کدام پیروزی؟!
روزهای جنگی-۲۷
دیروز رفتم خانه روزنامهنگاران. همه در تاب و تاب رفتن به بیروتند. تشییع سید. از هر روزنامه یک نفر را میبرند.
فاطمهبکایی(خبرنگار) میگفت انگشتر طلا فروختم، بلیط خریدم.
امروز از اتحادیه رادیوتلویزیونهای اسلامی زنگ زدن که میروی بیروت؟ گفتم «والا هنوز بدهکاری ۶۰تومن سفر قبلی را صاف نکردم.»
گفتند «بهدعوت ما چه؟!»
راستش حال نوشتن و روایت ندارم. چی را روایت کنم؟ پیروزی را؟ کدام پیروزی؟!
سوریه تمام شد، حکومت حماس در غزه پایان یافته، سید را زدن و حزبالله تا مرز فروپاشی رفته.
والا این میدان، صحنه پیروزی نیست. چه اصراریست از جنگ شکستخورده بهزور پیروزی ساخت؟!
این، حاصل تربیت تبلیغاتی جماعت حزباللهی است؛ شکافهای عمیق انتخابات۸۸ هیچگاه با ۹دی خاتمه نیافت. اعتراضات۱۴۰۱ هیچگاه تمام نشد. و در این جنگ، محور مقاومت نیز فاتح نبود.
وقتی واقعگرایانه برخورد نکنیم، اندیشه رویابافانه چمپره میزند بر هر واقعیتی. آنوقت در تلاطم حوادث میخوریم به دیوار واقعیت و بعد سرخوردگی و فروپاشیروانی. درست مثل فردای سقوط سوریه.
شکستهای پیدرپی این ماهها و چنگزدنها و گیج خوردنها نتیجه همان تربیت سیاسی است.
فرق است میان «روایت پیروزی» با «روایت مقاومت». جنگ سکهایست دورو؛ برد و باخت.
چنان که اسراییل نیز در جنگهای ۲۰۰۶ و ۲۰۰۸ شکست خورد.
قطعا وعده اللهی تحقق خواهد یافت، لکن میشود شکست در جنگ را پذیرفت اما حیات مقاومت را هم روایت کرد. منافاتی ندارد.
#جواد_موگویی
https://hottg.com/javadmogoei
>>Click here to continue<<

