#Психопат
#1_qism
#Fanfic_by: #Kim_Arene🌊
INTRO
Hayotda eng qiyini nima bilasizmi?
Atrofdagilar sizni chunmasligimi?
Yo'q. Eng qiyini bu emas. Eng qiyini siz o'zingizni chunmasligingizdir. Albattada.. siz o'zingizni chunmasangiz atrofdagilar qanday sizni chunadi?
Siz o'zingizni chunmasangiz, atrofdagilarni qanday chunasiz?
Menimcha eng yomoni ham xuddi shunda.. shuning uchun ham odam avvalo o'zini chuna olishi kerak. Inson o'zini sevsagina o'zini chunoladi... O'zingizni seving!!!
Aynan bu hikoyamiz o'zini chunolmaydigan, o'z qobig'iga o'ralib, tashqi dunyodan ajralib qolgan, o'zi xohlagandek inson bo'lolmaydigan ikki odam haqida hikoya qiladi....
EP1
-Balki bu yerga o'g'lingizni o'zini olib kelarsiz- dedi psixolog Janob Kimga
Janob Kim: O'g'lim hech qachon bu yerga kelmaydi. Agar men kelganimni bilsa asabiylashib ketishi aniq
Doktor: Unda menga u haqida gapirib bering
Janob Kim: O'g'limning ismi Kim Seokjin yoshi 27da. Koreyadagi eng nufuzli universitetda o'qigan. Feliga keladigan bo'lsak.. umuman uni chunolmaganman. Ba'zida undan baxtliroq odam bo'lmaydi. Ba'zida undan tushkunroq. Asabiylashsa asabini jilovlay olmaydi. Bir marta universitetda bir yigit jahlini chiqargan ekan o'ldirib qo'yishiga oz qolgandi. Ba'zida men bilan juda yaxshi gaplashadi. Yana boshqa paytda esa umuman gapirmaydi. Ishlashni xohlamaydi. G'alati qiliqlar qiladimiye. Bir xil paytda umuman xonasidan chiqmaydi, ovqat ham yemaydi.
Doktor: Aqliy qobiliyati yaxshimi
Janob Kim: Uni aqliy qobiliyati ancha yuqori. Bundan 2 yil oldin u kompaniyamni kasot bo'lishdan asrab qolgandi.
Doktor: U qachondan beri shunday
Janob Kim: Tug'ilganidan beri
Doktor: Hmmm
Janob Kim: Avvaliga uning qiliqlarini o'tish davrida yuz beradigan harakatlar deb o'ylagandik. Lekin u katta bo'lgan sari bu to'xtamayabti. U go'yo bu dunyodan ajralib qolgandek
Doktor: Unga yaqin inson yo'qmi do'sti yoki sevgani
Janob Kim: Do'sti bor edi. Faqat u 7 yil oldin vafot etgan. U do'sti bilan juda yaqin edi. Uning o'limi ham unga qattiq ta'sir qilgan. 1 oy xonasidan chiqmagan
Doktor: Meni fikrimcha o'g'lingizga yaqin, xuddi o'ziga o'xshagan, uni chunoladigan odam kerak. Chunki siz bilan biz uni o'z qobig'idan chiqara olmaymiz.
Janob Kim: Men unday odamni qayerdan topaman
Doktor: Buyog'i menga qorong'u
Janob Kim: Nima bo'lganda ham rahmat doktor
Doktor: Arzimaydi.
Janob Kim uyiga yo'l oldi.
Uy
Janob Kim: Seokjin qayerda
Xizmatkor: Xonalarida janob
Janob Kim: Bugun xonasidan chiqimi
Xizmatkor: Ha, hayvonlarini oldiga borib keldilar
Janob Kim Seokjinning xonasiga chiqdi. Eshikni taqqilatdi
-Kiring
Janob Kim o'g'lining oldiga kirdi.
-Salom o'g'lim
Jin qo'lidagi kitobni qo'yib otasiga yuzlandi
-Salom dada
Janob Kim: Ahvoling yaxshimi
Jin: Yomonga o'xshayabtimi
Janob Kim: Yo'q shunchaki so'radim. O'g'lim bu xonada zerikib ketmaysanmi. Balki ishlarsan
Jin: Yo'q zerikmayman. Ishlashni istamayman
Janob Kim: Lekin kun kelib men vafot etsam
Jin: Dada yana boshlamang
Janob Kim: Bu achchiq haqiqat o'g'lim. Nega sen o'z qobig'ingdan chiqolmaysan. Oddiy odamlardek yashasangchi
Jin: Bilmadim. Sizni men bilan ishingiz bo'lmasin. O'zim xohlagandek yashayman. Bu hayot meniki
Janob Kim: Menimcha senga yetarlicha mehr berolmaganman
Jin: Siz menga yetralicha mehr bergansiz. Shu sabab ham men shundayman
Janob Kim: Hayrli tun
Jin: Hayrli tun. Iltimos chiroqni o'chirib keting
Janob Kim chiroqni o'chirib chiqib ketdi. Jin esa doimgidek o'z hayollari og'ushida yolg'iz qoldi
Ertasi Kun
Pov Minji
-Qizim uyg'onaqol. Soat 9 bo'ldi
Minji: Hali ertaku oyi
M/O: Nimasi erta allaqachon Seulda hayot qaynayabti
Minji: Yo'q turmiman
M/O: Uyda yog' qolmabti. Yog' olib kelib ber
Minji: Yo'q. Ana Minyu olib kelsin
M/O: U maktabda. Turaqol qizim
Minji: Negaaaa. Nega har kuni meni uyg'otaverasiz- deb zo'rg'a ko'zlarini ochdi
-Ma ol olib kelin ber
Minji: Meni uyg'ontganiz haqqiga donutgaham pul berasiz
M/O: Qizim o'zi pulimiz kam. Ijara uyda tursak.
>>Click here to continue<<