نتیجه انتخابات آمریکا (قسمت اول متن)
دوستان زیادی از بنده در مورد پیشبینی انتخابات آمریکا و تاثیر آن روی اقتصاد کشورمان میپرسند. حقیقتش من نه متخصص سیاست خارجی و نه سیاست داخلی آمریکا هستم و نه حتی با اقتصاد ایران دیگر آن قدر آشنایی دقیق دارم که - ورای نکات کلی که دیگر همه میدانند و نیاز به تخصص ندارد - بدانم تغییرات محتمل سیاسی در آمریکا چه اثر مشخصی روی اقتصاد ایران میگذارد.
در نتیجه، این نکاتی که مینویسم جمعبندیام از دادههای موجود در روز شنبه قبل از انتخابات از دید یک شخص عادی - ولی آشنا با آمار و احتمال و علوم اجتماعی - است. دقت کنید که مثل همیشه، ما از هر نوع «پیشبینی و پیشگویی» پرهیز داریم و این موارد صرفا چارچوب تحلیلی برای دنبال کردن و درک اعداد و ارقام است.
۱) حدس من این است که شکاف رای ملی (Popular Vote) تقریبا تثبیت شده و اگر نظرسنجیها این بار یک خطای نظاممند جدید و ناشناخته نداشته باشند، احتمالا بایدن در سطح ملی با فاصله ۵ درصد یا بیشتر (یعنی چیزی حدود ۷-۱۰ میلیون رای) برنده میشود. با توجه به حجم وسیع آرای ارسال شده تا الان (چیزی نزدیک به ۶۰ درصد کل آرا) و فاصله کم تا انتخابات کمی بعید است که درصد رای ملی در این فاصله تغییر جدی بکند. طبعا میدانیم که به خاطر سیستم الکتورال در انتخابات آمریکا، رای سطح ملی تاثیری در برنده شدن ندارد!
۲) خب حالا در سطح نقشه الکتورال (که تعیین کننده نتیجه است): تکلیف یک سری ایالتهای عمیقا آبی (دموکرات) و قرمز (جمهوریخواه) که خب معلوم است. مثلا بدیهی است که بایدن ایالتهای شرقی/غربی مثل نیویورک و کالیفرنیا و مریلند و ماساچوست را میبرد و ترامپ هم به احتمال زیاد ایالتهای وسط/جنوب محافظهکار مثل کانزاس و ایندیانا و آرکانزاس و آلاباما و ... را دارد. نکته کلیدی این است که وقتی ایالتهای قطعی و مطمئن هر نامزدی را روی نقشه بگذاریم، هیچ کدام به ۲۷۰ رای مورد نیاز در الکتورال نمیرسند.
۳) خب اگر ایالتهای متمایل به بایدن و ترامپ را هم کنار بگذاریم، نتیجه انتخابات را این شش ایالت تعیین خواهند کرد: پنسیلوانیا، فلوریدا، کارولینای شمالی، جورجیا، اوهایو و آریزونا. اگر فرض کنیم بایدن میشیگان و مینهسوتا و ویسکانسن را میبرد، او برای بردن نهایی به «یکی از آن شش ایالت دیگر» نیاز دارد. در مقابل، ترامپ باید «هر شش ایالت» را ببرد تا بتواند برنده شود.
۴) خب ممکن است بپرسید که این که راحت است! اگر بایدن فقط یکی از شش تا را لازم دارد، کار راحتی در پیش دارد. در واقعیت قضیه کمی پیچیدهتر است. بردن هیچ کدام از آن شش ایالت برای دموکراتها کار آسانی یا بدیهی نیست، خصوصا که در روزهای اخیر نتیجه برخی (مثلا فلوریدا یا حتی پنسیلوانیا) مرتب دست به دست میشوند یا فاصله دو طرف در نظرسنجیها کمتر از حاشیه خطا است (که یعنی به لحاظ آماری فاصله جدی ندارند.)
۵) نکته دیگر، «همبستگی» محتمل بین نتایج این شش ایالت (یا زیرمجموعههایی از آنها) است. اگر رای این شش ایالت خیلی با هم همبسته باشد، در واقع بایدن شش شانس ندارد بلکه در واقع فقط یک شانس دارد که روی آن با ترامپ رقابت میکند. به این موضوع، باید احتیاط لازم برای تفسیر نظرسنجیها را هم اضافه کرد. اگر پدیده «طرفداران شرمنده ترامپ» را لحاظ کنیم، ممکن است نتایج نظرسنجیها آرای واقعی ترامپ را کمتر از واقعیت گزارش کنند. طبعا موسسات نظرسنجی از خطای ۲۰۱۶ درس گرفتهاند و سعی میکنند تا حد امکان این خطا را کم کنند.
۶) این وسط یک شگفتی محتمل (ولی با احتمال کم) برای انتخابات، تگزاس است که رای زیادی (۳۸ رای) در الکتورال دارد و با این که به طور سنتی به جمهوریخواهان رای داده است ولی پتانسیل جمعیتی این را دارد که این بار به نفع دموکراتها بچرخد. البته اگر دموکراتها موفق شوند که جمعیت لاتین و هندیتبار آنجا را بسیج کنند. البته باید دید رای نهایی ایالت چیست. در واقع احتمال باختن تگزاس، یکی از نقاط ضعف بزرگ ترامپ در این دوره بود که باعث شد سد بسته رای او در جنوب باز شود و انرژی زیادی برای دفاع از چند ایالت جنوبی خرج شود (که به قیمت کاهش انرژی در ایالتهای مرکزی است).
۷) خب حالا برای بروز کردن پیشبینی، چه عوامل کلان دیگری را به رای جزیی ایالتها میتوان اضافه کرد؟ (ادامه در اینجا)
تماس با نویسنده @hamed_ghoddusi
@hamedghoddusi
>>Click here to continue<<