بذر را روی زمین بکارند ممکن است از رشد باز بماند، زیرا در برابر نوری شدید قرار می‌گیرد.
بذر به دل زمین نیاز دارد تا درون آن رشد کند، زیرا آنجا تاریک است. آن گاه بذر شروع به رشد می‌کند و به سطح زمین بالا می‌آید. سپس رو به سوی خورشید و ماه و ستارگان اوج می‌گیرد. نوزاد متولد می‌شود. جسم او نور را می‌بیند اما روحش همچنان در تاریکی می‌ماند.
و اين تاریکی را تنها از راه مراقبه می‌توان برطرف کرد. پس مراقبه تو را دوباره متولد می‌سازد.
در نخستین_تولد، جسم تو متولد می‌شود و در دومین_تولد، روح تو.
جسم تو در زمین و در نور قرار دارد. اینک به زمین دیگری نیاز داری تا روح و روانت نیز نور را ببیند. نور نام دیگر هستی است آن گاه که تو در این نور متولد شوی، روشنی می‌یابی. تو و نور دو چیز جدا از هم نیستید. تو مشاهده کننده نیستی و نور مشاهده شونده نیست . تو با نور یکی شده‌ای. خودت نور هستی...
#اشو
>>Click here to continue<<