🔴 جهنم‌سازی تابستان زیبا
#احسان_معصومی
🔷️ تابستان هنوز آغاز نشده، داریم آن را به جهنم فرزندانمان تبدیل می‌کنیم. این فشار و استرس کشنده‌ی مدرسه، کنکور، کلاس تقویتی و هزار معضل روانی برای بچه‌ها را بالاخره «کی و کجا» متوقف خواهیم کرد؟
بیل گیتس پس از سال‌ها تلاش بی‌وقفه می‌گوید:
«وقتی جوان بودم، اعتقادی به تعطیلات و آخر هفته‌ها نداشتم. به هر کسی که اطرافم بود فشار می‌آوردم تا ساعت‌های بسیار زیادی کار کند. به اهمیت ایجاد تعادل بین کار و زندگی واقف نبودم. به اندازه من صبر نکنید تا این درس را بیاموزید. هر موقع که لازم دارید، استراحت کنید. وقتی اطرافیانتان به زمان نیاز دارند هم به آن‌ها سخت نگیرید.»
هم‌وطنان عزیز!
اوج موفقیت فرزندانمان کجاست؟
می‌خواهیم موفق‌تر از بیل گیتس شوند؟
تا کی زندگی بچه‌ها را در رقابت‌های «بیمارگونه» و «پر اضطراب» با هم‌سن و سالانشان قرار می‌دهیم؟ خوشحال نباشیم که فرزندمان رقابتی را برده است. افسوس بخوریم که فرزندمان احتمالاً دیگر معنای ناب و ضروری «دوستی» را نخواهد فهمید. او تا پایان عمر، تنها خواهد بود و نمی‌تواند به کسی اعتماد کند.
جالب این است که پدر و مادران امروز، خود سال‌ها از این رویه آسیب دیده‌اند ولی همان بلا را (پیشرفته‌تر) به طور غریزی بر سر بچه‌ها می‌آورند.
نظام آموزشی مسئول است؟ بله حق با ماست، حتماً مسئول است. اما چه کاری از دست ما برمی‌آید؟ دست روی دست بگذرایم تا نظام آموزشی درست شود؟
چه کنیم؟
با مدرسه در تماس باشیم. نگذاریم به بچه‌هایمان فشار بیاورند. برخی مدارس، بچه‌ها را پله‌هایی می‌بینند که می‌توانند با استفاده از آن‌ها امتیاز بگیرند و بالا بروند. چون آن‌ها هم در یک رقابت «بیمارگونه» با مدارس دیگر هستند.
می‌ترسیم بچه‌هایمان دانشگاه نروند؟ مگر خودمان که رفتیم چه شد؟ چند نفرمان از مسیر دانشگاه خوشبخت شدیم؟ در کشورهای توسعه‌یافته کمتر از بیست درصد بچه‌ها به دانشگاه می‌روند.
می‌ترسیم که بیرون از دانشگاه موفق نشوند؟ نکته اول این که همین الان و در همین اوضاع، شرایط اقتصادی، روانی و حتی اجتماعی دانشگاه‌نرفته‌ها در مجموع بهتر است. دوم اینکه، مقصر ماییم. این ما هستیم که تمام زندگی را در محوطه‌ی دانشگاه تعریف می‌کنیم و کاری می‌کنیم که بیرون از آن، زندگی برای فرزندانمان تعریف نمی‌شود. این ماییم که اجازه نمی‌دهیم آن‌ها دنیای بیرون از دانشگاه را بسازند و دنبال علاقه‌ی خود بروند.
منظور این نیست که کسی دانشگاه نرود. فرزندمان را کشف کنیم. اگر عاشق و شیفته‌ی علم است خودش راهش را در دانشگاه پیدا می‌کند. اگر نیست (که هشتاد درصدشان نیستند)، با کلاس کنکور و تقویتی و ... بیچاره‌اش نکنیم. همین تلاش‌ها و حمایت‌هایمان را بگذاریم روی زمینه‌ای که به آن علاقه‌مند است.
بگذاریم فرزندانمان بازی و استراحت کنند. اگر به سلامت جسم و روانشان آسیب نزنیم، آن‌ها خود راهشان را خواهند یافت.
🔰خشت کج | نقد نظام آموزشی
🆔 @kheshtekaj
>>Click here to continue<<