🔺گمشدهی هوشنگ مرادیکرمانی، مادر است. مادر برای او مکان تمامی امیال، خواستهها و هدفها بوده است. زمانی که باید مادر او را به زبان وارد کند، زمانی که قرار است او اولین آواهای زبان را بگوید، در شش ماهگی، مادر نیست، مادر مرده است. در غیاب مادر، شخصیت هوشو را ننهبابا، آغبابا، عموها و عمه و مردم آبادی شکل میدهند. «من»ی دروغین و برساختهی دیگران که هوشو آن را نمیخواهد.
به قلم #عادله_خلیفی و #آزاده_خلیفی
در کتابک بخوانید:
🔹زندگی، زمانه و داستانهای هوشنگ مرادی کرمانی بخش سوم: آنان که گول نخوردهاند به خطا میروند
دو بخش پیشین مقاله:
🔹زندگی، زمانه و داستانهای هوشنگ مرادیکرمانی بخش دوم: غریبهترین آشناها
🔹مرادی کرمانی، روایت سرگردانی میان «من» و «من دیگر»
💫🌿
@koodaki_org
>>Click here to continue<<