و چرا بیشتر کارزارهای کارگری به نتیجه نرسیدند؟
«مروری بر وضعیت جنبش کارگری در سال ۱۴۰۲»
دو گروه عمده بازیگران کارزارهای ۱۴۰۲ از این قرار بودهاند:
▫️تشکلها و نهادهای کارگری شبهحاکمیتی:
بخش بزرگی از کارزارهای مجازی مرتبط با موضوع دستمزد را در یک سال گذشته گروهها و افراد وابسته به تشکلهای شبه حاکمیتی چون
شورای اسلامی کار و یا انجمنهای صنفی برگزار کردهاند؛ تشکلهایی که با توجه به انحصار تشکیلاتی که حکومت به طور قانونی در اختیار
آنها قرار داده میتوانند از همه ظرفیتها برای بیان مطالبات استفاده کنند. با این حال به دلیل فقدان سازوکار دموکراتیک در ساختار
تشکیلاتی خود و مداخله حکومت در روند فعالیت آنها از استقلال و قدرت نمایندگی کافی برای پیگیری مطالبات کارگران برخوردار نیستند.
▫️کنشگران و گروههای مستقل کارگری:
در کنار نهادهای شبهحاکمیتی، همچنین گروهها و کنشگران مستقلی هم هستند که به دلیل شکافها و گسستهای ساختاری و ایدئولوژیک نسبتی با گروه
قبلی ندارند و اغلب مطالبات و خواستهای اپوزیسیون در داخل و خارج از کشور را نمایندگی میکنند. این دسته عمدتا به صورت مجازی
فعالیت میکنند و سازماندهی تشکیالتی ندارند. بیانیهها و کارزارهای مطالباتی این گروه اغلب به دلیل درهم آمیختن مطالبات
صنفی و سیاسی به خروجی رادیکالیزه شدهای منجر میشود که امکان جلب مشارکت حداکثری از میان بدنه کارگری را ندارد. ضعف در تامین
منابع و امنیتیسازی فضای مطالبهگری از سوی حکومت برای فعالیت آزادانه این گروهها منجر به این شده که آنها از قدرت نمایندگی لازم برای بیان
مطالبات کارگران برخوردار نباشند.
فارغ از این که کدام یک از این دو گروه در راهاندازی کارزارهای برگزار شده در یک سال گذشته فعالتر ظاهر شدهاند، مهمترین نقاط ضعف این کارزارها را در فصل دوم گاهنامه جامع داوطلب مطالعه کنید و آن را برای دوستان خود نیز بفرستید.
مطلب را در وبسایت داوطلب ببینید.
✅ خبرها و مسائل کارگری را در تارنمای داوطلب دنبال کنید.
@davtalaborg - اینستاگرام - توییتر
>>Click here to continue<<