«شهرداری علیه شهر»

🖍 بهروز مرادی

شهرداری یعنی داشتن شهر و محافظت از آن و مراقبت از کیان آن و مواظبت از اجزای تشکیل دهنده‌ی آن و ساختن هرچه مناسب‌تر آن و توسعه‌ی زیرساخت‌ها و روساخت‌های آن.
مسئولیت اصلی این مأموریتِ محافظتی و مراقبتی برعهده‌ی شهردار است. تشکیلات شهرداری از نظر ذاتی بر پا گردیده تا شهر را پاسداری کند و آن را چنان بسازد تا مکانی هر چه سالم‌تر و بهتر و آبادتر برای شهروندان باشد تا امکان زیست هرچه مطلوب‌تری برای انسان فراهم آید.

سازمان شهرداری با اجزای ساختاری‌اش قرار است از امکانات شهر مراقبت کنند و بر آبادی‌های آن بیفزایند و خرابی‌هایش را تعمیر کنند و نقصانهایش را برطرف نمایند و ضعف‌هایش را رفع کنند و زخم‌هایش را درمان کنند و امکاناتش را بگسترانند و رفاه آن را وسعت ببخشند.
قرار است از پارک‌ها و تفرجگاه‌ها و درختان و سبزه‌ها و گل‌ها و گیاهان و فضای سبز شهر که تولید اکسیژن برعهده‌ی آنهاست و تنفس را امکان‌پذیرتر می‌سازند، مراقبت کنند و نه اینکه اینهمه را نابود کنند.
قرار است پل‌های عابر را مکانیزه کنند و نه اینکه به پل‌ها به چشم سرمایه‌ای برای اوراق‌سازی و اوراق‌فروشی بنگرند.
آنها قرار است پروژه‌های عمرانی را در راستای توسعه‌ی رفاه شهروندان و تسهیل زیست جمعی اجرا کنند و نه اینکه به‌جای آن، پروژه‌هایی برای نابودی شهر و فروش قطعات شهر برای خود تعریف و اجرا کنند و شهر را برای خاطر تبلیغات فرقه‌ای تخریب و غیرقابل زیست کنند.
باری شهرداری قرار نیست دشمن شهروندان و علیه شهر باشد.

اما چه باید گفت اگر شهرداری علیه وظایف ذاتی خودش بشود و چه باید کرد اگر شهرداری دشمن زندگی در شهر باشد و درختان را ببُرد و ببَرد؟ اگر تشکیلات شهرداری از بریدن درختان آگاه است و خود دست‌اندرکار قتل درختان است که جرمش غارت اموال عمومی است.
و اگر از این قتل و غارت درختان بی‌اطلاع است که در اینصورت جرمش بی‌لیاقتی و عدم صلاحیت اداره‌ی شهر و سهل‌انگاری در مدیریت شهری است.

هنگامی که شهرداری به اجزای شهر همچون درخت و پل‌های عابر به عنوان سرمایه‌هایی برای غارت می‌نگرد، خود به دشمن شهر تبدیل گردیده است.
هنگامی که افرادی بی‌دانش و غیرمتخصص و بی‌تقوا بر مسند شهرداری قرار بگیرند، آنگاه طبیعی است که چنین کسانی امانتدار شهر نباشند و به‌جای مراقبت از شهر، به غارت آن بپردازند و شهر در زیر مدیریت آنها در معرض چپاول و از دست‌دادنِ زیرساخت‌های زیستی و منابع رفاهی خود باشد.

هنگامی که افرادی غیردلسوز و غیرامانتدار بر مسند گمارده بشوند، آنگاه باید شاهد دشمنی آنها با شهر و ازبین بردن امکانات شهر بود. به‌همین خاطر است که هم‌اکنون مردم و جامعه‌ی مدنی در مقابل قتل درختان به بهانه‌ی ساخت مسجد یا فرهنگسرا ایستاده‌اند و از شهر در مقابل غارتگری شهرداری محافظت می‌کنند.

٢٠ اردیبهشت ١۴٠٣

🌿@drBehrouzMoradi

بازسازی گفتمان دینی

«شهرداری علیه شهر»

🖍 بهروز مرادی

شهرداری یعنی داشتن شهر و محافظت از آن و مراقبت از کیان آن و مواظبت از اجزای تشکیل دهنده‌ی آن و ساختن هرچه مناسب‌تر آن و توسعه‌ی زیرساخت‌ها و روساخت‌های آن.
مسئولیت اصلی این مأموریتِ محافظتی و مراقبتی برعهده‌ی شهردار است. تشکیلات شهرداری از نظر ذاتی بر پا گردیده تا شهر را پاسداری کند و آن را چنان بسازد تا مکانی هر چه سالم‌تر و بهتر و آبادتر برای شهروندان باشد تا امکان زیست هرچه مطلوب‌تری برای انسان فراهم آید.

سازمان شهرداری با اجزای ساختاری‌اش قرار است از امکانات شهر مراقبت کنند و بر آبادی‌های آن بیفزایند و خرابی‌هایش را تعمیر کنند و نقصانهایش را برطرف نمایند و ضعف‌هایش را رفع کنند و زخم‌هایش را درمان کنند و امکاناتش را بگسترانند و رفاه آن را وسعت ببخشند.
قرار است از پارک‌ها و تفرجگاه‌ها و درختان و سبزه‌ها و گل‌ها و گیاهان و فضای سبز شهر که تولید اکسیژن برعهده‌ی آنهاست و تنفس را امکان‌پذیرتر می‌سازند، مراقبت کنند و نه اینکه اینهمه را نابود کنند.
قرار است پل‌های عابر را مکانیزه کنند و نه اینکه به پل‌ها به چشم سرمایه‌ای برای اوراق‌سازی و اوراق‌فروشی بنگرند.
آنها قرار است پروژه‌های عمرانی را در راستای توسعه‌ی رفاه شهروندان و تسهیل زیست جمعی اجرا کنند و نه اینکه به‌جای آن، پروژه‌هایی برای نابودی شهر و فروش قطعات شهر برای خود تعریف و اجرا کنند و شهر را برای خاطر تبلیغات فرقه‌ای تخریب و غیرقابل زیست کنند.
باری شهرداری قرار نیست دشمن شهروندان و علیه شهر باشد.

اما چه باید گفت اگر شهرداری علیه وظایف ذاتی خودش بشود و چه باید کرد اگر شهرداری دشمن زندگی در شهر باشد و درختان را ببُرد و ببَرد؟ اگر تشکیلات شهرداری از بریدن درختان آگاه است و خود دست‌اندرکار قتل درختان است که جرمش غارت اموال عمومی است.
و اگر از این قتل و غارت درختان بی‌اطلاع است که در اینصورت جرمش بی‌لیاقتی و عدم صلاحیت اداره‌ی شهر و سهل‌انگاری در مدیریت شهری است.

هنگامی که شهرداری به اجزای شهر همچون درخت و پل‌های عابر به عنوان سرمایه‌هایی برای غارت می‌نگرد، خود به دشمن شهر تبدیل گردیده است.
هنگامی که افرادی بی‌دانش و غیرمتخصص و بی‌تقوا بر مسند شهرداری قرار بگیرند، آنگاه طبیعی است که چنین کسانی امانتدار شهر نباشند و به‌جای مراقبت از شهر، به غارت آن بپردازند و شهر در زیر مدیریت آنها در معرض چپاول و از دست‌دادنِ زیرساخت‌های زیستی و منابع رفاهی خود باشد.

هنگامی که افرادی غیردلسوز و غیرامانتدار بر مسند گمارده بشوند، آنگاه باید شاهد دشمنی آنها با شهر و ازبین بردن امکانات شهر بود. به‌همین خاطر است که هم‌اکنون مردم و جامعه‌ی مدنی در مقابل قتل درختان به بهانه‌ی ساخت مسجد یا فرهنگسرا ایستاده‌اند و از شهر در مقابل غارتگری شهرداری محافظت می‌کنند.

٢٠ اردیبهشت ١۴٠٣

🌿@drBehrouzMoradi

hottg.com/drBehrouzMoradi/1888

1.1K viewsMay 9 at 18:21