نوتیف یه دونه باشه ولی از همونی که میخوای باشه.

کسی چه میدونه
این کوچه آخرین کوچه
این خیابون آخرین خیابون
این خاطره آخرین خاطره
این نفس آخرین نفس
آین آغوش آخرین آغوش
این خنده اخرین خنده
این دیدار آخرین دیدار و
این روز اخرین روز از زندگیمونه؟
پس یه جوری زندگی کن که با چشمه باز این دنیارو به خاطره هزار تا حرف و جمله ی نیمه کاره ؛
دلهایی که به حق یا ناحق رنجوندی؛
حرفهایی که مثله ترکِش به قلبه کسی فرو کردی؛
دوستت دارم هایی که تو اعماق وجودت چال کردی؛
لحظاتِ خوشی که از خودت دریغ کردی؛
ترک نکنی!

#فرگل_مشتاقی

حد وسط ندارم، یا خیلی لوس و ظریفم
یا لات و همه فن حریف.

تو برای من همونی هستی که وقتی حوصله سین کردن پیوی کسی رو ندارم، پیوی تو رو پین می‌کنم. وقتی اعصاب کسیو ندارم، حرف زدن باهات ارومم می‌کنه. وقتی حال چت کردن با کسیو ندارم، پیام هاتو درجا سین می‌زنم. وقتی دلم نمیخواد کسی دورم باشه، می‌خوام کل وقتم رو با تو بگذرونم.
اصلا کی مهمه وقتی تورو دارم؟

‏من بسیار آدمِ "پیام نداد حتما نمی‌خواد در ارتباط باشیم پس منم مزاحمش نمیشم" ای هستم.

چیزی که من تاالان متوجه شدم
هرکسی جذب شخصیت و اصالت و نجابت شما نمیشه ،
چون شما باید ادمی رو پیدا کنید که این ویژگی هارو درونش داشته باشه
که بتونه این صفات و درون شما ببینه

خالی‌ام؛ اما تحمل چیزی را ندارم.
‏شوق چیزهایی را دارم؛ اما حوصله‌اش را نه

تکرار نکردن اشتباه، قشنگ‌تر از معذرت خواهیه

حرف؟نه ممنون.
دیگه فقط عمل و رفتار مهمه برام.

گریه نکردم، ولی ساعت ها فکر کردم که «چرا».

من قوی نبودم، حتی شجاع هم نبودم. من مجبور بودم. اجبار آدم‌ها رو قوی و شجاع می‌کنه...

دوباره آسمون زار زد و من پرت شدم به شبی که زیرِ بارون بوسیدمت. پرت شدم به جایی که دست کردم توی موهای خیس از بارونت. پرت شدم به لحظه‌ای که سرما خوردنِ خودت رو به جون خریدی و چتر رو کج کردی، تا من سرما نخورم. پرت شدم به عشقی که بینِ نگاه‌هامون رد و بدل میشد، وقتی که اشک و بارونِ روی صورتمون از هم قابلِ تشخیص نبود. دوباره آسمون زار زد و من مُردم با یادآوریِ دوسِت دارمی که زیرِ بارون دمِ گوشم زمزمه‌‌ش کردی‌.

‏از وقتی یادمه تو ‎زندگیم پشت سرمو نگاه نکردم،
چون میترسم برگردم ببینم پشتم خالیه و ‎کنترلمو از دست بدم و بیفتم!
گاهی یادم میره کسی که باید باشه نه پشت سرمه،
نه جلوی رومه،
نه پایین پامه،
نه بالا سرم!
‏کسی که باید باشه،
خودمم نه هیچ کس و هیچ چیز دیگه،
حتی اگه قرار باشه بیفتم.

این خستگی ای که از ۴۰۳ داشتم
با ۱۶ ۱۷ روز تعطیلی حل نمیشه
یه ۱۶ ۱۷ سال لازمه حداقل .

نااميدكننده‌ترين آدمى بودى كه بهش اميدوار بودم .