مشاهدات عینیام از اعتراضات خیابانی-۴۰
تهران: فرودگاه مهرآباد: ۱۴۰۱/۸/۲۹
این جامجهانی پرحادثه و من راهی ایذه.
یک هفته وقتم به مطالعه و فیشبرداری برای جامجهانی گذشت. لکن حالا در پرواز اهوازم!
من پرسپولیسیه دو آتیشه
مقیم جایگاه۳۶
تیفوسیهای قرمزپوش
با ساندویچهای کالباسش
با همان یک برگ کاهو!
فوتبال یعنی زندگی
زندگی یعنی پرسپولیس
چرا دروغ! یک دلم در دوحه است و پیش تیمملی...
الان تنها چیزی که خوشحالم میکند بردهای تیمملی است.
دیشب حال و هوای دوحه داشتم
امروز در اضطراب ایذه!
علیاصغر و فاطمهام هر دو اسهال و استفراغ دارند.
کمی با خانمجان حرفم شد!
تقصیر من بود بیشتر
قهرکنان آمدم ایذه. بیخداحافظی!
۶۰روز است که خیابانگرد ایرانم،
حتما حق دارد
ولی چه کنم؟! نمیشود در خانه نشست و کتابهایم را بنویسم...
رسما شدم خبرنگار!
چیزی که دوستش ندارم!
میلم همان پژوهشهای دهه۶۰ پرحادثه است. اما این روزها میل چه مفهومی دارد؟!
کلی پیام در دایرکت داشتم از خوزستانیها که: ما کمکت خواهیم کرد در روایتت از ایذه.
در اردبیل و زاهدان هم اینگونه بود.
شبکهای مردمیِ مطمئن.
مهمترین منابع تحقیقی من همین مخاطبان مردمیِ گمنام هستند؛ خالصانه و صادقانه.
ساعت ۷رسیدم اهواز؛ یکراست رفتم خانه سیدعماد. محله فقیرنشین حصیرآباد.
سید را از سیل پلدختر (فرودین۹۸) میشناسم. من از تهران و او از اهواز، آمدیم برای کمک به سیلزدگان.
با عماد رفتیم بیمارستان گلستان، بالاسر مجروحین چهارشنبه خونین ایذه.
پدر کیان پیرفلک هم آنجا بستریست.
#جواد_موگویی
https://hottg.com/javadmogoei
>>Click here to continue<<
