من بزرگ
نوشته: دن چاون
از مجموعه واکاوی داستان هایی که سرنوشت نویسندگیم را ساختند.
قسمت هشتم و پایانی
یکی از دلایل دلبستگی ما به آدم‌ها، خاطرات مشترکی است که با آن‌ها داریم. وقتی کسی را در زندگی از دست می دهیم، فقط یک فرد نیست که از دست رفته است، بلکه بخشی از گذشته و خاطرات ماست.
داستان ها نیز چنین هستند. شکلی از دلبستگی را در ما ایجاد می‌کنند، با خاطرات مشترکی که در ذهن‌مان ساخته می‌شود، خاطراتی که از یک قصه و کتاب داریم. زمانی که قصه‌ای را می‌خوانیم تبدیل به بخشی از شناخت و گذشته‌ی ما می‌شود به اضافه همه دریافت‌ها و احساس و خاطراتی که در لحظه‌های خواندن داشته‌ایم. شاید برای همین است که دوباره خواندن یک قصه همچون نگریستن به گذشته و واکاوی خویشتن است. این گنجینه‌ای از خاطرات و تجربه‌ها و زندگی سپری شده‌ی ماست که در قفسه‌های کتابخانه مان نشسته است.
ملاقات مستقیم من بزرگ با خودم در خانه‌اش و رازی که می‌خواست در گوش من بگوید!
قسمت پایانی را در این جا بشنوید
@hafezkk
>>Click here to continue<<