مردم ایران، تنها غریبههای دیپلماسی!
عبدالرضا خزایی/ روزنامه نگار
گویا در جهان امروز، همه از جزئیات مکاتبات بین ایران و آمریکا مطلعاند، جز همان کسانی که بیشترین تأثیر را از این تعاملات میپذیرند: مردم ایران! هر رسانهای از شرق و غرب روایت خود را از این نامهنگاریها منتشر کرده، تحلیلگران داخلی و خارجی تفسیرهای رنگارنگی ارائه دادهاند، اما در این میان، مردم ایران باید همچنان با "گمانهزنی" و "فرضیات" روزگار بگذرانند.
آقای عراقچی، شما میفرمایید آنچه درباره محتوای نامه آمریکا منتشر شده، گمانهزنی است. اما مگر نه اینکه وظیفه شماست که مردم را از حقیقت آگاه کنید؟ چرا همیشه وقتی پای اطلاعرسانی به داخل میرسد، همهچیز در هالهای از ابهام فرو میرود؟
چرا وقتی صحبت از مذاکرات هستهای، توافقات منطقهای یا تهدیدات بینالمللی میشود، شهروندان ایرانی آخرین کسانی هستند که محرم واقعیتها میشوند؟ اگر آمریکاییها نامهای فرستادهاند که هم تهدید در آن است و هم دریچهای برای دیپلماسی، چرا این مردم نباید بدانند چه چیزهایی در آن نوشته شده که آینده کشورشان را تحت تأثیر قرار میدهد؟
به نظر میرسد در قاموس برخی سیاستمداران، "شفافیت" فقط واژهای زیبا برای نطقهای رسمی است، نه یک اصل عملی برای حکمرانی. اینگونه میشود که در نهایت، مردم باید از رسانههای خارجی بفهمند چه بر سر سیاست خارجی کشورشان آمده است، درحالیکه مسئولان داخلی همچنان در حال "بررسی ابعاد" و "مطالعه" نامهها هستند.
اگر مذاکرهای در جریان است، اگر تهدیدی شده و پاسخی داده شده، پس چرا مردم ایران مستحق دانستن حقیقت نیستند؟ آیا حق آنها نیست که بدانند پشت پرده این نامهنگاریها چه میگذرد؟ یا قرار است همچنان با جملات مبهم و سیاستهای پشت درهای بسته، در بیخبری نگه داشته شوند؟/چندثانیه
https://hottg.com/drmoazenofficial
>>Click here to continue<<