КЕЎИЛ КЕЎИЛДЕН СУЎ ИШЕР
Кийиклер суў ишер сайдан,
Ғаз-үйрек көлден суў ишер.
Ал, адамның кеўли қайдан?
Кеўил кеўилден суў ишер.
Көрдим ақ қуў ойынларын,
Үйкелесип мойынларын ...
Сағынғандай ашық яры,
Кеўил кеўилден суў ишер.
Атлар гүлдир-гүлдир киснеп,
Шарқ урар үйирин излеп.
Қой маңырап, бота бозлап,
Кеўил кеўилден суў ишер.
Дəрьялар теңизге ашық,
Асығар мəўжирип тасып,
Жоллар жолларға уласып,
Кеўил кеўилден суў ишер.
Дослық, иззет - уллы дəўлет,
Жан азығы - жақсы сəўбет,
Шөлге - бəҳəр, гүлге нəўбет,
Кеўил кеўилден суў ишер.
Аспанға, сер салып бақсаң,
Жулдызлар сөйлесер ақшам.
Өзиң булақ болып ақсаң,
Кеўил кеўилден суў ишер.
Жүрек шəўкилдеп турсын дə!
Дүньяның қайсы буршында.
Жасап турсақ та, дурысында-
Кеўил кеўилден суў ишер,
Алыстағы асқар таўлар,
Бири-бирин көрмек болар.
Сол ушын да бийик олар,
Кеўил кеўилден суў ишер.
Серле, ҳəй инсан баласы,
Жамандур кеўил аласы,
Адам адамның қуяшы,
Кеўил кеўилден суў ишер.
1968-жыл
📄https://hottg.com/+AAAAAEI1zHGnTnIRFhpGFw
>>Click here to continue<<