عید بیعت، بیعتی دیگر با بدعت
متأسفانه در این چند دهه اخیر حهالتها و ضربه های سهمگینی که همواره بر پیکر مذهب وارد می شد به شکل عجیبی مضاعف شده و اسفبار تر این که این ضربات از جانب مدعیان اجرای مذهب در سطح جامعه صورت می گیرد.
در مورد جشن مرسوم در نهم ربیع به اندازه کافی سخن رانده شده و فعلا در مقام بررسی و طرح این مبحث نیستم؛ اما آن چیزی که طرفین بر آن متفقند اینست که برگزاری یک جشن یا عزا به توهم بروز اتفاقی در یک روز خاص (حال چه توهم صحیح باشد یا نادرست) موجب صدق عنوان بدعت نمی شود.
حال بسیار مضحک می نماید که عده ای می خواهند با جشن دیگر من درآوردیشان، به وهم خود مانع یک بدعت شوند!!
گوییم اصلاً جشن فرحة الزهراء سلام الله علیها بدعت است، باشد می گذریم، اما آیا باید جایگزین آن حزن الزهراء علیه السلام را هم ایجاد کنید؟! آیا یک بدعت می تواند جایگزین بدعت دیگر شود یا مهم این است که منافع عده ای تأمین باشد؟ چرا اگر فقط بحث تجدید بیعت با امام زمان علیه السلام مطرحست در بندهای صحیفه سقیفه گونه شان از دیگران نام می برند؟
در کدام یک از منابع تاریخی یا روایی کوچکترین شاهدی بر این داریم که روز امامت امامی را جشن بگیرند؟
با این قیاس پس مناسبست روز یازدهم محرم را هم -نعوذ بالله- به عنوان شادباش امامت امام سجاد علیه السلام شادمانی کنیم....
——وَ لَيْسَ الْبِرُّ بِأَنْ تَأْتُوا الْبُيُوتَ مِنْ ظُهُورِها وَ لكِنَّ الْبِرَّ مَنِ اتَّقى وَ أْتُوا الْبُيُوتَ مِنْ أَبْوابِها——-
>>Click here to continue<<