خوشبختانه در دهه های اخیر، تلاش های بسیار ارزشمندی در شناخت و تبیین ابعاد گوناگون مسائل زیست محیطی و در طراحی استانداردهای علمی و اقدامات عملی برای تعامل مناسب با طبیعت، به منظور کاهش آثار دخالت های مخرب انسانی و به طور کلی صیانت از محیط زیست، انجام شده و آثار مفیدی بر جای گذاشته است.
همچنین به موازات ارتقای دانش درباره اهمیت، نقش بی بدیل و اصیل محیط زیست و نیز درباره راه های تعامل سازنده و پایدار با آن، دانشمندان به راهکارهای سازنده تری دست یافته اند.
در کیوتو، کپنهاگ، ریودوژانیرو و پاریس و دیگر اجلاس های مرتبط، ابعاد گوناگون مسئله از جمله موضوع تغییر اقلیم، بحران جهانی آب و بحران غذا مورد توجه تصمیم گیران ملی و بین المللی قرار گرفته است. بحث های بسیار مهمی انجام شده و راهکارهای سازنده‌ای ارائه گردیده و تصمیمات مناسب و راهگشایی اتخاذ شده است.
کنوانسیون سازمان ملل در تغییرات اقلیمی(UNFCCC) سند بسیار مهم بین المللی در این زمینه است.
لیکن، علیرغم این تلاش های ارزشمند، تداوم برخی سیاست ها بر پایه فهم محدود از محیط زیست و میل به حداکثر سازی منافع ملی و محلی، در بهره برداری از منابع طبیعی، بحران های فزاینده ای را موجب شده است.
دامنه این بحران ها در حوزه آب، غذا ، آلودگی گسترده محیطی، گرمایش زمین و تغییر اقلیم به روشنی قابل مشاهده است.
گرچه تاثیرات مخرب این بحران ها در مناطق گوناگون، در حال حاضر، یکسان نیست لیکن روند تغییرات به گونه‌ای است که به زودی همه مناطق جهان را به شدت تحت تاثیر قرار خواهد داد.
آمار و اطلاعات منتشر شده از نهادهای رسمی بین المللی، زنگ خطر را در این عرصه ها به صدا در آورده است.
در اینجا بیان آمارهای نگران کننده درباره تغییرات آب و هوایی، گرمایش زمین، کاهش منابع آب شیرین قابل بهره برداری ، آلودگی های گوناگون محیطی از جمله سطح انتشار گازهای گلخانه ای و آلودگی اقیانوس ها و تخریب گسترده صفحات مرجانی، پوشش گیاهی و جنگل ها، ضروری به نظر نمی رسد. همچنین نیاز به تکرار مسائل ناشی از مهاجرت های روزافزون و ناگزیرِ ناشی از تغییر اقلیم و کاهش نسبی منابع غذا، آسیب پذیری سالخوردگان و زنان و کودکان و توسعه فقر و عدم دستیابی به سطح بهداشت مناسب در بخش وسیعی از جهان وجود ندارد.
تاکید اصلی این است که، محیط طبیعی لازمه قطعی و بی بدیل ادامه حیات و رشد و بالندگی انسان و متعلق به همگان است. طبیعت میراث مشترک ارزشمند گذشتگان و امانت منحصر به فرد آیندگان است که اینک در دستان ما قرار دارد.
امروز، تعمیق فهم عمومی از نقش و اهمیت محیط زیست و تعلق آن به همگان، تبیین و ترویج راه های تعامل و بهره برداری عالمانه و تاکید بر مسئولیت همگانی در صیانت از آن و همچنین تدوین و اعمال مقررات و سازوکارهای بین المللی برای تنظیم رابطه مناسب جوامع با محیط زیست، از مهم ترین موضوعات مشترک جامعه انسانی است.
در پایان، اجازه دهید قدردانی و سپاس عمیق خود را از تمامی اندیشمندان و صاحب نظران ابراز دارم و صحبت خود را با تاکید بر برخی از پیشنهادهای ارزشمند آنان در راستای ارتقاء دانش ، تعریف استانداردها و معرفی ساز و کارهای صیانت از طبیعت و بهبود شرایط زیستی به اتمام برسانم:
۱- سازماندهی مجدد نهادهای مرتبط با محیط زیست و تغییرات اقلیمی و ارتقاء جایگاه آنان در ساختار سازمان ملل با هدف پایش مستمر عناصر زیست محیطی و تضمین اجرای سیاست های مصوب بین المللی
۲- تعمیق، تحکیم و ضمانت دار نمودن تعهدات دولت ها، شرکت ها و بهره برداران از منابع طبیعی برای رعایت استانداردهای علمی زیست محیطی و هماهنگ نمودن برنامه های توسعه و سیاست های محلی و ملی با سیاست های جهانی زیست محیطی
۳- گسترش حمایت و کمک نهادهای بین المللی و کشورهای برخوردار به کشورهای در حال توسعه برای کاهش هزینه های استفاده از فناوری های مورد نیاز در جهت مقابله با آثار تغییرات اقلیمی و همچنین ارتقاء بهره وری زمین و انرژی
۴- توسعه آموزشهای عمومی برای آشنایی با اهمیت و چگونگی کارکرد محیط زیست و روش های تعامل با آن و صیانت از میراث مشترک و تقویت گروه های مردمی و غیر دولتی برای آموزش، پایش و گزارش تحولات زیست محیطی
۵- و آخرین مطلب، بازنگری در ضوابط معماری، ساختمانی، شهرسازی، حمل و نقل و الگوی استقرار جمعیت با هدف توسعه روابط انسانی و تعادل بخشی به مصرف انرژی و دیگر منابع طبیعی.
از همه شما آقایان و خانمها، متشکرم - موفق و سربلند باشید./ ۳
@dolatebahar
>>Click here to continue<<