نقطه سر خط
کاش میتوانستم دنیا را به هیچ بگیرم و بر سرِ این هیچ با هیچ چیز نپیچم.
کاش میتوانستم ضربانبهضربان تالاپ تولوپ عاشقانهی قلبم را بشنوم و سرِ هر چیز بیهودهای این عشق را نادیده نگیرم.
کاش میتوانستم گوشِ روزگار را بگیرم سرجایش بنشانم تا انقدر پا را از گلیمش درازتر نکند.
کاش میتوانستم دنیا را هر روز کمی بیشتر معمولی کنم.
معمولیبودن:
یعنی آرامش
یعنی حرصنزدن
یعنی کافیبودن
یعنی تمرکز بر بودن
یعنی دود به چشم خود نکردن
یعنی دنیا را محو و نادیده نگرفتن
یعنی خیره شدن به طلوع و غروب هر روز
یعنی خوشحالی از باران
یعنی دویدن در باد
یعنی درک زمان و لذت بردن از لحظه
۱۴۰۳/۲/۱۹
لیلا طوفانی
#یادداشت
>>Click here to continue<<