کایزن چیست؟
همیشه شده وقت هایی که سرشار از انرژی هستیم برای تغییر کردن و تغییر دادن؛ انگاری که وقتی یه نفر از در وارد می شه می بینه همه چیز مرتبه و اتاقی که شتر با بارش گم میشد حالا نظم و سامانی یافته و خلاصه همین جور علامت تعجبه که روی سر مخاطبین ما ظاهر می شه ولی افسوس که کوپن این حس و حال ها فقط یکی دو بار در ساله و بقیه روز های خدا انگار همینی هست که بوده و باز همیشه شده وقت هایی که بی رمق گوشه اتاقمون خزیدیم و بهونه مون این بوده که « حسش نیس!» حسی که دست خودمون نبوده و یه موقع هایی می آید و بی خبر هم می رود. حس شروع کردنی که نمی آید و انگار باید منتظر شنبه ای باشیم که بیاید تا شاید شروع کنیم.
حالا سوال اینجاست: اگر یک موقعی نیاز به حس خوب برای شروع داشتیم و اتفاقا نداشتیمش چه کنیم؟ و یا حسی داشتیم که رفتار های غیر عادی موقتی از خودمون بروز دادیم و بعدش روز از نو و روزی از نو چه کنیم؟
جواب این است: اولا حس و حال مان را کنترل کنیم و ثانیا در یک روند تدریجی و آرام توانایی ایجاد تغییر در خودمان، محیط مان و زندگی مان را ایجاد کنیم.
ژاپنی ها نسخه جالبی پیچیده اند. خلاصه و جان کلامشان این است: « جو گیر نشوید! برای تغییر، لازم نیست کار های فوق العاده بکنید کافی است کار های ساده را به طرز فوق العاده ای انجام دهید. کار هایی ساده، مستمر و تقریبا بدون هزینه ای که اصلی ترین ویژگی شان بدیهی و واضح بودن آن هاست و همین واضح بودن کم اهمیت شان جلوه می دهد و همین کم اهمیت جلوه کردن ما را در انتظار معجزه ای می نشاند.
ژاپنی ها می گویند: کایزنی فکر کنید و کایزنی عمل کنید. بهبود مستمر را پیشه خود سازید و هر روز، تکرار می کنم؛ هر روز گامی هر چند کوچک در جهت تغییر و دستیابی به اهدافتان بر دارید.
گام هایی که جمع شدنشان از کاه های بی ارزش، کوهی خواهد ساخت که شخصیت شما را تغییر داده و توانمند خواهد کرد.
هر روزتان کایزنی باد...
پ.ن: این جستار را چند سال پیش نوشته بودم. خدا رونالدو را خیر دهاد که موجب بازنشرش شد
فتأمل
هادی آقازاده
>>Click here to continue<<