ما به طور معمول در مواجهه با هرکدام از اطرافیانمان (به تناسب)، بخشی از درونیات و دغدغهها و حالاتمان را پنهان میکنیم. قطعا شخصی که در معاشرت با او کمترین میزانِ خودسانسوری را داریم؛ نزدیکترین و صمیمیترین فردِ زندگی ماست.
اما یک روزهایی لازم است؛ بنشینیم کنار پنجره و تمام درونیاتمان را روی بندِ رختی، در مقابلمان پهن کنیم و با هربار وزش باد و زیر و رو شدنشان، خوب به جزئیاتشان نگاه کنیم.
برای آنهایی که از جنس حسرت اند؛ عمیقا آه بکشیم. برای آنهایی که از جنس شادیهایِ بزرگاند؛ حسابی ذوق کنیم. برای آنهایی که از جنسِ غمهایِ رازگونه اند، بیصدا گریه کنیم.
و دست آخر هم برای همهشان یک آواز سنتی بخوانیم و وقتی که دارند، در دست باد، میرقصند؛ یکی یکی شان را از روی بندِ رخت جمع کنیم و دوباره داخلِ صندوقچهی دلمان بگذاریم.
#فاطمه_کنعانی
#کافه_هنر☕️🎨📚
@cafee_art
>>Click here to continue<<