ҒАРРЫЛАР
Аўылымның ғаррыларын сүйемен,
Ҳәр сөзине беререм бир түйеден,
Ҳәр биринде Жийреншениң ақылы,
Қалтасынан түртип турар нақылы.
Гүрриңлескенинде жалласып олар,
Ҳәр бири өзинше «фәйласуф» олар.
Олар сәл нәрсеге қанәәт қылған,
Олар асықпайды, асығып болған.
Ғаррылықтың, аўыр миннетли жүгин
Сыр бермей көтерип жүрисер бүгин.
Сөз қозғаса Адам атадан баслар,
Изин ай, жулдызға апарып таслар,
Айдан келип, мақтасар бул заманды,
Сиясаттан «оқытар» ҳәр адамды.
Не айтса да, өзи көргендей айтар,
Билмесе де, өзи билгендей айтар.
Базда қайыл қалсаң даналығына,
Базда күлкиң келер садалығына,
Сөйтсе де, оларда терең мәни бар,
Ғаррысыз аўылдың қандай сәни бар?
Жаслар хызмет етип, төринде күтер,
Сөйтип азаматлық сынаўдан өтер.
Егер сен аспанды турсаң да тиреп,
Аттан түсип, сәлем бермегиң керек.
Сонда ғаррылар қайтадан туўғандай,
Қуўанар белине белбеў буўғандай.
Жүрдек ешеклер үстинде ғаўқыйып,
Сөйлесип барар жолға зорға сыйып.
Бирақ аңламаған едим ҳеш бурын:
Кеше аўыл жолында кешқурын
Көрдим базардан қайтқанын олардың.
Айҳай, дым сийрексип барар олар дым...
1975-жыл.
📄https://hottg.com/+AAAAAEI1zHGnTnIRFhpGFw
>>Click here to continue<<