🔵 پدران را باید فهمید

برای پدرانی که دوره‌ی سالمندی را می‌گذرانند


بی‌مقدمه، روز پدر را به همه‌ی پدران سرزمینم تبریک می‌گویم. به ویژه به پدرانی که در آستانه‌ی سالمندی و یا در دوره‌ی سالمندی زندگی می‌کنند. اما تبریک واقعی آن است که شرایط و اوضاع و احوال پدران را فهمید تا بتوان آسان‌تر و موثرتر با آنان همدلی کرد و از بار مشقات روزمرگی‌های‌شان کاست.

🔻 از مشترکات پدران اکنون با همه‌ی پدران تاریخ که بگذریم، اما پدرانِ امروز ویژگی‌هایی دارند و در مختصاتی زندگی می‌کنند که آنان را از اجدادشان متفاوت کرده است. فهم همین تفاوت‌هاست که مسیر یاری رساندن به آنان را روشن می‌سازد. از میان تفاوت‌ها، به سه نمونه اکتفا می‌شود:

✅ ۱. "جدا افتادگی" و ناتوانی
تغییرات اجتماعی، معرفتی و تکنولوژی سبب می‌شود که نسل‌ها از یک‌دیگر متفاوت شوند. به میزان سرعت تغییرات در این سه حوزه، فاصله‌‌ی بین نسلی افزایش می‌یابد. حاصل جمع تغییر و تحولات اجتماعی؛ معرفتی و تکنولوژیک،‌ خلق جهانی متفاوت از جهان پیشینیان است. به همین علت، جهان نسل‌ها از هم فاصله می‌گیرد و فهم‌شان از یک‌دیگر رو به کاستی می‌رود. کاهش مشترکات، به نوعی به بیگانگی با "زیست‌جهان"های دیگر منجر می‌شود. به این معنا که آن که در دوره‌ی سالمندی می‌زید ممکن است احساس کند آشنایی‌اش را با جهانی که هم‌اکنون در آن زندگی‌می‌کند، از دست داده است. روندی که شناخت آدمی رو به نقصان می‌گذارد و به جای آن حسی از غریبگی می‌نشیند. هنگامی که میان "زیست‌جهان" پدران و فرزندان فاصله‌ی معناداری رخ داد، ، تعریف‌شان از انسان، معنای زندگی و جهان‌بینی‌شان متفاوت و گاهی متعارض می‌گردد. آرزوها، انتظارات، ارزش‌ها و اهداف زندگی‌شان متفاوت می‌شود. گویی والدین و فرزندان، به مثابه‌ی دو انسانی هستند که بیشتر از آن که از طریق مشترکات "زیست‌جهان‌شان" به یک‌دیگر نزدیک باشند، رابطه و نسبت"هم‌خونی"، آنان را مرتبط ساخته است.
پدری می‌گفت:" احساس می‌کنم انسان هزار سال قبل هستم"، و این بیان، دقیقا همان احساس بیگانگی با جهانی است که در آن می‌زید. زیرا با زمانه‌ی "اکنون"، بسیاری از اشتراکات‌اش را از دست داده است. تغییرات شتابنده و سریع، آدمیان را به همان سرعت از متن جامعه و زندگی به حاشیه پرتاب می‌کند. به ویژه اگر کسانی که برای "زیست فعالانه" در همین زندگی تلاشی جانکاه نکنند، به زودی و در زمان حیات خود به تعبیر "کریستو بالس"، به "ابژه‌ی تاریخی" تبدیل می‌گردند. "در این مرحله، فرد شاهد تبدیل نسل خود به شیئی تاریخی می‌شود".

برای پدران امروز، احساس غریبگی و بیگانگی با این تغییرات، عواقب و نتایجی دارد. از جمله، احساس می‌کند "هم‌عصرِ ناهم‌عصران" خویش است. احساس می‌کند زمانه‌ی او خیلی پیش‌تر تمام شده است.
از نتایج عینی زیستن در زمانه‌ی ناآشنا، کاهش مهارت لازم برای انجام امور روزمره‌ی زندگی است. همان مهارتی که در گذشته برای گذران امور زندگی کافی بود، اینک ناکافی است.
با تحولات سریع تکنولوژی و بالاخص دیجیتالی شدن بخش بزرگی از جریان امور، پدران و نسل‌های پیشین با مشکل حل و فصل امورشان مواجه می‌شوند. دانش، دانایی و تجربه‌هایی پیشین‌شان، سخت بی‌تمکین است و مجبورشان می‌کند که برای عموم کارهای‌شان به فرزندان مراجعه کنند. امروزه حتی برای پرداخت هزینه‌ی برق و آب و تلفن، نیازمند فرزندان‌اند. زیرا نمی‌توانند از طریق مسیرهای فنی پیش بروند.

✔️ خلاصه آن که "جدا افتادگی"، به منزله‌ی پدیده‌ای ذهنی، معرفتی و مهارتی، خصیصه‌ی زندگی پدران امروز ایران تلقی می‌شود.

✍️ علی زمانیان .....۱۴۰۲/۱۱/۰۵

@kherade_montaghed

ادامه👇👇

خرد منتقد

🔵 پدران را باید فهمید

برای پدرانی که دوره‌ی سالمندی را می‌گذرانند


بی‌مقدمه، روز پدر را به همه‌ی پدران سرزمینم تبریک می‌گویم. به ویژه به پدرانی که در آستانه‌ی سالمندی و یا در دوره‌ی سالمندی زندگی می‌کنند. اما تبریک واقعی آن است که شرایط و اوضاع و احوال پدران را فهمید تا بتوان آسان‌تر و موثرتر با آنان همدلی کرد و از بار مشقات روزمرگی‌های‌شان کاست.

🔻 از مشترکات پدران اکنون با همه‌ی پدران تاریخ که بگذریم، اما پدرانِ امروز ویژگی‌هایی دارند و در مختصاتی زندگی می‌کنند که آنان را از اجدادشان متفاوت کرده است. فهم همین تفاوت‌هاست که مسیر یاری رساندن به آنان را روشن می‌سازد. از میان تفاوت‌ها، به سه نمونه اکتفا می‌شود:

✅ ۱. "جدا افتادگی" و ناتوانی
تغییرات اجتماعی، معرفتی و تکنولوژی سبب می‌شود که نسل‌ها از یک‌دیگر متفاوت شوند. به میزان سرعت تغییرات در این سه حوزه، فاصله‌‌ی بین نسلی افزایش می‌یابد. حاصل جمع تغییر و تحولات اجتماعی؛ معرفتی و تکنولوژیک،‌ خلق جهانی متفاوت از جهان پیشینیان است. به همین علت، جهان نسل‌ها از هم فاصله می‌گیرد و فهم‌شان از یک‌دیگر رو به کاستی می‌رود. کاهش مشترکات، به نوعی به بیگانگی با "زیست‌جهان"های دیگر منجر می‌شود. به این معنا که آن که در دوره‌ی سالمندی می‌زید ممکن است احساس کند آشنایی‌اش را با جهانی که هم‌اکنون در آن زندگی‌می‌کند، از دست داده است. روندی که شناخت آدمی رو به نقصان می‌گذارد و به جای آن حسی از غریبگی می‌نشیند. هنگامی که میان "زیست‌جهان" پدران و فرزندان فاصله‌ی معناداری رخ داد، ، تعریف‌شان از انسان، معنای زندگی و جهان‌بینی‌شان متفاوت و گاهی متعارض می‌گردد. آرزوها، انتظارات، ارزش‌ها و اهداف زندگی‌شان متفاوت می‌شود. گویی والدین و فرزندان، به مثابه‌ی دو انسانی هستند که بیشتر از آن که از طریق مشترکات "زیست‌جهان‌شان" به یک‌دیگر نزدیک باشند، رابطه و نسبت"هم‌خونی"، آنان را مرتبط ساخته است.
پدری می‌گفت:" احساس می‌کنم انسان هزار سال قبل هستم"، و این بیان، دقیقا همان احساس بیگانگی با جهانی است که در آن می‌زید. زیرا با زمانه‌ی "اکنون"، بسیاری از اشتراکات‌اش را از دست داده است. تغییرات شتابنده و سریع، آدمیان را به همان سرعت از متن جامعه و زندگی به حاشیه پرتاب می‌کند. به ویژه اگر کسانی که برای "زیست فعالانه" در همین زندگی تلاشی جانکاه نکنند، به زودی و در زمان حیات خود به تعبیر "کریستو بالس"، به "ابژه‌ی تاریخی" تبدیل می‌گردند. "در این مرحله، فرد شاهد تبدیل نسل خود به شیئی تاریخی می‌شود".

برای پدران امروز، احساس غریبگی و بیگانگی با این تغییرات، عواقب و نتایجی دارد. از جمله، احساس می‌کند "هم‌عصرِ ناهم‌عصران" خویش است. احساس می‌کند زمانه‌ی او خیلی پیش‌تر تمام شده است.
از نتایج عینی زیستن در زمانه‌ی ناآشنا، کاهش مهارت لازم برای انجام امور روزمره‌ی زندگی است. همان مهارتی که در گذشته برای گذران امور زندگی کافی بود، اینک ناکافی است.
با تحولات سریع تکنولوژی و بالاخص دیجیتالی شدن بخش بزرگی از جریان امور، پدران و نسل‌های پیشین با مشکل حل و فصل امورشان مواجه می‌شوند. دانش، دانایی و تجربه‌هایی پیشین‌شان، سخت بی‌تمکین است و مجبورشان می‌کند که برای عموم کارهای‌شان به فرزندان مراجعه کنند. امروزه حتی برای پرداخت هزینه‌ی برق و آب و تلفن، نیازمند فرزندان‌اند. زیرا نمی‌توانند از طریق مسیرهای فنی پیش بروند.

✔️ خلاصه آن که "جدا افتادگی"، به منزله‌ی پدیده‌ای ذهنی، معرفتی و مهارتی، خصیصه‌ی زندگی پدران امروز ایران تلقی می‌شود.

✍️ علی زمانیان .....۱۴۰۲/۱۱/۰۵

@kherade_montaghed

ادامه👇👇

hottg.com/kherade_montaghed/1011

3.6K viewsJan 25 at 11:27