فرصت‌سازی برای دشمن، با دست خودمان
✍️سردار آشتیانی
از فرماندهان پیشین سپاه پاسداران انقلاب اسلامی
یک سؤال مهم: چرا آتش‌بس؟
اصلاً سؤال مهم‌تر: چرا جنگ؟
جنگ را اسرائیل شروع کرد، درست. اما مگر این رژیم نمی‌دانست که با اصرار روی غنی‌سازی و اتمی، راهی جز درگیری باقی نمی‌گذارد؟
اگر همان ابتدا با تدبیر، غنی‌سازی را محدود کرده بودیم، آیا اصلاً جنگی اتفاق می‌افتاد؟
حالا بعد از ۱۲ روز، تن به آتش‌بس دادیم.
چه دادیم و چه گرفتیم:
🔻 چه دادیم؟
– سایت‌های اتمی نابود شدند، زیرساخت‌ها خاکستر شد.
– لایه اول و دوم فرماندهی سپاه شهید شدند: سردار سلامی، سردار باقری، سردار حاجی‌زاده، سردار رشید و بهترین دانشمندان بدون جایگزین هسته‌ای
– صدها نفر از کادرهای سپاه و بسیج در سراسر کشور شهید یا مجروح شدند.
– پایگاه‌های سپاه در تهران، کرج، یزد، کرمان، دزفول، تبریز، کرمانشاه و بندرعباس و... ویران شد.
– سامانه‌های پدافند هوایی، لانچرهای موشکی و انبارهای مهمات نابود شدند.
– روحیه نیروها ضربه خورد.
– دشمنان داخلی جری شدند
– منافقین نفس‌شان گرم شده، رسانه‌ها پر از تحلیل درباره «نقطه ضعف سپاه» است.
🔺 چه گرفتیم؟
– هیچ.
به‌خدا هیچ!
آیا عقل سلیم نبود همان اول، لغو تحریم در ازای توقف اتمی را می‌پذیرفتیم؟
آیا بهتر نبود آن هزینه‌های سنگین جانی و نظامی را به سپاه تحمیل نمی‌کردیم؟
امروز، در نگاه تحلیل‌گران دشمن، نظام دیگر آن قدرت سابق نیست.
سپاه دیگر آن اقتدار آهنین را ندارد.
و بدتر اینکه دشمن نتیجه گرفته:
فرصت طلایی برای اغتشاش و براندازی فرارسیده.
پس دوباره می‌پرسم:
بهتر نبود از همان اول غنی‌سازی را می‌دادیم؟
>>Click here to continue<<