با درود و احترام
به تازگی تصاویری از سازمانپسماند شهرداری قم دیدم که تمامی بنیانهای انسانی و اخلاقی را در شهری معروف به مرکز معنویت و دین در ایران و جهان به آتش میکشید.
سگهای بیگناه و بیپناهی که به اشکال مختلف، در بند و بسهای هولناک در ماشین پسماند شهرداری در انتظار مرگی دردناک بودند؛ و در پس آن نالههای با سوزوگداز بانوان مهربان و بافرهنگ ایران زمین شنیده میشد. اینهمه بیرحمی و سنگدلی، ما و فرهنگ ما را به کجا خواهد کشاند؟
بدونشک اعمال این همه سنگدلی، به درون جامعهانسانی تزریق شده و یا میشود، و دیر یا زود سنگ روی سنگ بند نخواهد شد؛
کسانی که میتوانند بدون دلیل این موجودات را زجرکش نمایند، قطعا با انسانهای بیپناه بدتر خواهند کرد.
در تمامی تاریخ و فرهنگ و تمدن ایران هیچگاه حیوان آزاری توصیه نشده است و هیچگاه به این اندازه و در عصرحاضر دیده یا مستند نشده است.
فرهنگ دلنواز ایرانی که با ارزشترین واژههای اخلاقی و خدائی را در مورد حیوانات بکار برده است، هم اکنون مورد آسیب فراوان قرار گرفته است؛
ما گفتههای بزرگ و خردمندان بیمانند خود را مانند: میازار موری که دانهکش است، که جان دارد و جان شیرین خوش است، را فراموش کرده ایم.
من نمیدانم این افراد چه کسانی هستند؟ چه شرایطی دارند؟ ولی وقتی در جامعهای با حیوانات بیپناه، بیکس و بیآزار، اینچنین ستم و بیرحمی به خاطر مبلغی ناچیز اعمال می شود، به روشنی میتوان نتیجه گرفت که برای مبالغ بالاتر و سرمایههای رها شده ایرانیان بیکس و بیپناه، چه اتفاقی افتاده و یا خواهد افتاد.
در کشوری که دست کم دهدرصد منابع ثروت خدادادی دنیا، و یکدرصد جمعت آن را دارد، یعنی همه کسانی که در این کشور بسر می برند (انسانها که جای خود دارد؛ مور، ملخ، روباه، ...... و سگهایش، حتی در تابستان باید آب یخ داشته باشند)؛ ولی متاسفانه واقعیت بسیار دردناک و کشنده است.
از دید بزرگان و مدعیان اخلاق و معنویت، نباید این رخدادهای کشنده نادیده گرفته شود؛
زیرا نادیده گرفتن این رفتارها برای ایران و همهی ارکان ارزشهای معنوی و اخلاقی زیانبار و کشنده است.
#دکتر_روح_اله_دهقانی
#دکتر_روحاله_دهقانی_اکولوژیست_حوزه_بهداشت_و_پزشکی_و_عضو_هیئت_علمی_دانشگاه_علوم_پزشکی_کاشان
@hsm_ea
>>Click here to continue<<