انسان بمان
که ماندن در دلها نه با نام است، نه با نان،
بلکه با مرهمیست که بر زخمی میگذاری،
با لبخندیست که در تاریکیِ دلِ کسی روشن میکنی،
با دستیست که بیمنت، دست دیگری را میگیرد.
انسان بمان
که انسانیت، میراثیست جاودانهتر از هر شهرت و ثروت،
و مهربانی، زبان مشترک دلهاییست که هنوز میتپند برای خوبی.
>>Click here to continue<<